Alle inzendingen over dauwdrop

- Neen geen zon, met blijde glans, Wierp het uit des hemels trans; Maar de droeve nacht Heeft alleen de lieve dauwdrop Op de bloem gebracht.…

Als dauwdrop aan der aarde bloeme weerspiegel ik het Al. Ik hoor de sferen zoemen. Gans 't sterrendal probeert Uw naam te noemen. 't Geheim blijft tot de nacht behoren, waarin ik ben ontstaan, tot, opgeslorpt, in schijn verloren, in 't licht vergaan, in U ik word herboren!…

Verbijsterend hoe snel of je gewend raakt Aan een fietspad met de breedte van je arm Ik vind het bij +1 al lekker warm Het is echt weer zo’n winter dat het kraakt Maar zwemt het eerste nijlpaard uit de kooi Dan dient zich aan de dauwdrop van de dooi…

Een dauwdrop waart ge, een dauwdrop van Gods hemel, Die hier een wijl het dorstig groen verfrist, Gekoesterd, en van ’t stof hebt rein gewist: Maar die, te rein voor ’t lage bladgewemel, Door ’t flonkerlicht der zon teruggehaald, Omhoog opnieuw op ’t eeuwig palmloof praalt.…

De dag begint, mijn Roos is naar Vicée Zij is in andere oorden nooit te laat Zij is met andere woorden zeer gebaat Bij tijd en licht - zij is de dageraad De weerschijn in een dauwdrop - een mêlee Van roze gele rozen in Vicée Een kleurendiamant, duizend karaat Rosevingerige opkomst boven zee…

Momenten van wisselend geluk verschijnen in ons leven van eisprong tot zwanenzang zozeer dat aantrekking over afstand tussen hemel en aarde een dauwdrop kan laten vallen op het gras en langs de wang dat een regenboog onverwachts veranderingen kan overbruggen in tijden van verlies en verdriet dat wolken van goud zorgen kunnen doen…

Laat zich nu de echo horen van een dwaalkreet aan de horizon van schaduw en van dauwdrop in een droom die ooit begon is het jouw stem die klinkt als een wandkleed over zee het klankbeeld van prelude het dansen van de schimmen gezapigheid van vee hoor ik ze nu echt die emotieloze stemmen in de dwaalzee om te zwemmen is het dat oevergeluid…

Als dauwdrop aan der aarde bloeme’ weerspiegel ik het al. Ik hoor de sferen zoemen Gans 't sterrendal probeert Uw naam te noemen. 't Geheim blijft tot de nacht behoren, waarin ik ben ontstaan, tot, opgeslorpt, in schijn verloren in 't licht vergaan in U ik word herboren!…

Mijn hoofd hangt moedloos op mijn borst, terwijl ik naar de dauwdrop dorst, die, waar gij treedt, de dorre grond beperelt! Keer weder, en begeef mij niet, maar onderhoud dat hemels leven, dat zich ontwikkelt uit het lied.…

ik jouw hand op mijn boezem in een roes van openlijk en vrijelijk de zinnen strelen wanneer we de liefde met tomeloze energie bespelen We kijken elkaar de kunst af van onze vleugels wijd uit de plooi vouwen op de dragende wind Als de thermiek verdwenen is strijken we vederlicht neer tot onze dromende zielen zijn opgelost in een dauwdrop…

Of is 't een dauwdrop, die zich zwevend houdt? Zie ik voor 't eerst dit, nu? Of heb 'k misschien Alles net zo sinds eeuwigheid gezien? - Ik weet niet, of 'k heel jong ben of oeroud.…

't Daget over dorp en land, heel het oosten laait en brandt, de bedauwde weiden domen, wolkskens hangen in de bomen, wolkskens vlieden langs de vliet, ieder bladje een dauwdrop giet.…

Reeds flonkren hoog de popeltoppen En lager 't groen der beukenheg; De dauwdrop vonkt aan windeknoppen, De morgenwind waait nevels weg. Gezegend licht, uit nacht gestegen, Zo vriendlijk lacht uw oog mij aan; Ik sta op 't kruispunt van veel wegen - O, zeg mij welke kant te gaan!…

spiegelt, De dauwdrop, mijne ziel, die ’t eindloos spieglen kan.…

Zo ’t zingen en springen Voor ’t handenverwringen Verwisseld in min dan een vluchtige wenk. ’t Zijn alles slechts bloemen Waarop wij hier roemen, t Is alles een dauwdrop, een morgengeschenk. De luister der ogen Met nevels betogen, Ja, zenuw- en voeding- en spierkracht verkwijnt.…

Van de maatstaf der bezinning en de keerkring van het gelijk naar het raakvlak van rood blozend en het metrum wat verstrijkt vinden slanke voeten trappelend een nieuwe danspas voor een oud refrein Ook de jachtuil en de veldmuis tussen maan en wuivend riet en de dauwdrop topzwaar rustend op het ranke loof dat lieft glijden immer zuiver…

Ach, een dauwdrop uit den hogen Door de zon haast op te drogen! Wat is Grijsheid? ongeneugd! Zwakheid, onlust, kommer, pijn, Onvermogen en gekwijn! Zo dit kwelligvolle leven Ons voor eeuwig waar gegeven Hoe rampzalig ware ons ZIJN! ---------------------------- anno 1824…

't Aardrijk lacht, in het leven herboren, Iedere bloemkelk plengt Aan de rijzende god zijne dauwdrop.…