Alle inzendingen over clara

In de lente van het jaar komt Clara met mevrouw Rottenmeijer op bezoek bij Heidi. Daar komt Clara door Peter van de rolstoel bevrijd, zo kan Clara weer lopen. En dan worden Heidi, Peter en Clará goede vrienden voor altijd.…

. ------------------------ - naar Clara Eggink…

Houdt van Clara I en ook van Clara II. De kleine boer boert nu niet zo goed. Hij boert nog steeds, omdat hij boeren moet. Zijn pluimvee, slachtvee, melkkoeien en vetweiers; een boer behoort tot de moderne minimumlijders. De kleine boer zoekt nieuwe grenzen. De kleine boer voldoet aan nieuwe marktwensen.…

Het meisje waaiert haar waaier, waaiert de brug op, over het koele water De heren turen terloops naar boven, het vrije meisje wil zich verloven Het meisje waaiert haar stille wenken, de ruches ruisen, wat zou ze denken? De heren leiden hun blanke gade in sjieke kleren voorbij de kade De krekels sjirpen er naar het westen…

Eenzaam dwaalt een zielige vent door de verdroogde woestijnen niemand die hem nog kent hier komt hij dus wegkwijnen Het is zijn eigen domme fout Dat hij de liefde van zijn leven verloor Hij was immers ontzettend stout En wat hij deed was vreselijk goor Nu heeft hij toch zo’n hartenzeer Terwijl hij denkt aan zijn vrouwtje Clara Er rest…

Het lot van Clara moet dan wel door god zijn bepaald, want als manzonen en vrouwen uitzinnig opgelucht het brood innen weent zij zacht in ‘t afgewende leed en blijft zij de jongste met een zwart kleed.…

In de witte kamer der verbeelding spelen wij het spel zonder begin of einde. In iedere hoek slaat weer een klok en aan de zoldering gloeien duizend witte lampen. Geen deur, geen venster sluit ons in alleen de witte spin van allerzuiverste verbeelding. Toch heb ik je nog lief maar doorheen de witte schittering doorheen de witte kamer der…

. -------------------------------------------------------------------------- uit de Verzamelde Gedichten van Clara Eggink (1906 - 1991)…

Laat het niet uit zijn, God, na dezen dood In leven en ellende om noodzakelijk brood. Want waartoe gaaft gij dan uw bosschen, heiden, Uw luchten, wateren en ruime weiden Den mensch als lokaas van zijn plichten weg? Het is het woord van velen dat ik zeg. Er zijn er meer die snakken naar ontkomen, Wier hart uw zeeën meedraagt in hun droomen. Maar…

"Liefste kom bij mij, ik ben ontwaakt, Kijk, de zon schijnt op de huizen. Toch heeft de regen mij wakker gemaakt, Zacht spettend op de plavuizen In onzen tuin. - Hoor toch, hoor! Men schiet! Het ronken van motoren! 't Eskader breekt de wolken door, Er spatten vonken in het ochtendgloren! Daar voor ons raam ontbrandt de strijd. Lief, laat…

Glad en wijd ligt het ijs in een veeg wit en grijs en de lucht, tastbre kou, is gestolpt onder blauw. En mijn schaats met een kras als een schot onder glas trekt een veervormig spoor van mijn voet uit te loor. Ik scheer scheef op het vlak langs een donkerblauw wak. Na een sprong voor een scheur als een koord, schiet ik voort op het staal…

Ik lees een boek, ik schrijf een brief, Ik kom bij jou, wij praten. Die dingen zijn mij even lief; Ik kan ze ook wel laten. Het voorjaar buiten is altijd zoel, Maar niet dat wilde wonder Toen ik weg wou gaan, alleen en koel; Nu kan ik ook wel zonder. Ik meende aan 't strand te zijn geboren, Mijn huis te hebben in het duin. Dat alles…

Ik liep laatst door de heide Langs berken en langs brem. Toen klonk er aan mijn zijde Een kleine, ijle stem. Aanhoudend en doordringend, Zoo blij en mateloos Alsof een hart hier, zingend, Zijn hoogste vreugde koos. O koolmees in het loover, O heikruid in de zon Uw lieflijkheid, uw toover Die mij niet helpen kon.…

Ik waag mij haast niet in die straat waar gloeiend puin in 't donker staat. De wind loeit om een bouwvaltop, een schelle vlam schiet suizend op, belichtend als in spotternij, de resten van wat huisgerei. Hier vond wie daaglijks nam en gaf een ruw en eindloos massagraf. Het werk van hersens, hand en lust is even grondig uitgeblust. Ik wend…

Clara is langs geweest het huis ligt vol met sterren van heinde en van verre liggen zij uitgezaaid in de verstuurde brief die wij van haar ontvingen liet zij de woorden zingen het lied van leed en lief .... en jaren naderhand als wij zijn uitgeflonkerd, de schemering haast donkert, dan lícht er aan de kant een vonk, een niet-verwachte…

Maar 't liefst mocht ik er dwalen, Als 'k langs de heuvelkling Aan Clara's zijde ging, En dan bij 't nederdalen, Na lang en blozend dralen, Een kus van haar ontving:.., O mocht ik weer zo dwalen Langs bos en heuvelkling.…

mystificatie en verheldering samen ooglid in hand een licht conflict en over het witte blad gaat de witte mier de ware jacob met een zucht van vermoeidheid heet geen Jacques bal van energie met scrotale compressie voor jonge vrouwen de koe in de kerststal laat zich de eerste tijd gewillig lijden…

van mijne ruige borst te verstoten Vrouwe Triestiana: ik verlang zo naar u, Heer Julius pak toch uw waarde sleutel het ijzer draagt mij zwaar te moede strijk toch over uwe haren laat ons genieten van het goede Heer Julius: ja, mijn lief, laat onszelf bevreugden elkander in de bedstee bekoren maar ik heb mijn sleutel bij vrouwe Clara…

Clara kwam langs het huis ligt vol met sterren van heinde en van verre liggen zij uitgestrooid in de verstuurde brief die wij vandaag ontvingen liet zij de woorden zingen het lied van leed en lief en jaren naderhand als wij zijn uitgeflonkerd de schemering haast donkert dan licht er aan de kant één vonk, een niet-verwachte zo tussen…

De SGP heeft vrouwen uitgesloten van functies in de top van de partij. Een unicum in onze maatschappij, op last van enkele geloofsmalloten. Discriminatie is dus niet alleen een onderdrukkend moslim-fenomeen.…

dertig heren Om te gedenken sinds het ochtendkrieken De louwmaand, volgens 't calendarium Kent naast die dertig haast geen vrouwennaam Want Agnes, Prisca, Emerentiaan Zijn bladvulling in hun glossarium Zo zijn Felicitas, Perpetua Theresia, Maria en Francisca Scholastica en Martha, Juliana Gudula, Maria Magdalena Angela de Merici en Clara…