Alle inzendingen over care

deuk Dan zou je mij vast verwelkomen Als plaatwerker vind je dat wel leuk Je zou je vast over mij ontfermen En stond je in je garage knus en klein Mij met je mooie handen te betasten Wat een heerlijk gevoel zou dat zijn Ach was ik maar een auto met schade Daarvan kreeg ik vast geen berouw Jij vrolijk sleutelend met de radio aan En deze “Car…

Intensive Care vanille. Wil ik ook. Maar als ik thuis mijn benen spray dan ruik ik geen vanille, maar Mevrouw v. W.…

Het ziekenhuis drinkt drie maal daags patiëntenbloed – Geen vampieren hier.…

Natuurlijk help ik graag humanitair, Alleen het laatste muntgeld van de natie Misgun ik elke hulporganisatie Die meedoet met de actie "Coins for care". Wie kennelijk geen Nederlands meer kent Die krijgt van mij geen Nederlandse cent.…

dotkommers don’t care bij ontslag gaat het feest door ze vieren hun employability op de pink-slip-party zorgers vrezen everywhere moe naar bed moe weer op wegbezuiniging van hun job geen geld toch handen tekort…

Nu lig ik hier op de intensive care Waar ze hun best doen mij weer op te lappen. Het is aan spastici en grote krukken Een silly walk perfect te laten lukken.…

Bron:'Who killed the Electric Car?'op www.argusoog.org…

gauw mijn wereldverbeteringspret mijn rust wordt ongecontroleerd gekruid Met zweetvoeten gevleid op de bank naast mij Geniet ik van riekende stoffige natuurluchten En draai ik nog al te lang om de hete brei Zijn uitgaaande ademluchten doen mij duchten Plotsklaps is communicatie niets meer voor mij Zeker niet over de milieunadelen van de car…

Het ding is krap en traag, de motor luid. Als je er slechts in slaapt dan geeft dat niet maar ’t regent hele dagen dat het giet, we komen dus dat pokkending niet uit. Het leven, in een camper opgesloten als escargod in Frankrijk, is zwaar klote.…

daar lig ik in een klein kamertje, zo kwetsbaar en zo klein, is ineens de grote vraag, of ik er morgen nog zal zijn.. Wat is er eigenlijk aan de hand, begrijpen doe ik er niks van, Ik ging even mijn bloeddruk laten meten en hier lig ik nu dan.. Moet ineens knokken voor mijn leven, want het is zeer kritiek, ging eigenlijk alleen bevallen…

En mocht het mij wat slechter gaan, dan vraag ik, lieve Heer, dat U mij op wilt nemen in Uw Intensive Care. Deut.31:6…

Heel even is er tinteling een buiteling de laatste kracht slaakt zuchten apparatuur aangesloten een zigzaglijn knaagt zich voort er is nog leven buiten zijn lichaam zonder hoop…

Lief, ik wil even met je praten We praten haast nooit, dat is niet goed Je hebt toch ook wel in de gaten Dat het niet zo lekker loopt zoals het moet Ik weet niet waar dit ooit is begonnen Ik weet ook niet of dit wellicht nog stopt Maar ik geef mij niet zo gauw gewonnen Zolang mijn hart voor jou nog klopt Ik wil knokken, vechten, strijden voor…

Omdat het goed voor mijn gezondheid is Ben ik door witgejaste beterweters Gekoppeld aan infusen en katheters, Voor voeding, medicijnen en voor pis. Eén slang aan het verkeerde kraantje vast, En ik heb in mijn aderen geplast.…

Ik heb je niet alleen gelaten zie je dat wel want je hoed ligt hier in het helmgras de sleutels naast de portemonnee de brillenkoker waar het huis op staat de telefoon literair op intensive care op een terras zag ik je net nog zitten en telkens als ik een spiegelei eet zit je hier naast me te genieten met mijn glimlach in je ziel.…

Wie weet gelukt ons, zonder na te apen, 't onmogelijke, met intensive care een even fraai gedicht bijeen te schrapen. (Kwade trouw, Woelig stof, Geleende tijd, Onmogelijk geluk en Intensive Care zijn bundels van Jean Pierre Rawie. Ten leste en Wending zijn titels van twee gedichten uit Geleende tijd.)…

CARE FOR THE ARCTIC !…

Geluk Geluk is een moment een gevoel van binnen Een tinteling zo zacht een gevoel van winnen Geluk geeft je vleugels waait soms even voorbij Een geur die blijft hangen zo intens mooi en vlakbij Geluk zomaar op je pad zorg dat je het herkent Soms is het maar even geniet van dat moment Car…

En opeens voel ik wie ik was Van voordat ik jou kende Ik herken de echte Car weer terug Degene die ik langzaam ontwende Ik was mezelf echt kwijtgeraakt Verloor alles wat ik ooit was geweest Alleen door mijn gevoelens voor jou En dat verontrust me het meest Maar nu is er weer de herkenning En ga ik verder met een open vizier Ik laat me…

nu ben je weg, waar ben je maar ik wil je terug als vriend zitten en praten over van alles je zou wel dood kunnen zijn maar denk ik niet je bent gewoon eigenwijs en weet het beter dan ik maar als dat zo is, oke het is zo laat dan evengoed iets van je horen dat zou me gelukkig maken dat ik weet waar je zit, kom ik naar je toe take care…

( geschreven ism Car )…

Ik ben bewaard door een engel daar op de intensive care want hoewel mijn hart wilde stoppen was mijn ziel nog niet zo ver even werd het donker Waar ik zweefde tussen hoop en vrees maar de engel verzekerde mij dat hij de kant van het leven wees ik volgde zijn weg en langzaam kwam ik bij Ik kon het niet geloven die engel was er echt voor…

Vader en moeder vergaan niet in de tijd hoewel je steeds minder op ze leunt des te meer je ze benijd En als het moment daar is gekomen en je ze het hardste nodig hebt als je ligt te vechten op intensive care Dan zitten ze trouw aan je bed Ouders blijven je beschermen met mijn hand in de zijne was het weer als vroeger Zij moesten nachtmerries…

Voorwoord: Ik was twee weken in het OLVG, meestentijds op de Intensive Care. Het duurde een tijd voordat de bron van mijn longontsteking was gevonden: de in Nederland zeldzame Legionella-variant longbeachae, aanwezig in de aarde van onze gemeenschappelijke binnentuin. Ik heb pech gehad dat ik besmet ben geraakt.…

languit midden op de weg met wat gras bij paaltjes hoe zalig maakt die steg ik kijk me in een deuk je bent écht wel geniaal ligt daar mooi voor lijk mooie oplossing meteen ook voor al die carvandalen scheuren voor niet te talen stoppen bij jou onbewééglijk in dialoog met puur natuur je gaat metterdaad alleen pars pro toto is echt…

in helder-hemelsblauw harnas gekleden keerden aandachtig en eendrachtig de vaak aardwaarts gedraaide strijdenden op vreemde kusten. eenmaal weer ontharnast meten zij op meermaals grillige meters toegewijd de mate van zijn van de in versteende eenzaamheid in slaap gesusten. in hun hevige verlangen naar nabijheid houden zij, de kroongetuigen…

ik geef niets om dansen jij weet dat toch ook want ik heb het gezegd dat ik niet dansen kan maar nu de muziek klinkt ik jouw schoonheid zie verdrinkt de angst in mij zich in golven van passie onze lichamen verstrengelen als handen om mij geslagen ik mij door jou leiden laat komt het bewegen vanzelf jouw schoonheid warmt mij de zinnen…

Een ongeluk, wie overkomt het niet Maar nu een meiske van net maar twaalf Het hoe en waarom vermeld de historie niet Per fiets vanaf de weg geraakt Nu ligt ze op intensive care Te vechten voor haar leven Familie is ten einde raad En terwijl wij Pinksteren vieren Wachten we af, hoe het haar vergaat En IK wens familie en vrienden alle sterkte…

alles is hier nog net even beter de porsches en dikke landrovers zij spiegelen zich dicht aaneen de chauffeurs en euses lopen hier ongezien om gezien te worden de car wacht wel schuin op de stoep even binnenwippen bij die shop veel uitverkoop onzichtbare crisis toch nog veel duur blond en bont kakkineuze rashonden poedels bassets flat…

de eerste de beste kans op erkenning door de maatschappij Bij de voorverkiezing van Dichter des Vaderlands reed er één van de short list op stemming uit vanaf gene zij met bulldozer in dichte mist met zijn gezin te kijk vóór in de bak over de Afsluitdijk Met effect zijn naam stijgt met stip vrouw en kinderen op ieders lip Intensive Care…