Alle inzendingen over chansons

wat had ik graag chansons geschreven over het leed van 't dagelijks leven met het chagrijn van alle dag dat ik eenvoudig overzag kon ik simpel uit de voeten zoals dat in elk chanson zou moeten... wat had ik graag chansons geschreven…

Nee, van niets, nee, ik heb nergens spijt van, niet van het goede, dat mij is overkomen, niet van het slechte, alles is voor mij nu gelijk. Nee, van niets, nee, ik heb nergens spijt van, ik heb betaald, weggeveegd en vergeten, ik heb maling aan het verleden. Ik heb al mijn souveniers, in de vlammen gegooid, mijn verdriet en plezier,…

Men zegt dat de pastoor vannacht een non in ’t klooster heeft verkracht en zich daarna niet kon bedwingen “Non, je ne regrette rien” te zingen.…

je zingt de sterren van de hemel vensters gaan open alles ademt licht je zingt zingt in harten door muren alles wat je zingt is poëzie…

Huil niet, Majorca, Want je vader zal komen en zal je slaan En zijn hand zal rood op je lichaam staan. Hoor je de honden, De honden, Majorca, Heel in de verte blaffen gaan? Hoor je de dronkenmanspraat in de wind? Je dronken vader komt er aan. De weg is te smal en het meer is diep: Hoorde je, hoe hij mijn naam daar riep? ‘Maria…

Rinus deelt vlug de kaarten op en bromt met zijn verhitte kop een lang-versleten lied; de kaarten kleven met de randen aan doorgerookte vissershanden, in spanning, wie er biedt. En achter, als een mistig baken staat zwaar het licht op 't groene laken en ballen, die elkander raken of niet. Een uitgemergeld ambtenaar zit op een krukje bij…

Het sintelschuttingpad is grauw, Is ’t zon, is ’t regen? Ik weet: het bord van Nelle’s tee Ligt halverwege; Voor fietsers is slechts tegenwond, De zwarte stoet, die wegen vindt, Om kwart voor negen. De gloeipeer bungelt aan een touw, Is ’t vandaag, is ’t morgen? Het loon draait in de draaiboor mee: Ik ben geborgen ; En tussen het ratelend…

Zeg het maar, dat ik te dom ben om met je te praten, dat je me liever naar huis zou laten; thuis bij het aanrecht en thuis bij de wieg. Zeg het maar, dat ik niet lieg, je wist dat het komen zou, vroeger of later.…

Draaikolken van dit leven, zuig mij naar de dood. Zie hoe tere bloesem in een vrouwenschoot welken moet door woorden of een valse grijns. Sleep mij naar het einde, vraag mij geen accijns voor goedkoop genoegen. Lach niet om mijn leed, als gij ’t innigst leven zelf met voeten treedt is voor U een wonder…

Ik denk bij de regen slechts aan een paraplu, want ik ben heel simpel, simpeler dan U. Zout is voor mij oorzaak van een bruine huid, want ik leg de dingen erg simpel uit. Ik vind socialisme zonder meer verkeerd, want ik ben nu eenmaal ongecompliceerd. Praat ik over liefde, dan denk ik slechts aan vlees…

Chansons Alhoewel het zich in Parijs afspeelt heeft Chansons toch iets van 'Dood in Venetië' en dat komt in mijn perceptie - de mijne, de uwe mag afwijken - door de gesloten Matthijs armen stijf tegen buik en borst van achter een donkere zonnebril glurend naar de betoverende lieve levendige lichamelijke lach van Rob Som verraadt…

de foto zegt eigenlijk genoeg het gevoel evenaren van toen dat gaat mij voorlopig niet lukken veel is melancholie doch deze pijn zit zoveel dieper zodat ik er misschien maar eens een chanson de chagrin over zou moeten schrijven Lejo…

Dat het podium kraakte ik mijn chanson zong jij van concentratie gebogen me aankeek uit een hoekje van je ogen impromptu dat je maakte Dat blijft als ochtendgloren duisternis van de nacht en de regen samen onder een paraplu De zachtheid van de paardenharen strijkstok over de snaren…

de oude zanger heeft het in een chanson over vergankelijkheid die hem is aan te zien de tand des tijds heeft hem doorgroefd en getaand maar zijn stem klinkt nog als vanouds het timbre maakt je warm van binnen en kent de kunst van het ontroeren melancholie ligt op de loer om je te Aznavouren...…

( chanson de tendresse pour les enfants ) zweven sprak de kleine karekiet is in principe wat je ziet maar vliegen dat is andere koek je gaat heel hoog raakt bijna zoek van boven kijk je alles aan en weet daar heb ik ook gestaan voordat ik opsteeg naar de maan...…

Si tu danses, si tu danses Écoute, ma bien-aimée on y joue notre chanson nous dansants les nuits les jours, les midis…

ik ken een chanson van Francis Cabrel (Ma Ville) waarin hij o.a. zingt over de fabrieksstraat in zijn woonplaats ergens in het oude Frankrijk...…

het gelijk van vissen vingers het kwintet van de complicaties en braille het gelijk van de ogen op borsten het aanraken van de taille der vertedering het gelijk van honderd tegelijk zingende bossen het gelijk van het gelijken op een grote gek die door drinken denkt - in de rivieren drijft de hemel mee met de aarde en de werelddelen…

een plaatje zoals Jacques Brel het destijds wellicht heeft bedoeld in zijn chanson 'Dans le port d'Amsterdam' (Y a des marins qui chantent) drie matrozen op zoek naar iets dat mogelijk in de verte op geluk lijkt... drie paar ogen immer alert op wat het dagje stappen hen zoal zal brengen…

Het donker van de nacht grijpt om zich heen een duistere kracht ik voel me alleen Het licht van de zon schijnt in mijn hart een prachtig chanson een totaal nieuwe start Ja ik ben er zo een die haar gemoed laat afhangen van het beeld om haar heen Dus van mij mag de winter voorbij zijn de lente weer komen het donker doet mn ogen pijn…

In potpourri zon net verlaten kleurt zeis plaque romançero chanson bouquet in paradeau onder balkon couplet Cantate Ballades rijgen aan den late tot jalousie en tante Teau onmin uiten in potverdeau en steken legen over `t blaten Rond deelt zomers Cologne eau in potpourri zon net verlaten.…

Je lichaam kronkelt over zijde lakens de golven van genot glijden als een symfonie door muzieknoten van een kreunend chanson... De ontblootte lust ontvangt satijnen parels die blinken van verlangen op een fluweelzachte huid...…

Zomer geeft zich schoorvoetend gewonnen En in het monotone tikken Van de regen De snikken Van violen Zoals in Verlaines chanson d' automne. Als jij mijn herfsthuis binnenwandelt Oktober en de schemering In je kielzog.…

Zo te sterven als een vlinder op het water Geruisloos, voor de stille week, niet later Haar laatste wens was in besloten kring met zang en dans te worden gecremeerd Waar naast haar odes aan Piaf en Shaffy en 'Ne me quitte pas', chanson van Brel, In een laatst encore als requiem Haar 'Laat me niet alleen' gememoreerd…

De stad is leeg, de mensen zijn verdwenen ik laad de speler met het Frans chanson de virtuele zon begint te schijnen ik wou dat ik ook demarreren kon de grijze wolken houden hier gevangen die niet op tijd zijn spullen heeft gepakt of anderszins zijn huis niet kan verlaten omdat hij aan de buis zit vastgeplakt een hele Tour om alles bij te…

Een prachtig woord, melancholiek, klinkt als een nummer 1 chanson klinkt een beetje als dramatiek maar is dat toch echt, toch niet. Ik hou van het woord: melancholiek 't woord hangt in m'n hoofd blijft gonzen, alsof 't iets beloofd je hoort 't wel, maar ziet 't niet.…

rendez-vous met een droombeeld in levend wit ter herinnering aan een stem vol melancholie... een blikvanger in de achtiende divisie van begraafplaats Montmartre als een vorm van ontkenning staat zij daar 'herrezen' uit een zee van bloemen die tot jaren na haar dood nog dagelijks door bewonderaars worden bijgezet…

Een genre van twee in die ene Een tijdsbeeld van ver en zo dichtbij. Jane Birkin - Quoi http://www.youtube.com/watch?v=4PtPIEW3Dh…

het chanson van Francis Cabrel vertelt ons het tragische relaas van een ballerina die door een ongeluk in een rolstoel terechtkwam en met pijn terugdenkt aan de tijd dat zij als een vlinder over het grote toneel vloog...…

stormend en dan weer weg- snellend kom je terug; strelend trek jij mij hongerend en met stijve lendenen door labyrinten van tijd zoals jij wilt genietend van datgene wat het leven ons laat verlies ik in jou mijn wortels en al het nog bruikbare schuin opstaand maar wel doorgebladerd en de hoeken om- geplooid om herinnerd te blijven als een chanson…