Alle inzendingen over chroom

Hij verfde onze tanks met giftig chroom Defensie heeft dat jarenlang verzwegen Ondanks alle rapporten die ze kregen En nu lijdt Jan Soldaat aan carcinoom Na al die tijd gaat toch de beerput open Die body-bags ... ik zou ze niet verkopen.…

Liep het niet mooi synchroon de echo door de straten het geel, het zwart, het blauw en hoe blonk toch al ons chroom. Wat is er nog van over van al die pracht en praal? Waar is die prijs gebleven die zilveren bokaal ? In geld niet uit te drukken niet in een prijzenkast de herinnering van klanken het chroom, het blauw, de kwast.…

geding En dan slaakt zeven-achttien nog een kreet, de Porsche trekt naar links en raakt een boom en buitelt zo zijn noodlot tegemoet Het drama nog diezelfde dag compleet, Godin sterft in een harnaspak van chroom, er stroomt een sloot benzine door het bloed…

met je vingers aftastend helemaal over zijn gezicht heel voorzichtig aanrakend daar, in het donkere licht je voelt hem aan, zo puur niet met gêne, zonder schroom je "ziet" hoe hij werkelijk is zonder dat mooie laagje chroom…

Goudgele zon Koele bries Asfalt strekt zich uit Glanzend chroom Lak en leer Donderend geluid Zonder doel Alle tijd Eeuwig wordt tot even Zorgeloos Jij en ik Rollend door het leven…

dat zoiets simpels -de geur van een bus de leren stoelen, grijs-groen chromen stangen, waaraan een lus, het stopknopje de hoedjes voorin die kletsten met de chauffeur het tsjjjj-geluid van de dubbele deur- je zo lang bij kan blijven…

het chromen staal met zijn wagons. de nachttrein heeft mijn droom ontnomen. ik sta bevroren op een leeg perron!…

En onder dat chroom afgunst en jalouzie, een sluipend bederf, een rottende hoop, wandelend graf, verachtelijk ding.…

het blingbling was volledig in verblindde jou door uiterlijkheden namaakzilver smeedde illusie terwijl neppend goud de hype onderstreepte in leer en chroom koesterde jij je droom tot het licht doofde omdat men er niet meer in geloofde schittering verdween praal en pracht stonden te wachten op het einde van de nacht nog even…

Ik vul de dagen Sinds jij weg bent Met vals toneel Overal en vaak Gebruik de stiltes Als ze vallen Voor een grap En wat vermaak Doe de dingen Die ik doe Met ogenschijnlijk Speels gemak Acteer in drijfzand Speel het spel Camoufleer Dat ik diep zak Breng hommages Aan het geluk Terwijl ik zelf Vereenzaam thuis Doe geloven Dat ik…

Chromen bellen blinken een zonnestraal maakt de lange schaduwplat.…

ergens voorbij het keerpunt, in verhoogde staat, als de stilte stormachtig zwijgt, op het uur van bombastisch wilde wolken grauw, grijs, chroom, groots, van golven met hun woeste koppen hun haren wapperend in de wind schuim op de bek geen vaste vorm te zien nergens grond om te staan driftig op drift met nog een lange reis te gaan…

gedachten en een droom beleef ik in wit-zwart en worden door verbeelding naar believen ingekleurd zilver blijkt soms chroom een einde soms een start en blijdschap wordt -maar al te vaak- door anderen betreurd het veel te groene gras bestaat meestal uit mos in welke tuin dan ook vooral die van mijn buren niets lijkt wat…

Haar onderbroek moet in de was straks samen het bad in gaan het warme water stroomt luid- ruchtig uit de chromen kraan. Op het kleine raam tikt de regen met een doek condens weggewreven geen ark van Noach valt te zien er is nog tijd, er is nog even.…

Eindeloze dagen Nachten zonder droom Ik blijf het verlangen Verlangen naar het chroom Tergend diepe graven Die dood zijn door de kou Hoe moet het in het leven Hoe moet het zonder jou Hoelang gaat dit duren Dit gevoel zonder gevoel Morgen wordt het beter Morgen is alles Cool Waarom blijf ik nou denken Waarom doet dit zo’n pijn Je…

laat begonnen en zijn de treden van de trap te zwaar beladen – in elk geval voor mij de houdbaarheid nog niet aan datum en is het zuur te rijp voor deze dag was het maar nacht en snel maar morgen dan peuterde ik het etiket van de fles geniet van het ogenblik zeg je, maar waar ben jij wanneer ik kromgebogen loop en met zwarte handen het chroom…

De trein haar monotone dreun, begeleidt het chromen kronkelen door het berijpte groene gras. In het onderstel hoor ik gekreun, ik zie een sigaret fonkelen, maar dat is in de tweede klas.…

Een illusie met een dun laagje chroom, dat is het, dat is mijn vredesdroom. Dus ben ik liever wakker, mijn vriend, zodat dromen mij niet zullen bedriegen, en ik de waarheid krijg die ik heb verdiend. Een waarheid die mij nooit toe zal liegen.…

de wind waait warme lucht aangedreven door groene stroom het is draaiend chroom dat op stand twee in mijn gezicht zucht dichters kennen dan een trage gang waarin een voor hen onbekend verschijnsel optreedt dat in mensentermen meestal transpireren heet zichtbaar bij een overmatige inspanningsdrang een gevoel van geluk maak ik mij eigen…

het donkere hout heeft afgedaan de wortelnoten glans waar kinderhanden smetten op barokke rondingen is weer een nieuwe vangst in kringloops grote netten in glas brengt licht de luchtigheid die kaatst in chroom en spiegelruit pas kleur ontmoet in het zwarte leer waarmee de bank en stoelen zijn getuigd ik heb de zon gevangen…

Mercedes zeilt door de grauwgrijze wijk Een ster van chroom op de neus De duiven, gevleugelde ratten scharrelen in de goot fladderen loom op. Wie schuilt daar achter getint glas?…

en blauw, uit de gele bus zo kalm en sereen, als de populieren langs mainstreet gruwelijk is mainstreet soms een pick-up met razende koppen vol drank en haat in een moordende vaart doen luiken snel sluiten langs mainstreet onschuldig is mainstreet altijd slechts zinderend asfalt in de middagzon slechts een cadillac met blinkend chroom…

Al de moderne voertuigen, getooid in chroom en kleuren, verliezen van de kruiwagen, want ik maak open deuren. Dus als u mij ziet staan en denkt hij`s overbodig, zowaar een goede kruiwagen, die hebt u altijd nodig. Lukas 16 :9…

Het gaat vandaag om snelheid en vermogen De motor waarin damp wordt opgezogen Het samenspel van zuiger en bougie De geur van brandend rubber en mazoet De roffels van de paardenkrachten klinken Er wordt nog wat gepoetst: het chroom moet blinken Er stroomt een sloot benzine door het bloed De chaos is zo ongeveer compleet Het rondemissje schikt…

“Kom maar” vulde ik gretig in Maar de wens verfde de droom In gebroken wit, ik tuimelde er midden in Een fata morgana, een pop van chroom Die ik nu nog schandelijk, schadelijk bemin Zo leg ik gulzige woorden op jouw tong Kom maar, nader, blijf Het was toen het bloed kolkte en zong Het was bluf toen ik zei Ik lust je rauw en lauw, mijn moordwijf…

Flinke tijd later neemt ze met genegen twinkel- tjes in haar ogen een der bekers op, er wordt nog wat gepoetst: het chroom moet blinken…

Die oude wagens met veel chroom, moeten financieren, waar ik van droom. Bejaarden, die niet iedere cent hoeven te keren Heer Balkenende, laat onze bejaarden niets ontberen!!!!…

hart troosteloos verkrimpen wijl ik je snikkend lang nawuif een traan die mij oogdiep verhit en ’t stof mijns aangezicht verkit rolt onbeheerst over mijn wangen en vlekt mijn kraag, ooit leliewit ik blijf je schrijven, zonder schroom en praat luid voort in onze droom ik zal mijn laarzen niet meer trekken in ons kasteel dat blinkt als chroom…

terwijl de kramp zich door de kuit vertakt plet ik naakte zolen tegen pedalen de fiets in slalom tussen emmers afval tussen bakens van gekreukt blik zo blijf ik in de waan dat ik op een motor zit mijn enkel aan het chroom verbrandt trappen is gas geven een gat in de dag heb ik nodig om het prut uit de ooghoek te wrijven om de koorts…

kiosk op het perron plantte ik hijgend mijn valies hier gonsde 't van gezelligheid onder de hoge stalen hemel wereldgeluiden stegen wijd op uit het wervelend gewemel geurgalmen brachten mij in roes en baadden mij in zoemgeluiden ik wentelde mij in die smeltkroes en vluchtte dromend weg naar 't zuiden in pluchen zetels, geboord met chroom…