Alle inzendingen over dakpannen

Een bijziende Piet in Schagen dacht dat er gewoon dakpannen lagen Hij viel door de schoorsteen naar beneden 't is echt lang geleden dat we hem zo zwart zagen…

middag in het dorp kortstondig klokgeluid dakpannen glimmen loodrecht mikt de toren naar de zoele zon stokoud zucht een linde op het pleintje het is alsof de stilte zijn stam afkluift over de kasseien kruipt niet een gerucht binnenshuis schudden stemmen het overschot aan woorden uit…

scheef staan de houten luikjes, waaien heen en weer met de wil van de wind scharnieren piepen hoorbaar schor haast in koor met het druppen van decemberregen op de dakpannen waar een vervallen nest onbewoond nat op een zwangere lente wacht, meer te kunnen zijn dan een hoopje takken…

De anderhalve kilo eiwit Waarin mijn ik zijn intrek nam, Waarin hij geleidelijk aan Is gaan wonen - woning die mij Ging passen als een oude jas, Bedekt met dakpannen geglazuurd Met een glanslaag van schuld, Schuld van de wereld die ik maar al te graag Op mijn schouders nam, Zo had ik dat bedacht, En die me nog nooit een meter Heeft…

bedelroepen tsjier tsjier tsjier achterelkaar door de zwarte specht lacht tsjier tsjier tsjier tsjier tsjier onophoudelijk wormen en zaden tsjier prurrp onder dakpannen van het huis jonge spreeuwen einde van een droom zaden en wormen meer tsjier tsjier tsjier moord en brand in de holle boom…

De katapult van Moroni Het dak was er niet meer De muren waren rood De vloer was rood De doorgestikte deken, met de hand gemaakt door oma, was rood De ruiten waren rood Alles was rood Stukken van de muilezel ingewanden en botten faecaliën en haren lagen verspreid door de kamer samen met stukken dakpannen en kalk Alles was rood…

Dakpannen vlogen door de lucht er werd eveneens heel wat gezucht. Maar dan ineens, breekt de zon door de buien zijn achter de rug Wat komt is warme dagen, geheid dat men DAN verzucht: Ik wilde dat het wat koeler was...…

straatarme dagloners werden bewoners als het lukte in de nacht met al hun kracht een plaggenhut te bouwen en ervoor te zorgen dat vroeg de volgende morgen er een schoorsteen was die rookte dan gedoogde de landheer hun nieuwe onderdak een plaggendak en ingegraven in de grond vochtig, koud en ongezond maar toch: een eigen huis plaggen werden dakpannen…

de leilinden, windbrekers van het eerste uur verankerd in boerengrond de eindeloze korenvelden de kleine boerderij de grote graanschuur erachter uit het landschap gewist de blaffende hond aan de ketting de kakelende kippen op het erf de altijd kraaiende haan het getjilp van mussen onder de dakpannen de gewortelde boer op klompen…

een zeilschip gaat voorbij wit tussen de bomen verdwijnt de wind wiegt de takken zachtjes de bladeren dakpannen rood in de rij schouder aan schouder de zonnestralen tegemoet wetend warm zijn nabijheid brengt mij terug verankerd met open armen in mij warm en licht de verte is hier de zeilboot ben ik luister naar de zee zij zegt…

Dakpannen zijn gesneuveld bomen sterk als reuzen, zijn geveld auto’s als miniatuurtjes opgepakt en elders neergekwakt alsof het niets voorstelt. Ons land in de ban van de storm, doden te betreuren die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren de zee, met monsterhoge golven het aanzien meer dan waard maar gevaarlijk.…

Schrijven op zolder, opgevrolijkt door vogels onder dakpannen. Over de bouwplaats vol machinegeraas waait rijpe kuilvoerlucht. Aan de jachthaven bloeit, hoekig - in spiegelbeeld, een oud-franse tuin. Kaal, stram bos glanst verwarmend vol oranje lichtkransen. Japanse bloempjes hangen doods over een koud lieveheersbeestje.…

Kinderstemmen die ruzie-achtig klinken stenen die kletteren als hagelstenen op de dakpannen van hun thuis. Met hun voorhoofden leunen zij tegen elkaar als tegen een ruit van een etalage gevuld met wensen en delen zij alle resterende tijd.…

Ik denk aan Amerika, de droom van het leven dat je toelacht zo uitbundig zingt de vrouw het uit op het bord van Café de Lach Eronder groeit wat mos dat het leven neemt zoals het is tussen de dakpannen op de stoep Het moet wel erg gestormd hebben vannacht maar iedereen zat binnen en was de wereld vergeten die niet zo veilig is als…

met blote handen restaureer ik de oude foto van ons huis en de kleur neemt toe een veegje speeksel verwijdert een vlek kaal de linde, bruin de beukenheg geen dahlia’s meer de rok van m’n zus bolt en vader staat pal aan de weg ik strek m’n armen, vogel met m’n mouwen de dakpannen zijn te blauw ingekleurd onder de grauwe lucht…

glinsterstraten, gestaag dakpannen gutsen naar goten het regent vandaag regenschermen beschermen spattende autobanden plassen babies op wielen, plastic omhuifd het regent vandaag asfalt glijdt water opzij, opzij poncho fietst naar een warm thuis het regent vandaag, gestaag verkeer raast nat voorbij over de middenweg die langzaam droog druilt…

De Weergod, doet zijn eigen zin en niemand gaat er tegenin, dus laat maar waaien laat maar gaan kletter maar lekker tegen het raam, morgen als de storm weer is geluwd, zoals altijd zijn een aantal bomen takken kwijt, liggen dakpannen overal verspreid maken we de schade op van deze heftige Weergod!…

Je staat er maar van jaar tot jaar achtermuur omgevallen half ingestort het dak dakpannen hangen balanceren zwak op losse latten de fut is eruit kozijnen verveloos al een hele poos ramen vuil en onbewoond en binnen zag ik stofrommel en veel spinrag ooit een stoere boerderij nu een somber wrak wie gaat je opknappen maakt een nieuw dak…

Ons dorp was nimmer zo nat de regen watervalt van de dakpannen cascades van sluiers omspannen het landschap en de hof wordt een bad Een verdwaalde moesson teistert het lage land waarop de boer verbijsterd het gewas verdrinken ziet de maïs wuift en golft als tropisch riet Ik drijf langs wolken vol donder naar een eiland in de zon het leven…

De hemelse lichtboei bronst de blanke stralen, bleekt de stille straten, bakt de dakpannen zwart. Bergen stapelen zich op, de wind slijpt de toppen scherp in snerpend wit, de dalen dwalend en donker. Ik eet mezelf leeg met vezels en draden. Een gevlochten gevecht, dronken en vleugellam.…

dit is nu en ik draai mijn hand geen drie maal meer om voor ik nee zeg ik denk drie maal ná voor ik ja zeg Want vroeger was vroeger en nu is nu en wat ik vroeger deed in een handomdraai lukt me nu van geen kanten meer en daarom zeg ik, ging alles makkelijker vroeger en gesmeerder ook van een leien dakje maar nu, sta ik met de dakpannen…

De massa ontweek behendig de tien geboden; de politie haalde Moos van het dak; de loodgieter zette nog diezelfde dag twee nieuwe dakpannen. Moos leefde nog een paar jaar intern, naar buiten starend, zwijgend, bitter een beetje. Hij mocht immers het beloofde land niet zien ...…

geur van tijm, de geur van mint de wilde rozen van het Taurus-gebergte omhul mijn witte sluier met blauwe kraaltjes met de sfeer die je meebrengt uit Ephese geladen met geest en gevoelens van oude culturen omhels mijn lijf verschrompeld tot vogelverschrikker geef het leven en ziel laat het meeademen op de drempel van mijn huis met rode dakpannen…

kort gesprek kom binnen pas op je hoofd de afhangende goot de losse dakpannen de lange brandnetels ik kan vallen ik ben al oud voer strijd tegen de tijd ondanks mijn bladders mijn scheuren mijn verrotte hoeken houd ik het hangen wel vol kom binnen schuif de pen, pas op de tanden van de tijd kunnen gevaarlijk zijn geniet van de…

om mijn hier-zijn te kalmeren, een plek om mijn vervreemding in te helen, laat ook mij maar ronddolen op de straten van kwetsbaarheid en dreiging, immers, ook de dromen van een dichter zijn ontworteld om te zwerven, neem nu Slauerhoff, die woonde alleen in zijn gedichten, zei hij, en wat is dat anders dan de blote hemel verpakt in woorden, dakpannen…

door de kieren van mijn korf glipt mijn glinsterende fantasie in verfrommelde woorden mijn eigen warrige wereld in ik zie violen in mijn koffie dode hazen teksten typen klinkers dansen op de straat hoeden hoofden afhakken het leven gaat te vlug voor mij het volgen valt mij zwaar, als letters in hun handen wrijven fazanten met dakpannen…

Krakende geluiden op zolder doen me er aan herinneren dat de kracht waarmee de storm gepaard gaat onverwachte uitschieters heeft, die zich meester kunnen maken,van dakgoten en dakpannen.…

Als het je overkomt dat plots de grijnzend zwarte dakpannen luid schreeuwend je bedreigen dat ze neer gaan storten op je hoofd Of dat de even zwarte nacht - als was hij eindeloze maag - besluit dat het jouw beurt is om van alles te verteren, nee, zelf weg te teren Of nog dat plots de maan hard naar een wolf begint te huilen Of niet gevallen…

*) bakstenen, dakpannen, hakbijl, fietsvork, gasbuis, plankjes van het hek --------------------------------------------- uit: 'Wat we hadden en wat niet', 2003.…

dons houdt zijn warmte vast een jas van spek, streep boven het oog zwarte rug, witte buik de schutkleuren van zee en lucht kleine, platte veren als dakpannen over elkaar ingesmeerd met waterafstotend vet uit klieren verwant aan zeeduiker en albatros snelle zwemvogel van het verre zuiden met vleugelvinnen roeit en vliegt hij onder water…