Alle inzendingen over diepere zin

Elke zin, elk woord en elke letter daar dan in is van onbenul nu je zo naast me ligt. Ik trek de stekker uit de wekker en uit de zinnen en woorden en letters daar dan in want veel te zeggen heb ik niet.…

Geluk is de kracht van de zee Je vertelt haar alles Maar ze neemt het niet voor je mee Je zoekt het in zoveel Geluk zit in het geheel Zoeken heeft geen zin Soms heb je het niet Soms zit je er midden in…

dag dorre dag nu ga ik slapen ik vervloek je zonovergoten vrolijkheid, je tijd, je mensen, en je niet aflatend gezeur, je iedere dag weer 'zin' te geven.....…

ben ik ergens in zekere zin een vlucht naar woorden of fantasie en verloren strijd tegen meedogenloos hardvocht doch mijn wang tot werkelijkheid gewend kwetsbaar maar bestaand ik meen van wel…

staan nog altijd te wachten op niemand stiltes duren langer nu argumenten zijn verdwenen geheimen terug naar waar ze vandaan kwamen de zin tot oplossen was al eerder kwijtgeraakt…

Op willekeurige plekken midden in een zin ineens van regel doen verspringen Vullen van de kale leegte met een vage metafoor Rijmen doet het nergens Noem het een gedicht…

Ik heb het in mijn moeders buik redelijk naar m'n zin De baarmoeder is ruim genoeg Ik pas er prima in Toch heb ik een serieuze klacht Er is iets wat ik mis Ik vind het echt belachelijk Dat er hier geen wifi is!…

Wat als de Sint geen Sint was maar een trol wiens trek in kinderen niet kon verjaren en als zijn Pieten eens kobolden waren beneveld en verhit door alcohol dan was er niemand die er zin in had en voerden we geen zwartepietdebat.…

In de kroeg hervond hij zich iets aangeschoten in stilstaand zwijgen trofeeën jachtig starre blikken wisselend opzettelijk wild het was zijn natuur in dierlijke zin verstard tot een ornament.…

De mozaïeken in de woning Met purperhennen, citrusvruchten Deden de gasten dieper zuchten Ten huize van de vissauskoning Er was even wat consternatie Bezorgdheid onder de vriendinnen Als het maar niet zou herbeginnen Het trillen tijdens glans en gratie De wijn leek zorgen weg te spoelen Maar aan het einde van de nacht Ging alles…

Ik stond op, besloot filosoof te zijn met eindeloze reeksen vragen en in elk antwoord het venijn van onraakbare diepere lagen Gevangen in de grenzenloze revue op het kantelpunt tussen voorbij en nog te gaan .…

Steeds nestelt mijn ziel zich dieper door duizend dingen, aarzelend liefkoos ik , ‘k wil het niet verdringen. Ik bloos bij het ontwaken en hoop dat deze laatste dag zich nog eens mag herhalen.…

Deze ogen doden kijk me niet meer aan De ijstijd van mijn nabijheid is hopeloos bevroren ik besmet besmeur verziek laat me nu maar gaan Dit is geen kalme zee drenkeling zul je zijn gevangen in mijn doolhof van voorgoed verloren Dus ren, nu het nog kan bespaar jezelf de pijn Maar dovemansoren horen veel dieper dan bedoelen en blinde…

Jij onbezonnen Listige liefde Wat heb je toch met mij gedaan Mijn ziel vervuld van dromen Toen stilletjes weer weggegaan Dagdromerij in stille nachten Gevoel blind voor het verstand Gevangen in beelden vol liefde Door passie en tranen overmand Ik dans de tango met mijn vlinders Zweef en val dieper dan ooit tevoren Het is alleen jij,…

Ik zal rondlopen met vreemde gedachten en het hoofd nog dieper tussen de schouders. Dan komt er een troostend woord van iemand van wie je het nooit had verwacht. En verder zal alles blijven bij het oude. ----------------------------------- uit: 'De droom van een robot', 1976.…

Dieper dan stilte vallen kan tussen stoelen achter een tafel waarop twee flessen stil staan, neemt ze plaats in de ruimte vol van haar stervende beweging. Lager dan een engel vallen kan, zinkt ze in zichzelf.…

als zij al dacht dat het niet dieper kon en dat de wond van buitenaf kon helen weer lucht gekregen het verdriet kon delen wat is dan 't definitieve plan?…

je grafsteen oogt nog nieuw al is hij bijna 25 jaar oud de zon glanst in het marmer waar het verleden rouwt dieper en verder, steeds verder ligt de horizon van jouw leven toch is mij die horizon nabij welk schip vaart zonder steven in stilte lees ik je naam het jaar waarin je gestorven bent een vaderdag zonder vader een leegte die nimmer…

Kan ik nog dieper vallen? Kan er niet een kikker komen die ik dapper kus? -------------------------------------------------- uit: 'Och, ik elleboog me er wel doorheen', 1988.…

Ik zwem dit lijf aan flarden steeds dieper het leven in. De overkant is geen land dat ik zal willen voelen.…

in een van zijn gedichten en ik zag de gezichten een wonder in licht ik sprak met de zon die de maan niet vreesde vermeed die dwaze mensenbuitenkant van egotrippers en ijdeltuiten tactieken en kornuiten betweters en knuffelkonijnen ik zocht een tocht naar binnen een gevoel om iets anders te uiten ik voelde een andere waarheid dieper…

verschenen door schaarste in het verschiet bladeren gehuld in geleefde geuren, nog onbekommerd warm uitgedragen in ondraaglijke lichtheid van het bestaan, beroeren stralen deinende kruinen de top van de kleurenpracht bereikt het uitzicht verbluffend.. een festival van binnenuit gezwegen, leeggebloed de herfst uitbundig aangekleed kleurt dieper…

Als stille wezens van het diepere denken kijken woudreuzen gelaten toe, op afstand van een groepsknuffel. Het ingetogen applaus van vallende bladeren zwelt gestaag tot een staande ovatie, het zoveelste bisnummer in een ontmanteld decor.…

Moeten we treuren om verlies of dieper leren kijken wie ze waren? Ze zijn nog steeds zoals ook wij al is er droefheid, onmacht, dwalen, ze willen zo hun zijn verhalen al klinken woorden niet meer vrij.…

ik zag je al van verre staan je trok me aan als een magneet hield je hoofd wat schuin schouders afgewend een glimlach die me kent handen waren warm ogen koel je liet mij zacht het ijs ontdooien je blikte dieper dan je mocht ik voelde me verlegen wist waarnaar jij zocht we zagen in elkaar de ander dromen ik zag je meisjeshart…

in de tederheid van je stem hoor ik de echo van je hart in de klanken van je muziek adem ik dieper, its your part een engel komt naar mij toe met kleine stapjes, een voor een het maakt me stil en zacht had ik daarop gewacht, was ik mezelf dan zo moe woorden storen, denk ik even bij de natuur, in jou geopenbaard waar een schepper het…

de geest niet verdragen kan Schaamte en zelfverwijt ook dingen die ons bang maken Tektonische pijn onder glooiingen van vlees Waar hebben we ze begraven: de dromen de beloften van het onbegrensde Waar is de onbevangen blik van het pasgeboren kind Wat als we tevergeefs wachten op een renaissance Als het daglicht niet door de diepere…

een klein dorp ging dood het was een geleidelijk sterven samen met de achterblijvers olijfbomen treuren in de verweesde boomgaard vóór het geblakerde huis hangt een schommel scheef aan gerafeld touw op oeroude verlaten grond het dorp zwijgt dieper dan het graf uit het bos klinkt het gezang van een merel zijn buurman valt…

ik heb geen zin in morgen vandaag hangt me al de hele dag de keel uit het is avond dus ik zit als go-between tussen een rotdag en een dag waar ik geen zin in heb nochtans gaat de zon morgen schijnen het bos zal weer prachtig zijn in uitbundige herfstkleuren om van de geuren nog maar te zwijgen vliegenzwammen, parasolzwammen nog meer zwammen…

Het steeds anderen naar de zin maken kan niet de zin zijn van jouw bestaan Hoe graag je ook anderen wilt helpen help eerst jezelf en dan met name jezelf geestelijk te versterken Juist door niet te spreken maar vooral om te zwijgen, te luisteren wat er ook van je, over je wordt gezegd, geroepen, gefluisterd of geroddeld Egoïsme,…