486 resultaten.
berekening
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 63 350 miljoen mensen lijden aan depressie
870 miljoen mensen hebben honger
mensen met honger hebben dus
1 op de 2,5 keer geen depressie
als tenminste alleen mensen met
honger een depressie zouden hebben…
depressie
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 149 het slechte weer komt
het is er onmiskenbaar
ja, een depressie…
[ In een depressie ]
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 49 In een depressie
voel ik niets, denk ik alles --
objectief te zien.…
Storing
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 502 Storing - dat is
Wat depressie heet
Toestand van
Louter leegte
Die alle reserves sleet
Stoornis of storing
Dat maakt niet uit
Depressie gaat zijn
Eigen gang direct
Doordraaiend naar
Het diepste van diepten
Rechte lijn richting droeve dood…
samenvatting.
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 170 een kleine luchtbel
in mijn hoofd werd een
knikker, en zo
kwam ik van
mijn depressie af.…
treurwilg
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 227 takken slierten sluiks
als een doorleefde provo
diep in depressie…
Onbegrip.
hartenkreet
3.4 met 5 stemmen 822 Een eenzaam bestaan
kan leiden tot depressie.
Het onbegrepen zijn
door anderen
kan leiden tot de dood.…
depressie
netgedicht
2.2 met 5 stemmen 276 depressie
afschuwelijke tijd
donkere sombere buien
hoe kom ik hieruit?
sterker!…
Nu het rumoer verstomd is
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 296 Nu het lawaai is geweken,
Het rumoer is verstomd,
Ontwaar ik om mij heen
Wat echt leven zijn kan -
Een koerende en intevreden
Tortel die met mij het aanbreken
Van de nieuwe dag omarmt
En gouden stralen van de
Ochtendzon die op deze dag
Mijn koud geworden hart verwarmt…
Het ondenkbare
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 622 Het hoogst haalbare
Leefde lange tijd in mij
Door de grillen van het leven
Ongewild gekoppeld aan het
Diepst denkbare - het
Ondenkbare dat uiteindelijk
Denkbaar werd…
Gescheurde schedel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 338 Een crash heb ik
Nooit meegemaakt
En toch ervaar ik
Voortdurend die scheur
In mijn schedel
Waar het leven in
En uit gaat, dag in
Dag uit, zonder het
Zelf te kunnen sturen -
Nu ik erover nadenk
Moet het toch mijn
Leven zijn dat die
Scheur in mijn schedel
Heeft veroorzaakt -
Crash zonder dat er ook
Maar één voertuig aan…
Waterdeken
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 649 Voortdurend verlies ik
Het gevecht tegen de slaap
Die het mij onmogelijk maakt
Wakker te worden - ontwaken wil
Ik uit de boze droom die
Mij het leven beneemt -
Alleen op spaarzaame momenten
Bereik ik het oppervlak van
Matig waakzaam zijn, maar ben
Niet sterk genoeg de waterdeken
Die mij naadloos omsluit
Van me af te gooien…
Naar voren kijken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 888 Terug keek ik
De afgelopen jaren
Op alle donkere dagen
Die mijn leven verzameld
Had - opeenstapeling van
Buitensluiting, van neerbuigend
Bejegend zijn, gekleineerd
Tot op het bot, dat
Onder het kwetsbare lichaam
Onzichtbaar aanwezig was,
Van vele malen verlies met
Bijbehorend verdriet van
Er niet mogen zijn -
Nu ben ik verder…
Vijf tinten zwart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 197 In semi-sluimering
Komen in mijn ziel
Dia-raampjes voorbij met minstens
Vijf soorten zwart bestrooid -
Overwegend roet dat net
Als ik is neergeslagen
In de ruimte die
Leven genoemd wordt
En soms wel wat weg hebben
Van de bril die ik doorgaans
Draag in deze donk're tijd
Waarin het nooit meer
Licht lijkt te worden…
Onbewoonbaar verklaard
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 169 Huis dat
Lichaam heet
Al jaren in verval
Noodzakelijk onderhoud
Wegens permanent
Tijdgebrek niet
Uitgevoerd
Overal kieren en
Spleten, planken
Die het begeven,
Dak dat lekt -
Wilde er nog
Wel in wonen,
Maar zag op een
Morgen een wit bord
Met zwarte letters
Op mijn gevel aangebracht
Mijn lichaam was
Onbewoonbaar verklaard…
Keerpunt
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 115 Toen ik de
Dag en de tijd
Had losgelaten
En mijn leven
Als een laken
Vol vlekken
En scheuren
Op een hoop
Naar beneden viel
Was ik op een
Keerpunt gekomen
Niet wetend of
De hemel zou
Volgen of toch
Nog de aarde
Die ik al
Verlaten had
29 januari 2010.…
Waarin de vader ontbreekt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 Ogen dichtgeplakt
Met korrels slaap,
Ooglid dat nog
Van geen wijken
Weten wil -
Na veel inspanning
En ongewoon veel tijd
Begint het licht
Voorzichtig te gloren,
Niet veel, maar toch -
Door een waas van
Verlies en verlangen
Kijk ik bij onszelf
Naar binnen, en zie
Het huisgezin waarin
De vader ontbreekt,
Waarin hij althans…
Vastloper
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 82 Met vastgelopen hersens
In het licht van een zon
Die maar niet
Echt komen wil,
Slechts één gedachte
Komt naar boven
Eén gedachte maar,
Aan het moment
Dat dit leven begon…
licht in je handen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 67 in de nacht
omsingelt zwart
water het hart
het heeft geen
weet van verlangen
dat ademen kan
vleugellam hart
dat licht in gesloten
handen draagt
het niet openen kan…
De depressiviteit
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 120 Je herkent het niet,
ziet 't zelden
op 't gezicht staat 't niet
't zijn de helden
van verbergen.
Ze is depressief,
niet 'n klein beetje
ze is ook nog zo lief
maar hoor eens, weet je
ze verbergt.
Ze durft geen hulp te vragen
is bang voor wat men zegt
zo loopt ze nu al dagen
en voert een stil gevecht
van verbergen.
't Wordt allengs…
Chagregen weer
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 156 Het is weer, chagregen weer
Het komt met bakken uit de lucht
Wanneer komt die zon denk ik met
Een diepe zucht
En ziet alles er weer wat beter uit hier
Zowel het weer, als op mijn eigen vizier
Soms is alleen het weer in een depressie
En zit je zelf slechts even in een recessie
Kom op zon ga schijnen
En laat alle depressie en recessie…
Op de rand van de afgrond
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 101 ze loopt
op de rand
kijkt angstvallig niet
in de afgrond
voorzichtig
stap voor stap
krampachtig kijkend
naar het moment
de depressie
diep beneden
grijnzend
hopend
dat ze valt
ze wankelt
de depressie houdt
haar adem in
hoopvol loerend
maar ze vindt
haar evenwicht terug
rechtdoor
steeds rechtdoor
dan voelt ze
vaste…
Lagedrukgebied (Tanka)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 99 Met een depressie
dromend in de wintertijd
met een storm op komst
staan kale bomen paraat
om windstoten te doorstaan.…
Opstel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 133 Het opstel van mijn leven wil ik
Schrijven waarin het moet gaan
Over de pijn, het verdriet
En het door alleman ontkend zijn -
Bij de eerste zin van het verhaal
Trekt mijn hoofd al dicht met een stevige mist -
En schrijf ik mijn opstel eerst maar
Als gedicht, en zijn het vage contouren
Die mij langs de regels voeren…
Boven het maaiveld
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 291 Mijn hart doorwond
Mijn ziel doorboord
Verhef ik me
Boven ' t maaiveld
Van mijn leven
En zie ik
Dat ik leef nog -
Hoewel 'k zo vaak
Al gestorven was…
Al hetgeen in mij onstoffelijk is
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 277 Al hetgeen in mij
Onstoffelijk is
Verzet zich tegen
De gang van zaken,
Kan niet meer tegen
Dat pijnlijke gemis
Waarmee ' k naar
Het verleden blijf haken
En schreeuw mijn verdriet
Van de daken dat voor
Niemand te horen is…
Richting uitgang
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 107 Eigenlijk wilde ik
Richting uitgang
Maar werd door een
Onzichtbare persoon
(die over het leven
ging, zei hij)
Tegengehouden omdat
Ik wel de weg, maar
Nog niet het leven
Had afgelegd…
Sporen in de sneeuw
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 361 Verkleumd tot in 't diepst
Van mijn gedachten zwerf ik
Doelloos over platgetreden paden
Niet wetend welke richting ik
Moet gaan - de richting die ik
Zoek lijkt zinloos en onzichtbaar
Begraven in het landschap dat wereld
Schijnt te heten, door haar was ik verslonden,
En toen kwam vandaag zo maar de ommekeer,
Heeft het voor 't eerst…
Terug naar het verlies
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 76 Hoe zinloos is het
Telkenmale terug te keren
Naar dat wat je
Verloren bent
In de hoop het
Terug te vinden,
Terwijl je weet
Dat de toekomst
Niet meer bestaat…
Onomkeerbaar
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 126 De boor baant zich
Met geschulpte randen
Schuin naar beneden
Een weg door de
Steenharde rotswand -
Ik weet dat ik
Die boor ben,
En gestaag verder
Naar beneden draai -
Als iets meer dan
De helft van de boor
In de rots verdwenen is
Besef ik dat ik terug wil,
Maar het point of no return
Ligt al ruimschoots achter me,
De…