Alle inzendingen over dakgoot

Een meter of zes zink, hout en verf. Vandaag moet het gebeuren. Schuren, verven of vervangen. Met de goede moed begonnen. Al snel regent het pijpenstelen. De goot doet haar werk als nooit tevoren. De smerige kwasten staan gelukkig in de schuur te lachen. Vijandig slaat de regen op het dak. En in de meter of zes wordt het pleit beslecht.…

langs rode pannen glijden loden luchten in de dakgoot levensgroot springt doodsverlangen naar beneden…

Doe jij de dakgoot roept ze vanaf het balkon stralend van schoonheid.…

tijd droevig wind in grijze loop dood steekt uit dakgoten tijd neemt nu zoveel het gaf smeekte alle plekken waar je geweest was kalk zette zich af en schaduwtongen slokten je op…

klein is het als spinrag aan de dakgoot het levensdraadje zomaar wat wapperend op de wind breekbaar is het maar soms zo onnoemelijk sterk draad na draad weeft zich een spanning mee het gevormde frame draagt het wel en wee…

de schaduw van gespreide vleugels komt dreigend op haar af haar blik en lijf verstarren dan vlucht ze weg van 't raam tevreden strijkt hij in de dakgoot neer niet elke vogel schrikt van groene ogen…

Die duif bijvoorbeeld in de dakgoot van het huis hier tegenover, kijkt me telkens vragend aan. Ik waarschuw hem: nu moet je gaan, dan kom je niet te laat. En goddank, inderdaad, hij slaat zijn vleugels uit. Als ik er toch niet was. Maar nu de bomen nog.…

Op mijn schuine dak moesten de zonnepanelen terug na het zetten van een nieuw dakraam Er kwam een stellage voor de deur Twee mannen, van wie er één gespierd en zwart klom naar boven de ander bleef beneden, gaf de panelen aan en instructies Ik hoorde roepen 'dakgoot' Dan nogmaals 'dak goot!' 'daakkggoot!'…

wat nog hangt in de oude fabriekshal is de leegte maar nu zonder het gestamp van zware machines een verlaten overall hangt eenzaam aan een roestige spijker 'een symbool van verlatenheid' het laatste teken van leven is misschien wel 't jonge berkje dat zich heeft genesteld in de scheef hangende dakgoot…

laat maar ik wil niets meer bezitten dan de kiezels die ik uit eenzaamheid raap langs een veelvoud van rivieren, onzichtbaar voor hen met dode gezichten niet dichter dan jij al weg voor stilte in mij vloeit en dichtklapt tot gevels met luiken gesloten zoals mijn woorden die ik tel en bevochtig wanneer uit de dakgoot…

onze ogen registreren verkleurde barakken wachttorens het prikkeldraad diepe barsten in droge grond kerven sporen in beladen aarde vanuit de dakgoot fladdert een mus naar de plas water in de modder een kraai ontwijkt het aangekoekte leed onze zintuigen ruiken de sepia dood…

Beuk en eikenblad Van ouwe boom Als woorden dwarrelde 't blad Dalend op dak, in goot Besprak het hele jaar 't Verhaal van hem en haar De dakgoot ving het daar Zodat woorden niet verstoppen Het water stromen kon Ververste tot verzen De aarde bereikte Voor wortels van beuken en eiken Rijmend alle ongelijk…

De winter heeft voor vannacht Flink wat vorst begroot Het maanlicht weerspiegelt in de ijspegels hangend aan de getarte dakgoot De wind deelt sneeuwvlokken Op tot grote scholen Met elke voetstap kermt het ijs Onder mijn schoenzolen Maar… Op het voetpad naar de voordeur Krijg ik een vrolijk humeur Binnen wacht mijn vrouw op mij Met…

Ik was gaan kijken of het toonde: de stand van de zon, zwaluwen onder de dakgoot. Moeilijk te zeggen. Al die lege schuren. Overal land begon dit landschap te zijn en veel daarin wat niet hersteld kan worden.…

Er zijn er nog weleens die zichzelf bestormen en ineens staat hij dan de dakgoot van de dug-out te zoenen. Of een schele steward met overgewicht. Hij rent ook altijd naar mens of staketsel toe alsof hij een bosbrand aan de broek heeft.…

Zo stil als een eenzame ui in een godverlaten bos zo stil als een polderlandschap boven zee zo stil als dooie mus in de dakgoot zo stil als een kloostertuin in Egmond Zo stil dat ik je nachtjapon kon horen ritselen zo stil als een regenjas aan een kapstok zo stil als een paradijs van steen zo stil als een roerloos blad Zo stil als een verliefde…

Het getik van zijn wandelstok ratelt in onze dakgoot. Versta jij, pas aangekomene, al de kunst van het snel over je schouder kijken?…

De duif zit dagelijks in de dakgoot. De wolken kijken werkelijk te varen. Terwijl ik het zit op te schrijven, geen andere vraag zie dan het kijken, komt er traag beweging in het huis. Nooit wil het bij kijken blijven. --------------------------- uit: 'Blauwziek', 2006.…

De straal water uit de verstopte dakgoot soleert, de bliksem levert de lichtshow. De donder dissoneert luid, gevolgd door de klap van een dichtslaand raam. Hard en zacht wisselen elkaar af. Als het onweer de aftocht blaast, neemt de eentonigheid toe. Langzaam wordt het droog. Concert zonder dirigent.…

een raaf blinkt als staal in het zonlicht het avondrood kleurt de daken het boomblad wiegt in de wind het rode stof van puin waait uiteen in lege straten de mus klemt zich vast aan de rand van de dakgoot de nacht vergrendelt de lippen legt je het zwijgen op we weten van wrede mensenhanden van sterven in een koude leegte en…

ik zie je eerder als een zwiebelvamp die witte voetjes wil laten kijken een muilezel probeert te bestrijken gekruist een punt zuigt bij een neonlamp je polijst jezelf tot in de dakgoot toch is je vocht uit de bocht gelogen tegen het klaterhout aangevlogen zoals een eekhoorn zonder staart of noot dat vooral je zweetklier allergisch wordt…

Op een morgen zat op een bloembak een merel voor mijn vensterraam en keek mij met zijn lieve oogjes heel vertederd aan ’t was of hij zeggen wilde wat doe jij daar nog binnen deze morgen vroeg was ik voor jou al aan ’t zingen toen toonde hij zijn prachtig verenkleed en vloog naar de dakgoot met een kreet ach mereltje was ik als…

het laddertje onder mijn arm heeft vijf sporten en ik ga er vaak mee op reis soms zet ik het tegen een zonnestraal klim vlug naar een raketwolk en reis zo verder naar de maan ik rust daar in een kratertje van precies vijf sporten diep ik klim ermee de gevel op de dakgoot in en krijg een traplift van de ooievaar naar een land waar…

het laddertje onder mijn arm heeft vijf sporten en ik ga er vaak mee op reis soms zet ik het tegen een zonnestraal klim vlug naar een windveer en reis zo verder naar de maan ik rust daar in een kratertje van precies vijf sporten diep ik klim ermee de gevel op de dakgoot in en krijg een traplift van de ooievaar naar een land waar…

Hier ligt het laatste plein voorgoed, breedvoerig om te laten gaan ieder die schedelgevoelig langs de dakgoten zich voortrept, het water haastig bereiken wil, de Pieter Koertsz ziet met de ketting aan de stadspoort, de Bermuda, een Chileen.…

een druppel aan de dakgoot groeit nog verwachtingsvol in de eerste paar seconden met uiterste spanning op de uiterwaarden en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan op het randje van barsten niet om zeggen ei zo na dood de doem komt met het avondrood in de hitte na de regenval komt het afronden het gewicht van water al…

Dicht in het bos verscholen Waar een eenzaam boshuisje staat Tussen Douglassparren waar dassen wonen Menig regendruppel, op takken, in spagaat Neerdalend vocht op ramen en kozijnen En de dakgoot overuren maakt Torenhoge Douglas-sparren groeiend in rechte lijnen Een onweersbui heeft een oude boom gekraakt Regendruppels tikkend op het raam…

Er kwamen beelden en geluiden ik was verbaasd Om wat ik zag en hoorde, de muziek dat binnen kwam Voelde je ook hoe alles mee ging in die stroom Een bron om op te rijzen bij die klanken Rijk en arm wil daarvoor danken Zingen de vogels vanuit de luchten Tortelen de duiven in de dakgoot Totdat hemeltranen weer in daken huilen En rode slagvelden…

Ik zag een opstoot mensen scholen samen, zonder schietlood tussen felle bomen op het marktplein Helderheid liep over uit de dakgoot spande samen met een schelle waslijn om het feest te maken voor ons welzijn aardedonker snelde weg in tijdnood In het duister straalde witte heimwee mijn geloof en hoop verraste slimheid onverwacht deed licht…

De dakgoot en windveren werden gemeden, ‘k ontwaarde ze zelfs niet in heester of kruin. Zij hadden wellicht een plausibele reden om elders op zoek te gaan naar het fortuin. Maar vroeg in de morgen, net na het ontwaken toen zaten er drie bij elkaar, lekker knus.…