Zijn kansen leken
lange tijd verkeken
zoals hij naar
haar haar
keek keek
zij niet
maar ontweek
Tot op de dag
van vandaag
daagde zijn gedrag
haar lach
uit haar mond
tot het ondraaglijk
begon te dagen
Morgen zijn weken
emoties verweekt
devoties verbleekt
grijze haren gebleekt
als een liefdesbij steekt
en het broze roze rozenhart…
Wat is er in de storm van emoties
die in echtheid aan ons bindt
nog te vinden van de devoties
zoals in vriendschap bij een kind
jij met je materiële overvloed
in een wereld van vergane glorie
ik in mijn armoedig ondergoed
ben ik nog waardig, potjandorie
we kwamen toch allebei naakt op aard
is deze vriendschap je niets meer waard
we kunnen…
Omdat het landschap zich uitstrekte
tot ver achter dromen
die jij mij beloofde
toen we in de achterbuurt sliepen
had ik een boom in de oude stad
om een gedicht over te schrijven
toen het dromen begon te staken
en in de wildernis van emoties
wist ik mijn ziel te ontknopen
uit de kluwen van devoties
en altijd bleef ik hopen
omdat de rivier…
ach het wonderlijkste wezen
op aarde blijft misschien toch de mens:
een rollercoaster aan emoties
met de meest sinistere devoties
dat wroeten in zichzelf
en zichzelf plus anderen
proberen de les te lezen
het zichzelf verliezen en dan
z’n eigen wiel weer hervinden
het ontdekken van de wereld om hem heen
beseffen we staan niet alleen
en…
Dus, hij moet de negatieve emoties
Verbannen naar het rijk van fabels
Veranderen in pure devoties
En vastbinden in betere parabels
Zwaar ontmoedigd schrijf ik verder
Aan onrechtvaardig moeilijke kwatrijnen;
Probeer voorzichtig positief te blijven
Om niet in mijn geheel hier weg te kwijnen…
100
Bezig met laden