Alle inzendingen over dichter dromen eenzaamheid

Voer jezelf maar mee, arme dichter, naar het rijk van de dromen, waar Rijkdom gedeeld wordt.…

Vertrouw de dichter, wantrouw zijn verhaal, gebouwd op eigen visie. Schaamte of zonde, zijn de onrijpe appels uit de boom van de geest. Eenzaamheid is stilte waar gekoesterde dromen tot stilstand komen.…

Alleen de droom is werklijkheid, Alleen de dichter kent het leven En weet dat al hem zal begeven Wat tijdlijk streeft en strijdt en lijdt. Maar dat, verganklijkheid ten spijt, Het leven zelf steeds is gebleven De duurge droom, de hoog-verheven Schepper van tijd en eeuwigheid.…

De tuin bij avond heeft een droom verzwegen alles wat werkelijk gebeurde heeft getreurd om de dood toen ik je zag verzamelde je schilderijen voor een reizende tentoonstelling in het hoofdland bij het moeras en in alle talen werd de dood gehesen zelfs de eenzaamheid van liefde had een vooraf bepaald kompas.…

Ik droom weg in een landschap dat bevroren lijkt, waar alleen het geluid van kou bijna te horen lijkt. Waar alleen de eenzaamheid en de stilte regeren, en mijn hart niet meer klopt maar enkel nog zwijgt. Vergeten gevoelens die nooit meer terug komen, vergeelde foto’s als surrogaat voor oude dromen.…

hij zocht naar woorden en de zin van het bestaan tussen de regels van zijn leven tussen de vreugde en een traan hij zocht naar boeken en de man op wie hij leek tussen de namen van zijn helden tussen de dagen van de week hij zocht naar waarheid en de kern van zijn verdriet tussen de harten van geliefden tussen de leugens die men ziet…

Leeg is mijn ziel, wanneer ik verlang naar eenzaamheid. Maar leeg blijven mijn handen, als mijn geliefde dichter bij komt. Dichter.…

vastgeklonken op een sokkel de gipsen heilige roerloos in zijn nis stilstaan doet zeer houdt hij stand in witte eenzaamheid in de nevel van de tijd buiten glimmen de groene luiken op de grijze kiezel droomt de roerloze man zijn zwarte dromen de lange weg naar nergens in de zachte regen elke hartklop dichter bij de dood…

van letters en het woord de woorden terwijl de avond langzaam valt, droomt de dichter van alle woorden (3) terwijl de woorden verschijnen in de dromen staat de dichter op terwijl de dichter aan het schrijven is, is zijn droom aan het einde terwijl het einde het begin van de droom is slapen de woorden…

Ik ga gezellig een beetje eenzaam in een hoekje dichter zitten wezen dan kunnen anderen dit later lekker lezen.…

Vormen vinden dichters. Zoekers zoals wij. Dichters zijn eenzame mensen, totdat een idee hen vindt. Zo leren dichters elkaar kennen. Maar, zeg nu eens mijn idee! Wie ben jij?…

Zijn gezang maakt me bang; hoe dichter kon hij immers tot mij komen dan in mijn dromen, mijn dromen.…

Is ‘t waar dat ik, in langvervlogen dagen, Geloofde in dromen en een dichter was? Dat jonge meisjes met mijn verzen lagen Zich te verzadigen, eenzaam in ’t hoge gras? Waarom wil geen mij, eenzaam nu, hergeven Wat van de liefde, aan hun bloei verloren? Nu ik verminderd ben, na zoveel leven Nog zelfs niet zeggen kan: ik ben geboren.…

in aardse dingen daarom blijf ik dichter bij je in de toekomst van deze wereld.…

Mensen leven als egootjes, op een eenzaam bolletje, waarvan er meer zijn, dan zandkorrels, van een strand. Mensen denken onvoorstelbaar. Zo kunnen we gaan denken, dat we erg eenzaam zijn. Dieren denken dat niet, denkt een dichter. De dichter ligt nu in bed. Hij waant zich eenzaam. Alleen, vannacht. Onbegrepen. Hij denkt na.…

Eén bundel bracht hij uit tijdens zijn leven De eenzaamheidsgevoelens druipen af In zijn gedichten, hij rust nu in zijn graf Al zijn gedichten met veel gevoel geschreven, Een dichter was hij pur sang , niet overdreven Probeerde met zijn werk zijn eenzaamheid te vergeten…

Over alle daken bloeit mijn bleke wake; alle sterren toe reikt ze, strak en moe. Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

zijn woorden interpreteert de dichter is een eenzaam man één in zijn soort hij ontbloot de emoties keer op keer met elk verschillend woord…

De eenzaamheid vreet aan je hart en laat gevoelens de vrije loop zowel depressies en volle liefde een dichter loopt met zijn eenzaamheid te koop.…

Stiekem kwam de maan op de dichter had hem niet gezien en huilde tot de wolken het firmament prijsgaven De dichter had geen aandacht voor het kleinste hemellicht zijn ogen had hij gesloten en hij huilde om de maan Hij dacht dat hij zich inbeeldde hoe de maan hem flets bescheen de dichter heeft nooit geweten hoezeer droom en werkelijkheid…

heb je lief schat, vrij met mij ik weet, gevangen in jouw armen dat dagen eindeloos zullen zijn nachten zullen ons omarmen woordloos doet dan nooit meer pijn ik droom jou zo maar dichterbij een heel klein beetje dichter jij maakt mijn dagen tijdloos vrij teder en zacht wordt duister lichter…

vleugels vlinderdrijven op teergroene adem van bomen duizend en zonnewijzers meer fluisteren de diepte van je woordendans de stilte en het gedragen worden door wind, andersom in geluid schrijf maar het licht op handen de zon komt op; ik wijs naar jou…

Hoe veranderlijk de droom die stuk slaat op de touwen van een zinkend schip...…

Eenzame dichter zoekend naar woorden en rijm ritme van de regen. Ik tel je rimpels als jaarringen van een boom weggelopen sporen. Het lot van de mens valt samen met de natuur geluk komt van ver.…

Ja, dat doet een droom, ik voel iets dat er niet is – er niet meer is: jij.…

in bed lig ik eenzaam te dromen de nacht legt zwarte schaduwen over mij de tijd van rozen die nooit meer zal komen lente en zomer zijn als met een toverstunt voorbij. in de herfst ontbreekt soms het verlangen de bloeiende aster is fel en kort van duur.…

zo is niets menselijks de dichter vreemd…

Liefhebber, omdat woorden bij de vijver waarin jouw spiegelbeeld verdronk nog naklinken in mijn geest leef je met mij mee we blijven dromen zullen nogmaals onzichtbaar vrijen of gaan eindelijk samen slapen in dat zachte bed van stilte dat dichterlijk genoegen heet er hangt een mist over mijn leeftijd een geheimzinnig gevoel van eenzaamheid…

is het leven Een dichter is blauw noch rood Een dichter is oneven Een dichter is goud noch zilver Een dichter geluid maar stiller De dichter is een eenzaam hart Een dichter leeft van de smart Een dichter zoekt nooit Een dichter huilt en lacht Een dichter vevloekt de macht Een dichter die ooit ontdooit…

Ik geniet, rustig, aan de kronkelende wateroever, verscholen tussen beuk, berk en 't ritselend riet. Spied naar muggen, larven en een rare parasiet. Ik oog, een en al wonder, als ingewijde fijnproever, naar een juffrouw, ietwat verdoken aan de waterkant. Ze streelt genotvol en bevallig haar tengere navelband. Ik fantaseer, geniet, 'n…