196 resultaten.
'K zag de aarde zwenken op 't planetenbal
poëzie
3.0 met 21 stemmen 1.457 'K zag de aarde zwenken op 't planetenbal,
En achter haar wapperde groen en breed
Het witomzoomd fluweel van 't slepend kleed,
En luchtig woei 't kant van zijn golvenval;
Zelf zong tot dansmuziek ze orkaangeschal,
En, uit het wolkend zwart van haren, reet
Bacchantisch zij de naalden los en smeet
'T rinkelend goud door wijddav'rend heelal…
Getekend
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 240 Er vlogen kogels door de tuin
de krekels en vogels zwegen
Wij waren niet bang en keken
het verleden draag je altijd mee
Als je als Indo geboren bent
oorlogsacties hebt overleefd
dan raak je er aan gewend
dat je als Indo geboren bent
Nederlands-Indië warm moederland
wat was het koud in Nederland
het weer en de koele mensen
bijna dood en…
Wakker
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 638 zo vol, volledig
als de cyclus zich rondt
en haar glans werpt
in neerschijn van de nacht
zo duister, volkomen
als schaduwen ijlings vluchten
en vensters
donker oplichten
zo stil, volmaakt
als het uur der waarheid
zich geruisloos terugtrekt
en helder zicht weer
aanstonds verschijnt…
BEGIFTIGD (3)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 131 Ze was pas achttien toen ze trouwde
De man die haar de zijne maakte
- En als de beste haring kaakte -
Zag hoe ze in de ander schouwde
Hij zag hoe haar dat zeer benauwde
En dat ze naar alleen zijn haakte
Hoe ze steeds meer gevangen raakte
Ze zich als mensenschuw ontvouwde
Met op haar schouders alle last
Van wereld en van dorpsgenoten
-…
tussen geest en natuur
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 500 Wij bedekkken ons met dekens van steen
onder de wind die zich niet laat vangen
regens die uitspoelen en zon verlangen
daar gaan de druppels duidelijk heen
Overgoten met het hemelrijke vocht
absorberen wij niet de wezenlijke dingen
vruchtbaar zal de cyclus weer beginnen
omdat het in de winter niet mocht…
Onbereikbare liefde
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 388 Onbereikbare liefde is als
vloedgolven van de zee
Telkens weer probeer je het aan,
maar het lukt niet
Het is te koud en te ver weg
Het voelt onprettig
De gevoelens zijn hevig en
blijven in een cyclus
om je heendraaien
Je kunt er niet bij, hoe graag
je het ook wilt
Misschien kun je het beter loslaten.…
Niet te noemen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 60 Leegte is een cyclus
in het land van het cynisme
hoe kan iets wat zo steenhard is
toch zo zacht en aardig aanvoelen
ze roept U aan
om haar schreeuw te begrijpen
haar schaduw te beminnen
anoniem is haar schuilnaam
incognito in jouw ontheemde dromen
van eindeloze jongensachtige fantasie
en glooiende heuvels in het nachtwoud
niet te…
Paradise Regained
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 120 Rijk voel ik me met dit
Herwonnen leven dat zich
Met het pigment van uiteenlopende
Kleuren heeft gemengd tot
De kleurigste verf die bij
Elke gemoedstoestand past,
Alle scheuren vult, en de
Overgebleven plooien in mijn
Gepijnigde ziel gladstrijkt…
in heldere sporen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 211 in heldere sporen
met het water tot aan de lippen
loop ik door de schiere zee
voel het zand tussen mijn tenen kruipen
de koude vlaag van onderstroom
die onzichtbaar en verraderlijk
mij zo nu en dan plagend onderuithaalt
schelpengolven tillen me weer
vanuit de cyclus van nacht en ontij
en geven me in gewichtsloosheid
-zo nietig als ik ben…
Cyclus over jou en mij
hartenkreet
1.0 met 10 stemmen 2.774 Het druppelt
en klinkt kalm
de stem van mijn binnenste
goede mens
zeldzaam schoon
en teder
bezit ik je
Nu spreken we met rauwe tongen
woorden die voor niemand
bedoeld zijn
rollen als knikkers van een houten trap
verdwijnen in echo
niemand te beschuldigen
niemand te vergeven
de enige waarheid is
alles is een leugen
Weet je dat
als…
Blindganger [cyclus]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 77 In zijn ogen
tekent het leven
rode linten van staren
moerassen van verwebd verleden
voetstappen weggezogen.
in zijn ogen
klieft de dag
wellen tranen op verhoord vlies
doorlopen met gedachten
vastgehouden jaren
achterom
in zijn ogen
grijnzen tanden
geel opgegeten
stil als een dode poel
sijpelt zijn blik in de spiegel
achter hem…
Jaarlijkse cyclus
snelsonnet
3.0 met 10 stemmen 357 Die zenuwslopende examendagen...
Al ben ik dan van vóór de laptoplichting
Ik had gevoelens in dezelfde richting
Daar zakken zakken blijft en slagen slagen
Derhalve: mijn gepaste medeleven
(Elk jaar met meer distantie te vergeven)…
De cyclus van verlies
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 124 Traag verstrengeld dansend
trotseren ze de najaarsstormen
verliezen dwarrelende bladeren
takken vallen knappend af
hun verlies doet geen pijn
blijkt toch niet onmisbaar
groeit meestal weer aan
als hoopvol perspectief
bij ons doet verlies vaak pijn
blijkt missen meest onmisbaar
ach waren wij soms bomen
stevig verstrengeld in het nu
de cyclus…
Circulaire cyclus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Eerst is alles nog egaal, vaal, stil.
Dan... pok, beweging, pokkepok, geroer;
het grijs vermengt zich met tintelende tinten
en contouren blijven nog onbestemd.
Een paar... parabolide? Hij vergroeit en
vervloeit al, op zoek naar nieuwigheden,
terwijl violen vliegend water scheppen.
Een piccolo rent langs; als klokjesklanken in
de wind, met…
Cyclus II
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 264 er vormt zich iets op mijn bovenlip
het is veel donzig en blond
en ik denk verdomme
dankzij de overgang
loop ik met een snor
in deze wereld rond
mijn taille is ook
aan het verdwijnen
mijn blaas loopt uit de pas
nog even dan ben ik
zo'n klein stevig vrouwtje
met Tena Lady's in haar tas
dan nog even iets over de mannen
die je aankijken…
Cyclus I
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 293 ik lach ik huil ik lief ik vloek
en dat hele dagen door
ik zweet ik krimp ik waak ik groei
en luister met een half oor
hoe lang duurt die overgang dan ma
vraagt mijn gezin als een front naast elkaar
en ik gil terwijl ik net naar boven stijg
moeder moet nog een paar jaar…
Cyclus voor Salome
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 412 I. Nog niet
al wordt het avond
ga niet weg
laat bladeren verdorren
rood goud is in je haar verweven
dat ik streel tot aan je ingevallen lendenen
de nacht kan je nog niet verzwelgen
want de flonkerendste sterren zijn je ogen
toe, ga niet weg
je maakt je mooi
je blijft
II. Koestering
niet de seconden tellen tot ze lijdt…
Solo
gedicht
2.0 met 39 stemmen 19.120 .
----------------------------------------------
uit: 'De harde kern, oncyclische cyclus', 2003.…
ZORGVULDIGHEID
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 202 zorg berusting zal worden
in het waardevolle even
dat het leven vertegenwoordigt
in de aanwezigheid van de naaste
die het begrip heeft, dat nodig is
om het leven te vervolmaken
zo huldig met de bloemen des velds
neurie de hemelliederen
die door hun klanken vrucht afwerpen
die weer bomen doen groeien
die voortbestaan verzekeren
en zo de cyclus…
Cyclus: groei deel 3
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 408 5.
Kijk ik naar de wereld
reeds vergaan
verlies ik de greep
op de diepste lagen
van mijn bestaan
vlucht ik
in beeld
6.
Mens
geheel van beige stoffelijkheid
kwetsbaar en verwoestend
mens
geheel van subtiele verlangens
en rauwe lusten
mens
geheel van
hebben en zijn
strijd
7.
Droef
beziet zij
in spiegeling…
Cyclus: groei deel 4
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 585 8.
Opgepakt
door een hand
van grijsgeel korrelzand
onrustige wandelgang
het licht van de nacht
wijst mijn weg terug
9.
Ik vond mezelf
op het dak
van de wereld
in afwachting
tot ik
mijn vleugels kreeg…
Cyclus: groei deel1
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 537 1.
Spelend
met ontgoocheling
verlies ik balans
resten er slechts kluwen
krachteloosheid
ik figureer
in mijn
transparante
werkelijkheid
2.
Vanuit mijn schuilplaats
tuur ik
de nacht in
onschuldig ogenblik
vervlogen
de maan werpt
een verwijtend
schijnsel
over mijn gezicht
verwrongen
hunkering…
Cyclus: groei deel 2
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 393 3.
Rood van schaamte
vraag ik je
waarom ben jij mijn min
of moeder niet?
strijk je warme hand
door mijn haren
zie mijn
bestaan
4.
mijn blinde vlek
is wat je ziet
als je naar me kijkt
voor mij
onzichtbaar
grijs
gebied
voor jou
donkere nis
schatkamer?…
Is het einde zoek?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 781 Hoe heerlijk is de cyclus der getijden.
Hun wisseling gaat eindeloos maar door.
Aan elke zomer gaat een voorjaar voor.
Men kan erna een najaar niet vermijden.
Een winter volgt. Een ringlijn is het spoor
waarop seizoenen volgens schema rijden.
De punctualiteit kan mij verblijden,
wanneer ik weer de lenteklokjes hoor.…
Koude maan
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.344 Raam is gebroken
nu schijnt de maan
zijn koude stralen
recht naar binnen
snijdende sikkel
heult met het duister
kerft in het denken
tot de dageraad
dan verrijst de zon
bestraalt met warmte
het duister weer weg
tot een volgende nacht…
Winterstop
gedicht
3.0 met 23 stemmen 16.354 Als gras in december, doe niet
aan groeien, kruip weg onder
een kille deken. Het is zwart
in de doelmond.
Er wordt gedroomd van zaadschieten,
bloeien met wuivende pluimen. Noppen
ranselen je recht, het mes
maakt je hard.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 2005.…
Herfstig gevoel
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 511 Kijkend naar ganzen op de vlucht
in de verbleekte blauwe lucht
terwijl ze na enige tijd
verdwijnen in de eeuwigheid
Rimpels volgend in het water
steeds verder op zoek naar later
naar hun einde aan de horizon
of terug naar waar alles begon…
Rond
gedicht
3.0 met 16 stemmen 7.863 Elke maand is de maan
vol en even groot en rond.
Maan, moeder der idee,
het ding onkenbaar. Vol
is zij het voorbeeld
van cirkel, onaantastbaar
gaf zij ons te denken, schiep
de rechte lijn. Een appel
is nooit zo rond, te eetbaar
daarenboven.
----------------------------
uit: 'Landgoed', 1989.…
Ganzentrek
gedicht
2.0 met 39 stemmen 11.693 Het is tijd, we gaan op reis
We verzamelen ons, we zijn met velen
Vraag niet waarom, waarheen, hoe lang
We volgen een innerlijke drang
Vleugel aan vleugel
schrijven wij
luid gakkend in gelijke vlucht
de laatste letters van het alfabet
in de grijze novemberlucht
---------------------------------
uit: 'Gek van liefde', 2008.…
Een plek om te blijven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 236 Na alle plekken waar je was
en leefde, neem de plek
waar je geboren werd, hier,
waar je wegging, groter,
en in de wereld stapte
als kaplaarzen,
ben je weer terug op de plek
waar de cyclus begon,
een lijn die recht leek
bij het gaan en het staan,
een weg van duizend mijlen
die telkens weer met die
ene schrede begon,
met het onverwachte…