Alle inzendingen over café

Nu menig bruin café niet meer naar rook ruikt Ruikt alles des te meer naar zweet of bier Of wat voor spoor dan ook van kroegvertier Dat normaliter onder in de smook duikt Hierdoor ruikt een café naar mijn idee Tevéél èn onvoldoende naar café…

In café ~De Volle Borsten~ zal in plaats van dood te slaan schuim fris langs de lippen gaan en de schrale keel ontkorsten. In café ~De Volle Borsten~ spreekt de dwerg als een titaan.…

Om de verveling te verdrijven hebben we de hond opgegeten en het cafe kort en klein geslagen.…

Allez vooruit was haar gezegde hoe dikwijls heb ik het niet gehoord zij was niet groot had ronde ogen courageus was ze te zien dan liep ze als porde iemand haar aan zij zelf zij groette keurig een woord een knikje kordaat plots was ze er niet meer stil de hoek leeg het trottoir café te huur allez vooruit…

Aan de toog, een flink beneveld echtpaar. Een gepensioneerde verver. Aan een tafeltje, een man met een oude teckel. Hij lacht zijn tanden bloot. Beweert dat hij geen burgemeester is. En dat zijn hond ziek is. Hij is de enige die koffie drinkt. Niet bitter is. Er is afstandelijke en vervreemdende genegenheid. Het is bijna te snijden.…

Wanneer de zon in je pupillen vonkt en vreugdeboogjes je ogen buigen krult, tintellichtend om mijn stil-juichen een kus die naar je lippen lonkt. Die blik zal me altijd mogen fascineren sleept sporen in ‘t stof als een signatuur, etst zich in mijn geest, een wiegend figuur dat me als vanzelf doet aspireren, nee! jágend maakt naar die hitte…

Ik ben onzichtbaar in het café, als een stoel – met een kop koffie.…

In het cafe waar de artiesten binnenzwerven zit hij alleen als een die zich verveelt wacht op een vrouw, de waarheid of zijn sterven hij zucht en mompelt buigt zijn hoofd reeds naar de grond waarin hij straks terecht zal komen hij zit te staren naar een tijd die was hij is een oude man dicht bij de dood.…

Waar, vlam-rood, rozen in de rooie zalen Bloeien in kronen en 't goud rommedomt, In spiegel-wanden duizendvoud weerómt, Komen we, nachtvolk, op het licht aandwalen. Dan in geroes van vele talen, In spraak-gewar dat Babylonisch gromt, We hurken om tafels, naar elkaar gekromd, Als om een vuur, doende ónze…

van een rokerig bruin cafe waaraan ikzelf bijdraag in het licht rumoer is het binnenin stil terwijl de rest spreekt of luistert en ik me minder thuisvoel.. de reflectie van de draaideur kondigt nieuwe klanten aan als ik vertrek laat ik niets achter…

Rinus deelt vlug de kaarten op en bromt met zijn verhitte kop een lang-versleten lied; de kaarten kleven met de randen aan doorgerookte vissershanden, in spanning, wie er biedt. En achter, als een mistig baken staat zwaar het licht op 't groene laken en ballen, die elkander raken of niet. Een uitgemergeld ambtenaar zit op een krukje bij…

Zij schreed dubbelzinnig rondborstig door de flink bezochte kroeg, waar ik na jaren weer eens binnenwandelde. De kroegbaas van jaren her was vervangen door een jonger exemplaar, die overigens net zo lodderig uit zijn whisky-ogen keek. Ik bestelde de ene bier na de andere en uit nostalgische gevoelens wist ik zonder ophef te veroorzaken…

Je heldere blauwe ogen, je donker zwarte haar. Deed mij meteen bekoren, maar stond ik hier, dan stond jij daar. Mijn ogen bleven je volgen, als twee vogeltjes vlogen ze steeds aan jou voorbij. De gevoelens bleken uiteindelijk te hoge golven, dus liet jouw betovering mij weer vrij.…

Ik zat in een café met een blondje. Heerlijk was het bier, nog heerlijker haar kontje.…

Het oude café gaat sluiten, dicht moet het -- van de nieuwe wet.…

winters mooiste plekken weet je nog Dolly bij cafe Oortjeshekken de weg naar de voordeur was haar lang genoeg we zagen de rietganzen aan de rivier en keerden terug. het was nog vroeg in het huiskamercafé waren ze de tafels aan het dekken wij aten. ook voor het hondje was er worst genoeg weet je nog Dolly bij cafe Oortjeshekken…

Zinnengeprikkeld nu vliegen wij als vlinders op noten van de accordeon subliem door de Papillon bespeeld Montmartre als hoge heuvel en wijk trekt al heel lang veel kunstenaars en vooral schilders Als ooit Van Gogh en Picasso hebben zij zich hier gevestigd. Met er bovenop de Sacré- Coeur Noten begeleiden de gezongen woorden Een mix…

Ik denk aan Amerika, de droom van het leven dat je toelacht zo uitbundig zingt de vrouw het uit op het bord van Café de Lach Eronder groeit wat mos dat het leven neemt zoals het is tussen de dakpannen op de stoep Het moet wel erg gestormd hebben vannacht maar iedereen zat binnen en was de wereld vergeten die niet zo veilig is als…

Opa het verleden en kleinzoon de toekomst lopen hand in hand over de dorpsweg naar ’t café, voor een bier en een glas Roosvicee- in het spoor van Opa maait de Zeisenman die de ademwind der stervenden volgt, even is hij het spoor bijster en z’n beweging stolt- pooierslee voor ’t café, materialistisch icoon start met overkill, Magere Hein…

Vledderveen waar ga je heen nu zelfs café Jan Bos Veldzicht voorheen verdween Vledderveen versteen of zoek je plezier in de plaatsen er omheen Mussel, Onstwedde hier kun je je niet redden Stadskanaal in het westen bevalt nog het beste disco, café's om je plezier uit te testen restaurants genoeg voor de trek die je krijgt na het…

zocht haar zag haar weer stond op al met een voet bij haar demonen echter aangeboren cynici dreven me in het nauw: een café in niemandsland 'Het Nauw'…

Ik ben een Deen In een oud café. Boven een glas bier Hou ik de boel in de gaten. Ik word gezocht, een etmaal lang, In en rond de dampkring. De mist trekt op, En de deur van het café gaat open. Ik trek de kraag van mijn leren jas omhoog, En zie de vlag wapperen.…

In een café aan de bar zit een dar te nippen aan een honinglikeur steels kijkend naar een muurbloem niet geheel onschuldig zijn gedachten gevuld met bijbedoelingen…

had hij de wil om zijn leven te sturen een rondtrekkend oeuvre zou hij dan zijn beschadigd wellicht door geestdrift of wijn maar in de kracht van een keihard verduren zijn pad zou voeren langs hetere vuren dan zwiepte hij klakkend vanaf een schrijn een middelomgorde striemende lijn opdat zij niet in hun speeksel verzuren Hexerex handhaaft…

Herinner jij je nog de gelukkige stad, dat je een café binnen kon stappen. Gewoon, omdat je zin in een biertje had, dat men bij binnenkomst al ging tappen. Een goed café is een waar levenswerk, een organisme bijna van vlees en bloed, je lotsverbondenheid voel je heel sterk, als je weer op je eigen huis aan moet.…

Het Noord-Atlantisch licht valt zacht als wisselgeld over het terras van Café Brasilien. Welkom. Hier viert men deze twintigste-eeuwse 24 uur in luchtigste bedrijvigheid. Obers serveren Zij schenken port en aandacht aan de mannen en de vrouwen of leunen zacht als op een enkele toon tegen de groene tafeltjes.…

Er werd hard gestreden en gekampt maar de wet raakte er ingestampt. Over dik vier jaar wordt uw toog zichtbaar. Of is België tegen dan verdampt ?…

de geknevelde gedachten binnensmonds gemompeld bundelen de krachten tot donderende preek als blindgestaarde dove kreupel weggestrompeld probleem vooruitgeschoven en urenlang van streek in benevelde vertrekken en drank ondergedompeld stokken de gesprekken zonder begin of end door uitgelezen zinnen en volume overrompeld valt ook hier geen…

Je kon er kachel worden met een peuk. Helaas, de asbak en de rookgordijnen die moeten van het Hof nu tóch verdwijnen. Dat vindt de Kachelkroegbaas echt niet leuk. Maar hij vecht moedig door. Heel logisch ook: want wat is nou een kachel zonder rook……

Iedere keer wanneer ik op station Assen kom, denk ik eraan hoe de ouders van Herman Brood daar ooit een café bestierden, waar je ook kon logeren, dus zeg maar een herberg. Station Assen is al geruime tijd op de schop en van dat café van Herman's ouders is echt niets meer over dan nostalgie en oude foto's.…