43028 resultaten.
hoe alles weer werd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 76 de bomen keken toe
hoe je stenen brak
toen je in het landschap
een slaapplaats maakte
ze zagen hoe de afdruk
van je lichaam achterbleef
totdat stromend water
je schaduwbeeld wiste
jij zag hoe bomen
weerspiegelden in
het water hoe ze
zichzelf eenmaal zagen
hoe de wind hen beroerde
het blad meevoerde met
de stroom hoe alles…
De natuur en de wereld.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 270 Het is een schoonheid
Waar ik alle dagen naar mag kijken
Naar de wonderen van dit heelal
Ik zie en ben verbaasd---
Wat zich allemaal laat zien aan mij---
En aan alle mensen.
Met wat zich allemaal voordoet---
In de wereld
De zon hoog aan de horizon
De maan die stilaan tevoorschijn komt
De sterren die zich laten zien
De vogels hoog in de bomen…
Herfst
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 94 Geuren en kleuren
steeds weer een ander accent
de pracht van de herfst
Kleurrijk geritsel
op de tonen van de wind
klaar om te zweven
Rijzend uit de grond
als een blinkend schoon sieraad
draag je het najaar…
De pracht van de natuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 58 Pracht van de natuur
in balans en beweging
kleurrijk met de tijd.
Hoe ik jouw licht van dagen en
zachtheid van dingen bewonder en verwonder
die je altijd weer verspreidt over stad en land tezelfdertijd
glinstert het water en schittert aarde van waaruit een nieuw leven ontspruit.…
Doorgaan.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Doorgaan, steeds verder
tot de einder in zicht is.
Het niet meer licht is.…
Wanneer wij zullen naakt zijn als de zee
poëzie
4.0 met 5 stemmen 643 Wanneer wij zullen naakt zijn als de zee,
Het blad, de boom, de ster, de maan, het licht,
En als de nacht zo diep en ruim en echt
En als de atmosfeer oneindig;
Wanneer wij hebben weggestuurd, wat ons
Weerhoudt te zijn zo open als de ruimte,
Wanneer wij, woorden-vollen, zullen zijn
Zoals het woordeloze naakt en echt,
Dan zullen wij de…
VAN DE NATUUR
poëzie
5.0 met 1 stemmen 974 De donkere verroeste blaren maken
Aarde in november weder vruchtbaar.
Alom gespreid liggen de plassen bloed,
De ritselende bloedstroom ruist,
Wanneer de wind de gele bodem veegt.
De bomen worden zienlijk kaal, alleen
De kruinen van de sparren staan nog vol
Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan
Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven…
De wilde herfst komt langs de velden vegen
poëzie
4.0 met 3 stemmen 491 De wilde herfst komt langs de velden vegen,
De nachten worden jagende, de maan
Heeft haar blauw zilvren wapenrusting aan
En giet een stalen schijnsel langs de wegen.
De mensen worden kleiner; ingekeerd
Tot zich, huivren de smal geworden bomen ;
Hun dunne hoofden, naar het licht gekeerd,
Voelen lichaamssappen worden lome.
Er is een…
Irene's open brief, de tante van WA!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 uiteindelijk tegen ons zal keren
de tante van onze majesteit Willem Alexander
voelt natuurlijk de werkelijkheid als geen ander
ik adviseer haar te fuseren met Marianne Thieme
in een nieuwe partij voor mensen, natuur en dieren!!…
Herfst
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 569 gekleurde bomen
neervallende bladeren
natuurlijke pracht…
Moeder natuur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83 Dat mooie
Kunstwerk
Iedere dag
Weer in de
Lucht
De kleuren pracht
Die de natuur
Ons laat zien
De afwisseling
In kleur en beweging
Van de lucht
De wind
De warmte
De koude
De zon
Het bos
De zee
De aarde
Moeder natuur
Laat zich
In alle pracht
Zien…
Kunstwerk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 hoe, dit te evenaren
een gratis kunstwerk
in miljoenenvoud
kleurstelling en vorm
in volkomen harmonie
als natuurlijke gratie
juist vergankelijkheid
geeft extra glans
aan deze dag…
De dood, dat is, niet meer de zon zien
poëzie
4.0 met 5 stemmen 762 De dood, dat is, niet meer de zon zien, is
Niet meer de sterren zien, aan hoge nachten,
De dood, dat is het niet meer mogen wachten,
De ochtendschemering, de duisternis.
De dood, dat is, het niet meer mogen zijn,
De dood, dat is, het niet meer mogen denken,
De dood, dat is, niet meer bewust U schenken
Weg, te worden tot een ander zijn.
De…
Gods aangezicht het is...
poëzie
3.0 met 4 stemmen 711 mijmerij,
God is een doodslag, wreedheid en de list,
God is de werkelijkheid, die zich vergist,
De beving van het komende gebeuren,
De lichte laaie gloed, het peinzend peuren,
God is de vrouw, de man, het kind, het dier,
Hij is de sneeuw der bergen en het wier,
De wijde lucht, het alom vonkend vuur,
Er is geen God, er is slechts de natuur…
Eens zal ik redevol zijn
poëzie
4.0 met 2 stemmen 471 Eens zal ik redevol zijn en als gras
Eenvoudig en zo zuiver als het licht,
Wanneer ik wonen zal, in eerbied op
De wijde aarde voor mijn kleine broeder.
Spreek niet van Liefde - Liefde is te veel,
Spreek niet dit tedere oneindig woord,
Dat mij maakt bevende en stamelend,
Spreek slechts van Eerbied - spreek van hem,
Daarvan - wanneer…
Er is een stem gekomen...
poëzie
4.0 met 1 stemmen 295 Er is een stem gekomen uit de stemmen
Veler vogels, zingend in de morgen,
Uit de klankroepers van de hoge dag,
Uit de kleurzaaiers op de witte ruimte,
Uit de verheugden is een lied ontstaan,
En kleine mensen op de aarde horen,
En kleine stappers op de bergen zien,
Zij zien het zwevende alom ontstijgen,
Zij worden zelve zwevenden, die…
Op en Neer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 291 het lichaam slijt
dat is een feit
als 't in de greep komt van de tijd
waarmee 't zich onderscheidt
door zijn grofstoffelijkheid
vooral in kwaliteit
van spiritualiteit
wie jong is weet
nog niet van sleet
die leeft, die vrijt, die feest, die eet
zij 's met fluweel bekleed
en met parfum bezweet
zij leeft met één decreet:
ik ga voor…
Onechte waarheid
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 135 Waarheid
in vergankelijkheid
bestaat
onvervlochten als
een leugen die
onecht schijnt,
buiten het
recht omstreden
vervalsheid die ooit
het echt zijn
getrouw blijft
in
natuurlijke
zuiverheid.…
Vegelijk de herfst
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 116 Zacht hoor ik een bries door wonderschone kleuren
in eenparige samenzang van den en eik
haast word ik bedwelmd door de frisse herfstgeuren
en overal een bont tapijt waar ik ook kijk
alsof de natuur nog eenmaal feest wil vieren
trekt zij nu haar kleurrijke feestkleding aan
wil zich met het vele pracht en praal sieren
toont de rede van seizoenen…
Wonderbaarlijk
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 105 Er drijft een blad in de vijver
natuurlijk het is herfst
je wordt zo herinnerd aan de vergankelijkheid
voor alles is een tijd
de zandloper loopt door
de natuur is in ruste
de dag komt
dat de warmte van de zon
alles wakker schudt
zodat de bomen zich met bladeren tooien
de bloemen zich vorstelijk tonen
en de boer, hij zal de aardappels…
een eeuwenoud cliché
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 91 is de bewering van;
' aan alles komt een eind '
ik zal er nooit aan wennen
afscheid nemen van mensen
en de dingen die voorbijgaan
natuurlijk zijn er de herinneringen
maar ook die zullen spoedig
vervagen in mist van tijd
rest ons slechts het berusten en
het gedogen van vergankelijkheid…
Middengasthuis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 329 Loom luierend in de
Late voorjaarszon
Beschut genietend
Onder het dak van
Spinnend lover
Merk jij mij op
En terwijl verderop
Het geroezemoes klinkt
Van stamgasten die bij de
Minnaar het leven vieren
Geef jij mij snorrend
Wat kopjes, en leg ik
Vol vertrouwen mijn
Hand op jouw kop…
VERGANGKELIJKHEID
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 335 Alles is vergankelijk ook mijn droomplek
De natuur gaat zijn gang, doet zijn plicht
Leven en de dood zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden
Dat is een waarheid die niet te onderbreken valt
Gelukkig ook maar
Dag droomplek... PLOF!
(zie ook mijn Hartenkreet nr: 41806)…
een moederhart
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 72 de regen en de wind
konden haar niet deren
ze rende naar haar kind
door 't gejank en luidop schreeuwen
het moederhart op hol geslagen
de leeuwin op volle toeren nu
een groep hyena's aan 't belagen
haar kleine welp, het was zo cru
ze was te laat, het was gebeurd
de dierenhemel berust haar kind
haar tranen wrang, natuur die treurt
de…
Oranje boven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 De Noordzee in deze vergankelijke en mooie zonsondergang
de avond werd in een fraai kleurencomplex
een dag afgenomen.
De schoonheid van de natuur werd
maar weer bevestigd.
De zon telkens met haar zon vol overgave,
wij mogen tevreden op de weg naar.....
een nieuw daglicht.…
De aarde
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.176 Eén massa, één geheel,
bestaande uit diversen
Een zachte kern
een mantel en een korst
De natuur in evenwicht,
de aarde draaiend om zijn as
bovendien natuurlijk om zijn zon
zo dus dag en nacht
Flora en fauna,
afhankelijk van licht
De natuurlijke balans
Planeet aarde in al zijn pracht…
haiku
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 490 avondval wimpert.
oogharen sluiten het licht.
ook ‘s nachts groeit de boom.…
DE OUDE BOERDERIJ
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 298 ooit was ik statig trots
met mooie grote schuur
kleine kinderen speelden lachten.
ook de geluiden van de
meid en knecht drongen door
in iedere voeg en muur.
pa moe kinderen en opa
allemaal moesten ze mij
vergeten en verlaten
en ik hen en de geur van
hooi en het zwiepen van
koeienstaarten.
de trouwe treurende
ogen van de hond en
het…
Deze dagen vol van weemoed
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 502 Deze dagen vol van weemoed,
van trots ook, van vergankelijkheid;
ieder denkt wel aan één iemand
die moest gaan, die nu elders is
in glorie, die liefde werd
met de Liefde één.
De natuur zucht en kreunt
in barensweeën, zoals Paulus zegt
maar reeds zijn er de kiemen
van het nieuwe leven.
Ook op de kerkhoven,
de doden-akkers.…
Lente (haiku's # 2)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 139 Knopsgewijs opent
de natuur haar pracht
een lust voor het oog.
Het dak lekt
tranen van god
op mijn bordje.
Stilte, ik luister
de zee zingt
een bruisend lied.
Het is lente, de natuur
voedt de aarde
het werk is nooit af.…