Alle inzendingen over calamiteit

zo zien we telkens weer hoe in de wereld ondanks alle calamiteiten alles vanouds zijn gang gaat en komt vanzelf het besef dat werkelijk niemand echt onmisbaar is…

stroom van stukjes lijden een enkeling glinsterde positief vlaagde speels in de wind het blonde van een kind een constante trits boodschapte zwaartekrachtmoedig altijd inwisselbaar en diepbedroevend jouw handen hebben teveel leven gegeven in de afgelopen jaren zonder eigen energie te sparen juist in deze tijd van dodelijke calamiteit…

hoogglans de vloer was een zonnetje kleur en verlichting in perfecte balans een glimlach van het peil art nouveaux toch sprak ook hier entropie al onverstaanbare woorden op waarschuwende ondertoon want gangbaar blijven had zo zijn onderhoudsprijs waar antiek en schaarste het aanbod bepalen zal de vraag nooit dalen naast calamiteit…

Als op de eerste maandag van elke nieuwe maand de sirenes loeien weet iedereen dat die nog werken Nu de rest nog: de politie de brandweer de ambulance en natuurlijk: ons leger, onze defensie, onze krijgsmacht ter land, ter zee en in de lucht: de landmacht, de marine en de luchtmacht bij echte calamiteiten of oorlog!…

ik dreef op een zee van geschreven woorden de aflandige wind opende een blanco a-vieren strand daarboven de zon vol ludieke ideeën in zomerstand ik lachte om de creativiteit van koud watervrees na deze eb ben ik gaan springvloeden met gouden grepen uit het goede wij stormden buien voorbij in een extreem calamiteiten tij…

Sluit deuren en ramen, stem je gehoor af op frequenties waar calamiteiten zo goed als zeker worden verslagen. Hier dus. Volg de instructies uit sprekers nauwgezet. Gebruik de lift maar niet (gevaar voor schachtvuur). Trede voor trede daal je de trappen af. Zover je kunt gaan.…

Er is geen poëzie meer in dit land van verzoute grond onder eeltige voeten Er zit geen schwung in de woorden, in tijden van sociale duisternis Het lijkt alsof de mens is weggelegd, alsof de bierkaai tegen een ziekte vecht Er is geen calamiteit onopgemerkt gebleven Er rust op dit land slechts het pruilen, het meesmuilen van…

de teerling is geworpen onze kansen zijn voorbij gaya zal nog als planeet kunnen blijven maar wij zijn daar niet meer bij ooit hebben wij de keuze kunnen maken in het evolutionaire spel met als spil de overlever zijn aanpassing redt het wel macht en overheersing vergaarde nutteloos bezit techniek en wetenschap maakten ons tot slaven…

ik heb de gevaarlijkste kleuren uit de lucht gegrist ze verzameld zo alle codes gewist van mogelijke calamiteiten heb nu veel vaten met doodskop en kruis maar begraven is geen optie zij horen in ons heerlijk en lieflijk milieu doodeenvoudig niet thuis heb ze ontleed hun verschijnen weer langs gewone lijnen geleid wij zijn van…

jij hebt nooit je hand opgehouden er was altijd voldoende vertrouwen in eerlijk levensgeluk zelden ging er iets stuk calamiteit en onvoorzien waren de predicaten die je niet in eigen handen had een stukje verzekering dat altijd al vergeten was het breekpunt is onverwacht opgedoken hoort bij de evolutielijn ook het venijn van…

klein groot dik en dun intelligent of dom beoordelingen staan bol of krom synthese van wat zij te zeggen hebben kunnen we helaas niet geven is enkel op het lijf geschreven ieder is regelmatig door de stofkam gejaagd consultatie- bureaus hebben daar echt werk van gemaakt significante verschillen hadden appeltjes te schillen met calamiteiten…

Aangetrokken door het groepsgevoel calamiteit in het collectieve geheugen gefaald in sociale vaardigheden. Het ligt in een brief besloten het gemeende afscheid van onbezonnen droombeeld. Een kort bezoek aan de gemeenschap van woorden in goedbedoelde plichtplegingen dit keer zonder meer met gevoel.…

weest dan niet verbaasd: brandweer reiniging staken om de CAO wordt tijdens Sail de boel plat gegooid nee weest toch niet bevreesd: compromis is al geplooid voor calamiteiten zullen ze ’n uitzondering maken en ik maar denken bij Sail staat achter elke groene bak een geheimagent of ’n reiniger met de waak als vak…

zusters luiden het gegoten brons de tweelingklokken delen tijd en plaats zover als hun geluiden gaan nooit heeft er een ontbroken onderhoud bleek ook synchroon te lopen bij calamiteiten is er het eigen luidvermogen ze verschillen heel subtiel van galmen en geluid als de een wat ingetogen is klatert de ander vrolijk en voluit…

Om ze lief te hebben en te koesteren om bij calamiteiten toe te snellen Om ze op te voeden tot ze dan uiteindelijk volwassen zijn. Om als ze de deur uitgaan te kunnen zeggen, dat heb ik voor een groot deel gedaan Dan zit je taak er nog niet op, want al wonen ze op zichzelf Dan komen ze met de was, dat spreekt vanzelf.…