mee, een spiegelmedaille
Je kloosters weten de vinger te leggen op wonden
En serene stilte, insecten zoemen zacht
Weesgegroetjes
Je herinnert ons aan je grond, doordrenkt
Van soldatenbloed
Dat doen ook de bruine sperwers boven de akkers
En de witte sporen van geluidloze straaljagers in
Hemelsblauw
Boven je maaivelden steekt een Christuskop…