Alle inzendingen over depressies

Alleen door het leven Ik denk aan het leven als ik eenzaam ben, als ik somber en zwartgallig ben. Als ik ga door diepe dalen, dan denk ik soms aan het leven. Soms voel ik mij euforisch, ben ik blij en optimistisch, ga ik dansend over duin toppen en denk dan soms aan het leven. Mijn pieken en mijn dalen, zij golven meestal flauw. Maar…

de levenloze schuwe zijdelingse blik schichtig wantrouwend grijsgroene kleuren het paletmes vlakt de verf van zijn blik niet af de verlorenheid wie ziet hij in de spiegel blootshoofds open jas naar binnen gekeerd hartverscheurend zelfportret de oogopslag…

Z'n idool wordt met passie bemind, wat ze later verwerpelijk vindt: postnataal lijdt de schat aan depressies, doordat ze een donderwolk heeft van een kind.…

Al breekt de herfst nog zo hardhandig los, ik voor jou: klein schild van licht, Al slaan depressies nog zo stormalarm ik voor jou: wind in de rug, hulpmotortje van je fiets, duwtje.…

De herfst is er weer Alles is aan het rotten De herfst is er weer Depressies, koude botten De herfst is er weer Ik moet het ergste vrezen Een eikel op m'n kop Een teken van het Opperwezen.…

Altijd aan zien komen altijd onverwacht, ongewenst inbegrepen: depressies praat niet over jouw ellende ik heb genoeg aan de mijne zelfmedelijden of droge waarheid Grens? Help me! dansend langs de afgrond als een spinner gedesoriënteerd…

VS-piloten moesten altijd liegen Bij last van somber- of neerslachtigheid Ze liepen door hun depressiviteit Gerede kans er zomaar uit te vliegen Terwijl die vliegeniers toch al sinds tijden Gewend zijn om depressies juist te mijden www.twitter.com/ReneMBroeders…

Badend in het zweet Zoekend naar verkoeling Het vuur van verlangen Nimmer gedoofd Depressies achterlatend De gezondheid is weer blakend Emoties onbedwongen Rituelen in het hoofd Dansend in de nacht Aanschouwd door alle sterren Als een inheemse indiaan Het is weer volle maan…

Ze raast maar door met volle kracht haar hete blikken schieten vuur Al stormenderhand ontwricht ze mijn leven onder haar slagregens verval ik in zuur Ze bliksemt me neer met haar buien hagelt mij in depressies vol eindeloos verdriet Ik roep haar nog eenmaal terwijl mijn laatste druppel de rand overstroomt maar ze hoort me niet…

Mijn hart heeft een marathon gelopen tranen zijn op open zee gaan zwemmen mijn ziel ligt in ontelbaar veel knopen en de gemoedsrust is niet meer te temmen Mijn gevoel heeft de finish net niet gehaald het verstand wist totaal geen doel te raken depressies hebben teveel belasting betaald en van eventuele teruggave is geen sprake…

De rusteloosheid is te voelen trillend en dolend op straat verslagenheid komt kroelen depressies staan plots paraat Niets houdt de angst tegen de dood spookt door je kop je hart wil het overwegen maar je verstand zegt stop Je staat er helemaal alleen voor maar niemand hoort je klagen en ondertussen ga je door met je eigen schaduw te…

om in te schuilen zei je zacht als vertrekkende zomers zich niets aantrekken van naderende depressies als ze je in de kou laten staan en nachten niet meer hoopvol gluren naar de dageraad voor al die kille uren dat je de seconden telt zonder dat de slaap je raakt jij raakte me met dekens vol liefde maar waar schuil ik nu het…

Ik zwerf met gevoel langs paden die zich verdringen in mijn geest mijn geheugen moet zich beraden over wat ooit van mij is geweest Warmte, genegenheid en geluk drongen zich tegelijk aan mij op nu is alles gezonken of stuk en liggen depressies op kop Mijn bestaan staat nu even stil mijn gevoel voelt niets meer ik zwerf verder uit vrije…

ik draai als een kring om je heen ik laat je niet meer ontsnappen ik ben je noordpool je oosten ik ben je zuidpool en je west ik ben een wervelwind 'k heb alleen geen kompas die mij laat ontsnappen naar een nieuw veilig warm nest zonder depressies, hoge druk of kou ik hunker naar windstiltes waar ik ben in de wolken waar ik ben in…

Zo lang al heb ik Je gekend, door en door Ben je me eigen geworden, Eensgezinde ziel die ons Voor eeuwig bindt - En toch ben je zo maar Bij me weggegleden, Zonder dat ik er erg in had, Zijn de trauma's van de oorlog Je te veel geworden - Later pas besefte ik dat de Verschrikkingen die we doormaakten Je geest hebben geknakt…

Vaak genoeg op een gewone dag zijn er tranen, depressies en razernij maar dan bezorg je mij weer een lach waarom doe jij dat toch bij mij? Hoe kan iemand zo gespleten zijn positief en negatief zo dicht bij elkaar waarom bezorg jij mij zoveel pijn maar ben je ook weer onmisbaar?…

ik ving je gedachten in de vlucht van de wind de storm brak je krachten brak je tot hulpeloos kind waar is de hand die me leidde die me van angst en depressies bevrijdde geef me die hand ik kom nu van de andere kant wil niet dat je gaat lijden weet dat niets ons kan scheiden we gaan samen terug van geboorte naar dood eens kruisen…

beroof me van het heden over drie weken opnieuw het leven gevoelens sidderen door me heen ik heb er liever geen geef terug mijn eigen ik want deze schizo voelt zich zelfs te sick zo hard is soms het bestaan terwijl depressies komen en gaan O lichaam verlaat toch mijn angst Gaat heen met mijn ongeduld! Verdwijn uit mijn ogen!…

wat moeten toch de vlinders in gedichten ze fladderen als goede feeën rond een huichelachtig lachje rond de mond die zweverige, valse lichtgewichten ze mijden laf depressies en het front en weten van geen zorgen, van geen plichten je kunt ze nooit van arbeidsdrang betichten ze existeren slechts als vagebond wellicht is er een zweem van jaloezie…

die korte januaridagen met een hemel van eentonig grijs geef ons liever sneeuwvelden en ijs dan al die rukwinden en regenvlagen die ons brengen griep en winterplagen terwijl wij dromen van ’n zonneparadijs - hoe somber zijn die korte januaridagen met een hemel van eentonig grijs Ons humeur krijgt ‘t zwaar te dragen daarvan zijn vele depressies…

weg naar de eindeloze zomer Somberheid verlucht zich en gaat ontluikend over in jubelende versies die haar oorsprong zonovergoten verdund Maar de zomer kan ook verkillend zijn Ontsomberen geeft de zomer een zetje De onthulde warmte maakt plaats voor zachtheid Bruine kleuren bedekken gebronsde lichamen in innige omarming Depressies…

van tegen geboorte tot eigen dood, iets dat de farmacie ‘de pil’ niet wil je eigen zijn je eigen ik je eigen wil daar is niets zweverigs aan maar gewoon van jezelf je eigen keuze en dan mag je best geloven dat dàt òòk door God geschonken is Opgedragen aan alle mensen die zichzelf onafhankelijk centraal stellen bij ziekte, pijn, depressies…

Depressies werden hem fataal, hij kon niet meer, sprak soms nog een taal: ben blij als ik tien over tien nog haal. Hoe open was hij, hoe intens ziek en moe. Hoe triest is het te weten, dat eigenlijk iedereen en niemand echt heeft geweten, dat hij uit puur zelfbehoud, de laatste stap moest zetten.…

Dieren denken denk ik, dat teveel denken, depressies maakt. Wie wil proefdier worden? Wie wil huisdier zijn? Wie rund, big of rat? Wie hond of kat? Doodgeknuffeld worden. Fijn gedresseerd zijn. Goed vetgemest. Uitgebeenderd. Geconsumeerd. Bestreden. Aanbeden. Bereden. Gestald.…

Of we onszelf verbranden, in angsten en depressies. Hoe we onszelf verslaven. In woede doen uitbarsten. Kritische blikken, kunnen ons doden. Een enkel woord, is al genoeg. Gedachten maken onze hemels. Of onze zelfgemaakte hel. Ieder mens maakt zelf munitie. Als verworven mensenrecht. Iedereen haalt trekkers over.…

Is typisch mediterraan niet op strand in groen gras meer tussen kurkeiken lekker succulent met agaven bootjes die in de verte drijven broodbomen cactusvijgen Onder depressies van Azoren die in het voorbijgaan niet druipen en niet storen druiven olie van olijven bloeiende oleander en camelia maagdenpalmen rode japanse rozen mandarijnen…

Hun kommer heet komkommer en ze weten: Depressies komen van de oceaan. --------------------------------- uit: 'Het dagjesdier', 1997.…

opgejaagd door haar eerzuchtige moeder studeert ze cum laude af onder ‘n cool uiterlijk kolken haar zinnen sleuren depressies haar door diepe dalen onderneemt ze haar eerste suïcide poging ze trouwt met de de dichter Hughs die zijn vertier zoekt bij andere dames die vernedering verdiept de depressie ze zondert…

Wees mijn courtisane, voor een wijle, mijn schuilkut in een armoedige hotelkamer, even, voordat ik weer neerstort in mijn dagelijkse portie dichtersellende, wat jij zou moeten weten, kom, verlaat de depressies en hang je zinloze kleren aan de hoogste wilgepruiken, dame, dan neem ik je als een gedicht.…

mens zijn is herberg geven dag na dag van minuut tot minuut met telkens weer nieuw en onverwacht komend en gaand bezoek waar een rugzak staat op weg naar de horizon willen wij thuis geven aan voortdurende vindtocht van vreugde en verdriet depressies ook of wanhoop ook als de bagage schaamte blijkt of venijn met en voor elkaar ontvangen…