Nu de stormen een naam hebben, hebben
de weergoden wat mij betreft ook kinderen
Moeder natuur roept uit het raam
haar kind, haar zeer stevige dochter
“Ciara, kom maar binnen, eten
je hebt lang genoeg buiten gestormd”
Ciara, stormt de trap op
rolt op de tafel af en vreet zich vol
Ciara was buiten behoorlijk aan d’r trekken gekomen…
Ciara
De zee ademt,
de storm is op het
ogenblik sterk aan het
toenemen.
Hoge golven,
daar komt de zee niet
onderuit.
De eerste storm
met de naam Ciara
wordt een feit.
Het wordt hevig
en er worden
voorzieningen
getroffen.
Storm, voorzichtigheid
is geboden.…
Na een best wel zware nacht
wie had dat van tevoren gedacht
Gelukkig waait het nu wat minder
en ondervindt men niet meer zoveel hinder;
meer, van Ciara, de eerste voorjaarsstorm.…