Alle inzendingen over decor

meisjesmasker voor oude vrouw beklimt haar grachtenpand met gevelsteen pakt de vergulden deurknop en valt door een dure opening in lek krot waar de bomen doorheen groeien. Ze neemt de diepvriesmaaltijd uit een kapotte koelkast en eet de wormen van een kartonnen doos haar nertsmantel met mot, hangt over een antieke stoel die bijna bezwijkt…

heb de mooiste momenten verzameld uit de kunstschatten der natuur een onweersslag wat schuimende golven door zee aan land gebracht regensluiers en het vallen van de eerste sneeuw zonsondergangen met verdwaalde meeuw wilde ze delen met een groter publiek maar in poseren ontviel steeds de ziel ik had het decor van bewegen vergeten…

Uit haar schoot weerklonk sirenen, gezang zonder woorden, stapte ze uit haar lichaam, gebaarde met de ogen en haar lippen, vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf,- wacht met wegen niet te lang -, er ligt een een zoete vrucht te rijpen met onontdekte pit, die zal botten, als de Alpentoppen gloeien tegen het decor van het naderend…

Onverstaanbare stemmen. Dichtbij en toch ver weg. Heerlijk geluidsdecor. Om bij te mijmeren. Over mensenlevens. Over dingen die voorbij gaan. Ideaal geluidsdecor. Om naar te luisteren. Meer is er niet te doen. Op dit terras in de zon.…

Hoe winters de aanblik Deze vroege decembermorgen Decor uit een sprookje Bijna niet van deze aarde Spiegel van een hemel?…

De vogel zweeft, blauw-helder zacht zonlicht, het stille decor. Het is de reiger, blauw-grijs, die krijst.…

Ik maak een gedicht de tuin neem ik als decor rozelaars geknipt winterjasmijn uitgebloeid een zwarte kat zwerft " panter "…

de stilte valt omlaag als het licht verdwijnt en het podium grijnst de gordijnen open, traag een zwarte stoel troont het gevoel in een leeg decor hij wacht alleen gelaten en verstomt het praten even ...…

s morgens opstaan met een grandeur gevangen in verlegenheid onbekend met de glans van het ritueel laat ze niets van de verbeelding heel Elke stap straalt verstrooiend zicht op de gestolde beweging die haar deinen schalks verlicht vergeten of ze kwam of ging rollen blikken over haar gestalte een hunkering met hoog gehalte Terwijl het décor…

de wenk die je, eeuwig bezig met jezelf, vergat te geven maar nu ben ik mijn tekst allang vergeten en de souffleur schuift zwijgend uit de zaal voor mij geen toegift, geen applaus dat ik hoor als jouw laatste verwijten me worden toegebeten schrijf ik op het lege blad al aan het nieuwe boek temidden van de resten van het onttakelde decor…

ik heb je op een stoel gezet niet op een troon hoewel in dit decor is dat heel gewoon mijn teksten gaan als zij bij jou zijn aangeland voorzien van kant en tekening al snel van hand tot hand jij draait niet met de winden mee rotst als branding in een zee van emoties onder zwaar bewolkte lucht nog krijst een vlucht van snelle vissenvangers…

ik speelde toneel met hart handen en voeten maar gaf veel te veel na het applaus was ik leeg vond mezelf terug met een stuk in mijn kraag als decor van gisteren in de zaal van vandaag…

jouw choreografie verdraagt enkel geluk jij bouwt geen décors maar plaatst spelers en laat de liefde los met een jawoord en gebaar geven ze hun leven aan elkaar tussen rode rozen ligt hun oogst wat slaperig te blozen Nu rest het feest een nieuwer huis met kamers vol vertrouwen nog zijn ze ruim en licht zo makkelijk te onderhouden…

ik zag decors snel wisselen in je ogen de hoofdrol speelde jij maar de regie gaf je aan mij zo dat je vrij kon stralen het publiek kon overhalen tot applaus geen plankenkoorts ik droeg de toorts tot jouw succes en dacht je al de mijne in het sluiten van gordijnen maar de toegift was voor hen…

toneel we verwachten elkaar passen precies negatief in het rolletje toekomstige foto’s jij speelt de rol die ik wil in mijn leven jouw regie maakt mij figurant in het spel moeilijk om samen te spelen rollen te delen in decors van elkaar op het podium een paar figureren we wel in het toneelstuk van morgen of is de rol…

het leven ligt er verlaten bij slechts her en der verspreid wat mensen die mij tegemoet komen en dan geruisloos door mij heen lopen mij achterlatend als decor…

Mata-, picca- en toreador verdwijnen stilaan in het decor. Spaanse rebellen moeten 't nu stellen met een armoedige côte de porc.…

Ieder vormt een roze decor... Vader leest Hooglied Negen. ------------------------------ uit: Verhelderingen (2013)…

Decor der mimespelers Wereld van droom en herinnering Stille getuige van een innige liefde, Voor immer geborgen in de stilte van mijn denken Een wondermooie stilte ... Als van een gedicht zonder woorden.…

hij opent de deur naar de donkere kamer de gebarsten spiegel op de gebutste vloer het uiteengevallen versplinterde gezicht gebroken stukken in een rafelig decor bijna verdwenen…

ik dacht dat ik alles was wat ik wilde zijn jij hebt mij bij de hand genomen mijn dromen gezien dat wat ik voor echt versleet was slechts decor de bühne bleek een werkvloer zonder pracht en praal glitter en glamour speelden in gedachten hun adembenemend verhaal waardoor mensen in extase raakten omdat zij dit nooit meemaakten…

Zodra de dag als een dreigbrief in mijn kamer wordt geschoven worden de rode zegels van de droom door snelle messen zonlicht losgebroken huizen slaan traag hun bittere ogen op en sterren vallen doodsbleek uit hun banen terwijl de zwijgende schildwachten nachtdroom en dagdroom haastig elkaar hun plaatsen afstaan legt het vuurpeloton van…

je speelde met stil licht geen uitbundige kleuren met traditionele vormen in een introvert decor zij verstonden elkaar in samensmelten en versterkten hun intensiteit door samen felheid te bundelen de ruimte zong energie door vergroting van contrasten spatten reflecties in kleurwaaiers uiteen je orkestreerde ladingen en dempte…

ik wist de laatste stralen te vangen van de laagstaande zon verzamelde schaduwen die de lengte van dagen een ander aanzicht gaven later ontwaakten kleuren in de zachte avondgloed door oplichtend zonnebloed herfst had zijn tapijt al uitgerold toen wind de bladeren had neergevlijd een fraai decor waar kleur en schaduw elkaar…

in het licht van weten hoe ze eruit zagen ben ik in pure verbazing vergeten lichtende vormen kleurrijk in voortdurend bewegen kon hun warme empathie voelen zonder angst over hun bedoelen zij openden dimensies die ik nog nooit had gezien onbenoembaar in woorden maar alles voelde zo eigen ik speelde rollen in talloze decors…

ik verwater er klinken geen klaterende spitsvondigheden meer kleuren roepen tevergeefs om het dansante gaan ik blijf gewoon staan in het kijken kan ik nog enkel vergelijken met vroegere decors de innoverende details ontgaan mij raken niet meer aan mijn vitaliteit waar ik eerder de werkelijkheid beleefde in speelse dromen…

ik wist het grote huis met vele hoge ramen waar als ik binnentrad de sfeer het ouderwetse van voorbije jaren had omdat de klokken waren vergeten het heden aan te geven zij tikten langzaam het verleden weg zonder dat er iets werd gezegd gebaren uit ervaren van voorheen hadden stilte als decor waarin het middagzonnetje scheen…

ik heb geluiden buiten gesloten gordijnen toe geschoven nu mogen ze komen de majestueuze beelden uit mijn diepste dromen uit ilias en odyssee nam ik elementen van de griekse oudheid mee het romeins decadente in amfitheaters en kampementen gaf mij de massaliteit in dit groots decor keek ik naar ogen hoorde twisten van leiders die…

mag ik je baden in het licht van de sterren drogen met sluiers zon kleden met kussen van mijn warme mond om dan te dansen in het dauwnatte gras draaien en keren op muziek van de merels eindigen met slow motion pas want in het blauwe decor van de hemel strooit lente zijn bloesems waait wind haar lieflijk applaus voor jou mijn heerlijke…

Zodra de dag áls een dreigbrief in mijn kamer wordt geschoven worden de rode zegels van de droom door snelle messen zonlicht losgebroken huizen slaan traag hun bittere ogen op en sterren vallen doodsbleek uit hun banen terwijl de zwijgende schildwachten nachtdroom en dagdroom haastig elkaar hun plaatsen afstaan legt het vuurpeloton van…