Alle inzendingen over dat ik zee en zout

zoutpannen allemaal vakjes het water verdampt de zee schenkt zout opzouten…

Een stoere zeebonk uit Koog aan de Zaan Hield in zee vaak zijn onderbroek aan Maar dat ging goed fout Want zee bevat zout Koraal is tussen bal en slip ontstaan…

Pijn, opgeslorpt door een zee van zout. Machteloosheid, gebroken door een orkaan van gevoelens. Voortleven, een doodse stilte omsluit mijn hart en stilt de zilte druppels in mijn lichaam.…

dat ik zee en zout proef en mag dromen, dat ik oplos in water en wereldstromen, dat ik in stilte mag verdwijnen, dat ik niet meer hoef na te denken, dat de tijd mij alle ruimte geeft, dat ik niet meer hoef te aarzelen, omdat er geen grenzen zijn, dat ik vrij mag zijn en denken, omdat niemand lastige vragen stelt, dag ik mag stoppen wanneer…

Jankend aan verre kusten de zee zelf de dood in haar armen de kracht van destructie alom boezemt angst in metershoge zeeën boezemen angst in onverwacht in een verlegen gebaar zich terugtrekkend voor de aanval ze jankt de zee haar zoute tranen over duizend doden in veelvoud die ze afgeeft aan de stranden nadien verlicht door…

Tast met mij de zee af naar een vast punt aan land Proef de smaken van zee en zout Er zijn nog miljoenen zonnen te geef Luier met mij in het gras weg van de koele stenen Vertrouw op de gevleugelde liefde Laat los in de maalstroom van de wind Vlieg met mij de zomerhemel tegemoet Tril mee met de toonladder-loze spotvogel Word niet wakker…

Tenslotte zie ik haar Terugdeinen in haar eigen element haar zilte zee, het zout van haar muziek in mijn geliefde wonden.…

het schuim op mijn lippen is zee het zout op mijn huid zijn tranen haar ogen de oceanen waarin ik langzaam verdrink het haar in beweging is duin de wind om mij heen haar adem de afstand nog slechts één vadem waarin ik telkens verdwaal haar lichaam in ruste is strand de hand uitgestrekt een baken die hartstocht weer doet ontwaken…

Mocht hij maar vergeten, die dagen hand in hand van zee tot zout en zouter nog in kiezeldragend strand. Dan bleef hij niet bezeten hier, met foto's in zijn hand.…

Spinnen met tekens Een vlinder vol kleuren Bloemen in elke vorm vol gevoel en geuren Voor ieder een lust De zee een zoute traan De nacht de zon en maan Een zwoele wind of een orkaan De natuur geeft alles aan de liefde de moed Ze doet kwaad ze doet goed De mens die de natuur ruimt en haar niet ziet Is de natuur vol van geduld Zij die…

De wind van zee De zoute lucht De zon schijnt Water verdampt Een wolk verschijnt De wolk raakt vol Regen valt de natuur bloeit Door water val De zon gaat schijnen De wolk verdwijnt De wolk verdampt De maan komt op De zon verdwijnt Het is nacht De wereld rust De wereld slaapt Tot de zon weer schijnt En hij ontwaakt De wereld…

via beek en rivier naar de zee van zout, waarin een reus moeizaam ademhaalt eens wakker wordt als een Titaan zijn aardse ketenen breekt…

Donkere nevel geeft beklemd gevoel van onzeker geprevel in ongekend doel energie gekregen vloeit weg als zandkorrels in de hand gelegen zee van zoute borrels het woord gesmoord in stille noodkreet die geest verwoordt in angstig verborgen leed hoe, waarom en schuld het noodlot dat jullie verguldt in eigen complot denk dan maar…

Ik ben de angel het pijnlijke (ge)weten het blinde oog dat traant Ik ben de hitte de dans op de vulkaan het abracadabra op oude stenen Ik ben de dorst in een zee van zout water wat het rechte krom buigt * * * Toen ik nog kind was wist ik alles beter Ik was vriendjes met de Zon en de ether Alle dingen waren één * *…

Veel koude ochtendnevel; adem van de zee het zoute gras belooft weer goede boter heuvels glooien nu nog tarwegeel maar avond kleurt al afscheid van de zomer Hij heeft de eend zijn nek gebroken gevild versterft hij in de vliegenkast niemand komt nu nog cider kopen appels liggen in de schuur te drogen Rook komt van brandend kreupelhout…

Als zij jou vanaf zee zagen wisten zij, onze vloot is weer thuis, de reis was klaar. Een zee van zout heb je overwonnen. De zee van vuur maakte een triest einde aan je bestaan. Gestaag liep het dovende water de haven in, als tranen die ons met lege handen deden treuren.…

(Lugete, O Veneres Cupidinesque(Catullus)) In de voorstadszones, in hun pendelnest, Ging ik mijn zaad van delicaat verlangen planten, Mijn razend blinde suggestie van poëtisch leven, Een lege schel van iets uit zee en zout Vandaag ben je er niet, je ontbreekt, Ik zoek naar je toevallig gezicht terwijl nacht valt, Sterren tussen een wildernis…

Het veilige dorp van een mespuntje zee snufje zout waar de kiezels de branding doen rollen en klossen waar de winkels nog op hun hurken zitten bijeen op een plein waar de kleuren buiten de deur wiebelen plastic strandslippers ballen waterpistolen toeristen waar de naam kortom vredig is: Etretat Maar voorbij baai en bakens promenade…

bokkensprongen maar ook pasjes als een balletdanser klanken scheuren uit zijn ziel zweven soms terwijl bladeren in kringen ritselen dan houdt hij stil de man met zijn mondharmonica zijn ziel als zon hoog geheven in zijn knuist van zee en zout naar aarde buigt hij voor ons gewone mensen twee merels en stil geworden kinderen wij klappen…

Ze huilden daardoor zoute tranen en daardoor is de zee zo zout je kunt daar op de tranen varen het is een poel van jammerhout Zo is de ketting weer gesloten lees verder maar weer het begin ik heb vanzelf dus ook besloten herhalen heeft hierna geen zin…

Behalve zij, die de kust in zout verdronken haalden Zo zout.…

Ik ruik het zout Van de zee, Zie het duingras Dat moeiteloos Meebuigt in de wind - En even, Heel even maar, Voel ik me weer Een veilig kind…

De minister heeft het zout ze wil minder, veel minder, zout in de zee? ach welnee, zout in de zout- vlakte ach als ze eens andere dingen aanpakte maar het gaat over het eten heb je het ooit zo zout gegeten? het kant en klare voedsel moet onder de loep maar hoe zit het dan met dat overheerlijke zoute snoep?…

Het water van de zee is altijd zout, hoe men de politiek ook vertrouwt, of het nu dames zijn of heren, die met de waarheid gaan jongleren. Hoe zij de strooppot ook hanteren 't eigen gelijk zal prevaleren, 't spel, het is al eeuwenoud, het gaat om macht en om behoud. Te vaak te veel ging het al fout, het water van de zee is altijd zout.…

Het water van de zee is altijd zout, Hoe men de suikerpot ook mag hanteren, Geagiteerd over het strand marcheren, Terwijl de wind de brandingkoppen krauwt; Een borstbeeld hakken uit scheepstimmerhout, Des nachts, in droom, met meerminnen verkeren, Tarbot fileren of Neptuin vereren: Het water van de zee is altijd zout.…

Hoe zoet is suiker hoe zout is de zee Hoe warm is vriendschap hoe nijdig de haat Hoe lief ‘n complimentje, hoe naar een snauw Hoe zeg je gewoon “ik hou van jou” Hoe zoet de suiker is, hoe zout ook de zee ‘n lief gebaar, zegt meer dan duizend woorden Daar doe je ‘t toch mee?…

Rivieren stromen Zoute rivieren waaruit tranen komen En al het verdriet en de pijn voeren zachtjes met ze mee naar het diepst van de zee De stille smart -als een vloek, een last, een kater, de smaak van puur azijn- die langzaam in de zee verging Maar soms, in het stille zoute water proef ik de pijn van een bittere herinnering…

Je sprak, je zei: 'vertel het maar ik neem het voor je mee wil je juwelen wil je fruit of geurend zout uit verre zee?…

Door de branding loop je naar het strand De zon verwarmt je blanke huid Met mijn tong maak ik je gek Je snakt naar meer en meer Schokkend kom je keer op keer Dit is waarvan je houdt Wanneer de zon mij wekt Proef ik alleen het zout…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…