Rede en waanzin zijn verbonden
in Darckheims ambrozijne bloed.
Van oudsher woedt de Meersenwind,
die aangevuurd werd door mijn geest
en nimfenvrouwen heeft bemind:
mijn eerste liefde nog het meest.…
Mijn zus beitelde haar afscheidswoorden
diep in mijn hart, in het eelt op mijn ziel
was vrij toen ze in vergetelheid viel
zoekend naar het licht dat elders gloorde
Zag haar weer in droom - vanop 'n grazig strand
haar drijvende graf deinde zachtjes mee
op Darckheims groen-golvende meersenzee
'n wijze wind blies d'r naar de overkant
Want…
De oude man betreedt begraven jaren
in de crypte van een dorpsidylle.
’t Noodlot zit hem dichter op de hielen,
dáár waar giftige adders glibberend paren,
met de schimmen van verwrongen eiken
en de contouren van de kromste bomen.
Die als stille wakers ’t dorp omzomen
waar huisjes onder ’t juk van tijd bezwijken.
Leeg, lukraak geplaatst en ingevallen…
Herinnering geschilderd door een meester;
impressies van de broeierig, rode dagen
waarin het vreemde, amarante vuur
mij zinnen streelt, me onderhuids beroert.
Haar wonderlijke schoonheid lijkt omgeven
door een indolente dorpsidylle.
Zij accumuleert de werkelijkheid en
buigt daarbij de tijd en ruimte om.
Gehuld in dit gehucht van alledag…
Daar werden wij mystieke minnaars;
ginds in 't hart van Wasias boomgaard.
Onder loverrijk gewelf-
't met ooft getooide bladerdak,
dwaalden wij langs collonades-
schorsbehangen zuilengangen.
Dronken wij scharlaken wijnen,
proefden van 't gevallen fruit.
Het geestbedwelmend zoet parfum,
verstrooide onze naakte huid.
Daarginds in 't hart van…