Alle inzendingen over coulissen

vraagt de bassist Daarvoor is het nu tijd Ik kijk door de coulissen Dit is de gelegenheid De muziek heeft gerijpt Tijd om te proeven De lichten gaan aan Mijn bed is gespreid Ik zie een deken van mensen Die trek ik over mij heen Ik voel dan de warmte Straks weer alleen…

wie oh wie zou ik allemaal wel niet missen bij schemerlicht alleen gezeten in de coulissen ik weet het heus wel niemand die mij niet zal missen bij schemerlicht alleen gelaten in de coulissen…

heb mijn dromen opgetekend in scenes uitgespeeld aangekleed met dingen van de dag sta in de coulissen wachtend op publiek dat betaald heeft voor de lach maar vol ontroering meegaat met de emoties van het plot dat diepte zoekt en vindt op het schavot zij wilden nooit hun nek uitsteken pretentieloos vertier is toch niet duur heb ze…

De wereld draait door onverschillig of wij begrijpen dat alles met ons verbonden is Ik kijk toe vanuit de coulissen en tokkel zachtjes tranen op mijn gitaar De vloer is vuil Er zijn geen bewoners Iedereen is bezig met andere dingen en laat de liefde liggen Ik kijk toe vanuit de coulissen en tokkel zachtjes tranen op mijn gitaar…

We treffen elkaar in de coulissen van ons beider leven het is gecompliceerd maar ik kan het genoegen van onze tête-à-têtes niet missen. Deze liefde geeft me energie houdt m'n huwelijk in stand heb die spanning nodig anders was 't al gestrand!…

Achter de coulissen werkt een wereld die men niet kent. Die schuift met de panelen; de decorstukken voor de hoofdrolspelers bestemd. De souffleurs die zorgen dat anderen niet vergeten; zonder dat wij immer hun namen ooit zullen weten. De ballenjongens langs de kant wanneer de bal buiten het spel is beland.…

steeds weer de vloer op de eeuwenoude schimmen wisselend van rol in de coulissen stil nog kinderen van de rekening global village tanka…

blik weg gleed in het glazig avondkleed van de gracht niet wetend of daar de schoonheid dreef of in zijn hoofd en dat je zou vragen naar de coulissen van de wereld.…

media vita staande in de coulissen de hoekige neemt soms een loopje met ons en laat zich niet afschudden tekst in schilderij van georges braque: http://bit.ly/mtVdKf…

de aren spreken wiegen zwaar een licht gekraak houdt mij wakker blond zwerft in mij als de velduil passeert, de maan nog meer coulissen maakt en schaduw doodt in mijn armen…

Ik zing mijn lied tussen de wolken er voor zal niet meer gaan de voorstelling van mijn leven zal achter de coulissen zijn. De kaartjes alle uitverkocht publiek zit stil te wachten op dat wat niet meer komen gaat het is te laat....…

voorbij de stad zweven koeien in de ochtendnevel, schuinsweegs beschenen door een opgloeiende zon verscholen in coulissen, zet de ochtend de wei in brand stralend door takken in de knop gebroken want de gemeente heeft hier een industrieterrein gepland…

zelfs toen ze bij het zingen van haar lied telkens uit de toon viel de dirigent haar verliet als een geslagen hond met gebogen hoofd het schouwtoneel afdroop weet ze achter de coulissen dat ze met open geest en voor een heel ander publiek nogmaals zal spelen…

gekleurde lichtjes en blauwe streeptent al van verre ’s avonds beesten drank en meisjesondergoed begerige handen komen dapper doorspelende band en brakende biergangers achter de coulissen in prille liefde voor het eerst genomen…

en dan kust de zon mijn nederig land dansen witte wieven de wei in en uit wandelen koeien boven de nevel even later weerschijnen coulissen langgerekt de bomen tot in het water, willig treurend maar het land komt wel tot leven…

aan een uitvoering op het strand tussen sabelheften en garnaaltjes die zich in de plasjes ophielden, had ze niet gedacht, liever stond ze in de coulissen, met haar script op de borst, net even buiten het beeld te fluisteren naar het opkomend tij dat overvloedig haar blote voeten kuste, haar teksten in verwardheid ten prooi liet vallen aan…

ik verlies me in de veiligheid van blauwe schemer en de geur van bloemen ik vergis me in het vliegen kom meestal net niet van de grond ik verkijk me op de muur van zwijgzaamheid terwijl ik te veel uit de kast trek…

ik zag je staan de kamer keek je lachend aan jij als illuster middelpunt door het interieur gegund harmonisch dansten kleuren jouw bewegingsritmiek in subtiele klanken veranderde licht door schaduwtechniek jij nam ons mee naar jouw decor dichtbij de coulissen jij hebt ons niet tot rekwisiet gemaakt we deelden de bühnesmaak…

zou ik haar vragen om in het terra van de dansende coulissen, geuren parfumerend langs de Arno, mee te gaan naar Piazzo della Signoria gevels met witte luiken zijden jurken, losjes en nonchalant over de schouders, bandjes zichtbaar, glimlachen neergelegd in marmer waar pioenrozen uiteen vallen, de maan zijn sikkel kwartiert…

aanrecht, die zich niet alleen laten eten, buiten wacht nog een volle moestuin, huilen de hoge dahlia’s maar ik weet waar jou armen zijn waar ze liggen, hoe je gezicht in puin is veranderd, in een breekbaar uitzicht op het zilte land, kermend tussen de sabelheften en de meeuw die strandde tegen de wind in, zijn kaalgevreten karkas in de coulissen…

ik volgde je als schaduw maar lichtte op in evenbeeld als jij maar even naar me keek dan mocht ik in jouw licht uit de coulissen treden op de voorgrond van het heden mezelf laten zien met jou het sprankelend duet der liefde te dansen uit vergetelheid naar onthullende waarheid van beeld en evenbeeld…

Om de vlier de muggentros, van energie het nabeeld in de roestende coulissen. Oud is de zomer. Het oog over het rietland en het ongewisse, te traag voor iets anders dan stof. Rimpeling van water in de donkere, mosgroene vonten van de avond. ----------------------- Uit: Tirade 362, 1996.…

Een elektrische schok vanaf het moment dat ik in jouw ogen keek als een spagaat uit de coulissen gesprongen pulseert een wisselstroom door mijn lijf ik wist het meteen deze lading raak ik nooit meer kwijt onder hoogspanning loop ik met jou in mijn hoofd deze maalstroom laat sterren stralen aan het firmament…

Om de vlier de muggentros, van energie het nabeeld in de roestende coulissen. Oud is de zomer. Het oog over het rietland en het ongewisse, te traag voor iets anders dan stof. Rimpeling van water in de donkere, mosgroene vonten van de avond. ------------------------------ uit : Tirade 1996, nr. 1.…

Lok haar weg van het spooktoneel in de schemer van de coulissen. Schemer wat is dat? Schemer. Heeft mama mij nooit verteld. Draag haar op schouders naar de verte. Verte? Dat had papa wel eens kunnen zeggen. Spring haar los, touw. Draai bogen om haar diepe tonen.…

het koor zong rood zakte langzaam weg het orkest speelde de blauwe symfonie hij dirigeerde met vriendelijke lach rechtlijnig de kleuren in flarden muziek het applaus was dood hout met koperen echo’s stervend in groen alleen het publiek viel uit de toon zij dansten stilte in de coulissen van hun geest…

Doesterig loop ik Buiten - coulissen Die mijn landschap Zo typeren zie ik niet meer Duister denkwerk, Binnenbrand geblust Met farmaco - 'k ben De weg immers kwijt En mezelf net zo goed, Terwijl ik doods loop Te dromen op het pad Dat alleen door de Schemering nog iets Iets verlicht wordt Is daar opeens een vlucht Scholeksters…

de wereld is lang te licht geweest pas in jouw schaduw ontdekte ik mezelf begon het onderscheid met licht van overleven dat mij contouren heeft gegeven tegen zwart contrast ik bewoog maar wist nooit wat de voorgrond was jij hebt mijn hand genomen zijn samen uit de coulissen gekomen jij lacht helder licht zonder een…

Waarom slaat mijn hart sneller als ik aan het dichten denk zo zag ik de rode zee opengaan heb van menig appel genoten in het Paradijs gedichten nemen je mee op reis verre velden heb ik bezocht in menig wilde rivier heb ik mogen zwemmen tijdens mijn tocht als de voorstelling is gestopt schrijf ik achter de coulissen ik heb zoveel opgekropt…

Gisteren ruzie, alweer verdwijnend tussen coulissen, doek dat viel voor het gebuig van de speler, reprise, zweet in zweet uit de kleedkamer van de ziel, hij weet: zijn spel was slecht maar god verdomme het publiek Het leven als toneel of film, en niemand weet meer beter, tenzij een ander iemand roept cut, of eenvoudiger kut en terugkeert…