Alle inzendingen over dank

je hebt je baan te danken aan de mijne door werk van mij sta jij niet in de kou besef het goed als ik ging staken zou de reden van bestaan voor jou verdwijnen je zou me hiervoor dankbaar moeten zijn zo sprak de ooievaar tot maagre hein je geeft me werk ik kom erdoor in nood zo diende hein de vogel van repliek je arbeidt volgens mij te fanatiek…

de rook vormt blauwe kringen die mijn longen zacht doen zingen kringen om mijn ogen mijn lijf vol rook gezogen ik leef als in een grot mijn gedachten zijn beneveld de zintuigen kapot tot barstens toe gekneveld gekneveld en beroofd tegen wil en dank verdoofd rochelende fluimen tijd om op te ruimen om eens en voorgoed te stoppen met…

toonladders veroveren de nacht een lijster staakt verbaasd zijn lied luistert nieuwsgierig en bespiedt haar, die zijn repertoire verkracht met vrolijke maar valse klanken terwijl zij naar de vogel lacht die verscholen in zijn verenvacht de hemel lijkt te danken voor zijn eigen heldere geluid begint hij haar zacht te begeleiden met zijn stemmige…

onverwacht ik voel me dichtbij jou zelfs als jij afwezig bent voel ik me meis en tevens vrouw dat heb ik lang niet meer gekend alles wordt voller van kleur en mijn passen worden licht jij opent voor mij een deur zodat de zon schijnt op mijn gezicht mijn gevoel valt niet uit te leggen hoewel er vele woorden zijn wil ik je bij deze zeggen dank…

Want op de grote Nachtwacht, god zij dank, vinden we geen spoor van misbruik van drank.…

Hij zal alle tranen drogen, eens voorgoed - al duurt het lang - Eer aan God, klinkt uit den hoge, dank aan Hem, zij onze zang.…

Ik wil zo graag de zaak in orde houden maar gedachten laten zich niet dwingen, ze willen zich toch o zo graag in duizend bochten wringen en nemen mij op sleeptouw, tegen wil en dank. O homo sapiens, wat zit toch in een naam? En fantasie dan? Liefde? Romantiek? Zijn wij in al die andere bedjes ziek?…

Laat ons wat stil zijn, danken dan en dragen.…

maar praten met jou talloze keren mocht ik met woorden alles tegen je zeggen zonder dat jij iets kon weerleggen het was mijn monoloog in moeilijke tijden ook al bulderden je golven ik liet me door jouw rust leiden jij wist feilloos mijn stemming te kleuren met vrienden als wind en de zon jij was er toen al het leven begon ik dank…

(dank aan Harm Bos)…

me troost alsof je lieve woorden zegt het is gewoon die arm die zoveel warmte geeft de kou uit mij verdrijft dat alles in mij weer leeft het is gewoon die arm die mijn vertrouwen herstelt mij de bloemen laat zien die bloeien in het veld het is gewoon die arm die ik zo vaak mis als de nachten eenzaam zijn en de liefde over is dank…

Bij het aanschouwen van de bos rozen Sprak zij slechts dank zonder blozen Verafschuwde die altijd liefdevolle blik Vanzelfsprekend zo bovenop veel te dik Hunkerend naar dat brute die vent in hem Niet dat softe vragend met omfloerste stem Nee, haar wil overweldigen dwingt te bukken Haar kleren nat kussend van het lijf te rukken En onder…

Beweeg me onder regen smeekte je met een hart in jouw stem leefden spoken die hartstochtig naar de aarde roken, moest verboden worden woorden het liefst zonder klank en niets is anders dan de leegte een echo van leven, de door God gegeven dank leefde in de tussenwegen sprak je van moraal en hield mijn ziel daartegen, sloeg de wind,…

verwoestend slaat de wind het rijpend koren neer als dank voor deze zomerdag of zien wij dat verkeerd waar in de hitte ongezien het vocht is verdampt gewas door zonnebrand al geel en slapjes hangt bedekt zij nu de aarde laat water mondjesmaat de grond indringen beschermt zo wortels en wat andere zaken die de bodem vruchtbaar maken…

Nooit genoeg kan ik je danken. Stimulator der zinnen. Prozaïsch is je stem. Akkoorden, zinderend van binnen. Neem mijn vers, vertolk hem.…

Bedoel je jouw jaloezie of die van een ander het zijn twee wortels aan dezelfde boom bij de rivier liggen jouw kleren ik dank je voor de vele keren dat ik met jou zwemmen mocht in de diepzee van menselijke emoties ik groei nu verder tussen de verhoogde dijken zal niet snel meer voor het monster wijken en ja, ik hang mijn kleren in de hoogste…

hopeloos verloren de macht zonder oppositieargument elk pro zonder contra vlucht als een dief in de nacht dank dus aan de vijand ook al zit hij je zo dwars dan verdedig je al het jouwe met vuur en hand en tand…

Opa zo heet ik ook we zitten nu allebei op onze knieën het kruis is wit en glanzend schoon vragend kijkt Lukas mij aan deze soldaat is voor ons gestorven hij vocht en vond in Nederland de dood wij hebben de vrijheid aan hem te danken jij kan nu doen en laten wat je wil vrij zijn, blij zijn en genieten en trots zijn op je vaderland…

lichaam, blijdschap Hoe mooi de eerste echte liefde Onbereikbaar tot het bereikbaar werd Weg de onschuld, hier realiteit Het moment waarop ik volwassen werd Door een tunnel van echtheid Niet door de daad, maar door de redding Kwam liefde op mijn pad Nooit meer gevoeld dan toen hij me redde En het licht verdween tot het hiernamaals Ik dank…

Een kleedje kan je kopen, de fijne babbels met je dokter niet Dank aan alle artsen ter wereld, zonder hen lukt het me niet!…

evenwicht tot ik heil zie in nieuw licht ik tel geen dagen of uren en telkens vind ik een uitweg in creëren en imagineren piekeren is op slag verdwenen geniet weer ten volle van het leven wakker, gelukkig en content sta nu echt wel te kijken, geen oordeel meer of kritiek brengt me terug op de rails hartendichters, lieve lezers danke…

Op de Ourthe peddelt spreken Mensentongen storten klanken Uit over de houten banken Vanwaar stil wordt uitgekeken Naar het ooit gegeven teken Waarvoor velen God nog danken Kerkgang begon af te slanken Dogma wist zich los te weken Pinksteren, vuur op mijn hoofd Felle zon op huid en haren Vlammen dansend op mijn kruin Heilig was de Geest…

Uren later, god zij dank, kind gevonden, of er iets gebeurd is, vermeld de historie niet, maar ik deed een goede daad, een simpele daad, heb me middels het internet aangemeld bij burgernet, zodat, als er iets gebeurd, er een sms wordt gestuurd!…

als slaaf verkocht of afgemaakt door de noordelijke barbaren mijn helm heeft mij verlaten mijn zwaard achtergebleven in mijn laatste gevecht het spookt door mijn hoofd een helse pijn doorboort mijn verslagen blik in de hitte van het slagveld voelt mijn lichaam kil en koud ik ontsnap uit mijn bestaan word geen naamloze slaaf daar dank…

Dank daarvoor Foto Dick Voogd…

ik houd zo van haar een keer per week komt ze op bezoek dan heb ik de leuke dag van de week en kan ik met haar praten en even weg ik ben heel alleen en moet huilen ik weet zelf niet waarom ziek in je hoofd maar als mijn moeder komt dan houd ik me flink en dan gaat alles goed en met haar gaat ook alles goed zij zorgt nog steeds voor mij dank…

Omhullen de ijspegels in zachte klanken, de gebeden van de ijsbrekers die voor hun behouden doortocht danken.…

Geen gave van fijn goud en kan mijn hand de Heer, geen myrrha bieden, maar wierook zal, en overal en allen dag, Hem dank bedieden. o Wierookgraan, in ‘t vier gedaan, en rokende uit mijns herten midden, van aards en grauw wordt hemels blauw: gaat, wierookgraan, de Here aanbidden!…

verschrompeld resterende moederwarmte een moeder schreeuwt angstig laat los – wat met pijn, jaloezie en kwaad gebeurt ze beseft wat een kansen de dope haar heeft ontnomen ze blijft alleen scheldend staan ziet ze weglopen haar dromen iedereen kende haar in een krantenartikel gelezen gevonden op een bankje haar hoofd gebogen als een dank…

Herfstnachten ademen de aanwezigheid van afwezigheid, met op de lippenrand een vluchtig, algemeen pardon en dank voor het zachtmoedige medeleven. Daarom verkies ik veeleer de chaleur de coeur van het zinnenprikkelende lentetorso: je ziet reeds in ‘t decolleté van de ochtend dat er iets veelbelovends in zit.…