Alle inzendingen over diepte interview

ik heb jou de mooiste stukjes van mijn ziel gegeven in de meest intrigerende kleuren van onze nieuwe lente luisterend naar buitenaardse tonen die in universele uitvoering ons in hemelse odes diepte en warmte betonen jij hebt de rode erupties van mijn liefde in het nachtelijk duister op zien spatten in het samen voelen van mijn…

Een hijgende horizon wacht even Maar rent toch verder door de regenboog God leeft Het hart klopt sneller dan rijen regendruppels Niet luisterend naar lege verre vergetelheid Liefde Kogels ketsen af tegen verre oorden Maar het zuivere zien geeft ze wijsheid De mens Geen zonnestraal zal het ooit weten Ondanks het gemis van de donkere diepte…

Is het dan een wonder dat je met je vloed van leugens al verdrinkt bij eb door de diepte van waarheid? Hoor ik iemand naar adem snakken of is ook dat een gewoonte, een manier en is de bodem nog steeds niet bereikt en ben je alleen te redden als voedsel voor de aarde.…

roze een feest in de hemel in de laatste dagen van het jaar mijn hart springt op bij de aanblik en ik mijmer ga nooit... weg ga nooit weg uit mijn hart het zou koud worden ga nooit weg uit mijn gedachten ze zouden worden afgesneden ga nooit weg uit mijn dromen ze zouden kleurloos worden ga nooit weg van mijn netvlies ik zou geen diepte…

Met allerzachtste kousevoeten kneed je een onzichtbaar brood sensueel verlangen nestelt warm en zichtbaar voelbaar in mijn schoot Trefzeker en gevoelig juist de snaar die wordt geraakt subtiel gericht op het effect speciaal voor jouw publiek gemaakt Onpeilbare diepten verborgen in alomvattend groen vervuld door slechts een simpele wens…

bij een talentvol muzikaal onthaal jij hebt de mystieke sfeer van ballads in hun weemoedig vertolken van het levensverhaal juist de hoge tonen waarin eenzaamheid klinkt mogen niet verwijlen in grote ijlte en verloren gaan kom zing voor ons de sagen en legenden die als historisch erfgoed geschreven staan in de onbekende diepten…

ik zag hoe jij achter je ogen stukjes vreemde wereld tevoorschijn toverde in een transparante blik verdween wat wij als normaal zagen en begon nieuw te dagen waarbij licht in vreemde pigmenten de nieuwste kleuren verkende diepte en vorm nog zonder norm wel speelden tonen een verrassende melodie die een jeugdig bewegen orkestreerden…

Zoals de nachtwind zingt onder de okervlammen van de maan de tere knoppen streelt van anjers en van rozen Zoals een wonderlijk iets sluimert in duistere schaduwen maar plots ontwaakt in volle glorie en schittert in de spiegel van mijn ogen Zo straalt het licht van jouw magie in mijn hart, mijn lief als de schoonheid van parels in blauwe diepten…

ik gisteren niet heb gevonden na uren zou ik verlegen strelen tot jouw haren overeind staan en ik niet meer kan wachten hoe ons warmte spreekt vervolgens zou ik je geur pakken als het daglicht jou laat gaan waarna de nachten weer smelten en ik mijn tranen bewaar maar morgen zoals gisteren kan ik nog steeds niets vangen want waar diepte…

hier begint het waar het nooit eindigt hoog op een berg werden zij wij wakker o geef maar die krans die kroon die lach waar ik woon langs gele velden vaak verdwaald mislukt herhaald herkauwd opnieuw voor eeuwig dragen wij hun mee de toekomst zegt ja de zee weent ok wij gaan wel mee kijken met adelaarsogen in de diepte wie verdiept…

jouw lichtval inspireerde me jij mijn godin van glas in het koele blauw van zelfverzekerdheid met roodwarme handen die in subtiele strelingen mijn koude huid s-nachts deed branden heb je schaduw gedragen zonder te vragen mezelf gekoesterd aan jou tot de kleuren verschoven jouw verborgen diepte langzaam naar boven kwam en ik…

in de schaduw van groen en blauw dineren zonnestralen gastvrij mee aan tafel op natuurgetrouwe wijze moet ik zeggen er broeden geen donkere stormwolken aan de horizon op het terras van licht is een en al leven onder dakplatanen dicht bij elkaar ik dacht, dacht zoete liefde door een naam om het licht te dragen op oogleden via diepte en…

Smachtend naar het Groene Goud ontwaar ik vele dromen In het Maanlicht hoor ik niets wat mijn Hart vervullen kan Uren leeg en zonder weemoed ook de Toekomst is nog ver In mijn oorschelp heerst de Stilte van een onbewogen lied Van diepte en van dalen Dralen wordt mijn hoogste nood… Hoor die vilten voetjes stappen op een harde ondergrond…

heb je moed nodig, vraag ik me af om ademhalend in een witte wereld te staan jezelf in de berm neer te leggen terwijl elke gedachte waarvan de draad verloren is, kraakt alsof diepte verschuift en ik klank en licht ontverf, onherstelbaar met stijve tong een roodborstje dringt in mijn hoofd, schrikt zoals ik hij is mijn angst voor…

voor even in oplichtend wit hoorde je spreken in oudere talen kon je verstaan in ogen verhalen jij liet me niet gaan greep mijn hand ik voelde slechts kou door tocht van de andere kant in vochtig passeren ik wilde terug voelde in raken hoe zij probeerden zich meester te maken van lichaam en ziel viel zonder wil in peilloze diepte…

Toen waren wij samen in de nacht waren wij onze handen en voeten onze ogen tedere lippen één adem één ritme uitgestrekt in het hoge gras boven wolken uit zonken we in de diepte van de zee de tijd vooruit gevlogen hebben we gelachen waren we dronken van de aarde waren we dronken van de wijn dag en nacht dansend zijn we moe geworden…

Donzigzachte zalmkleur doorschijnend als water is de lucht en weer roze, helder de hemel de dag was goed zingen geluiden, sterven weg in zoemende snelweg veraf die onrust in mij waarheen met beperking alsof de adem diepte mist ontevreden, geen aandacht zorgbehoevende lotgenoten, verlangen dat bijt in je hart wie doet wat te weinig mensen…

Ze draagt een maand met verdriet op het strand ontfermen golven zich over de broze lijnen van de vloed en uit de diepten van de eenzaamheid, het leven bedolven in onuitputtelijkheid.…

goddelijke mannelijkheid, een oneindig verhaal, eeuwigdurend, lijdend, smachtend, gevangen, verlos me, bemin mij tot ik niet meer weet wie ik ooit was voordat jij mij wakker kuste, donkere prins op een gebroken paard, verguisde jager met een hart bezwaard, bevrijd me, neem me mee naar jouw vuur, jouw nooit gestilde verlangen, de diepte…

Kwetsbaar meisje Speel op het veld Voel de omarming Pak toch die hand Veeg het zand uit je haar Voel de wind op je huid Proef het zilte van de zee Hoor het ruisen van de golven Kwetsbaar meisje Laat je masker vallen Voel je naaste Pak toch die hand Zie het zonlicht stralen Luister met je hart Loop oneindig ver En duik in de diepte…

voor de boeg het huwelijk moest stranden niet bestand tegen de golven thuisgebracht naar verre landen in de kajuit daar juicht het leven schuimend bier en schaamhaar aan de geschiedenis gegeven rond de mast schreeuwen de eeuwen in de verte vliegen meeuwen die in vrijheid verder leven het schip reeds lang gezonken laat nu zijn eigen diepte…

hei te gaan maar vergeet niet één ding hier kun je bevrijd gaan en staan of verwaaien met ruisend blad hier vinden hersenhelften elkaar strijkt licht elke schaduw glad reiken zintuigen tot de evenaar op 'n pad dat nergens naar gaat tel ik gaandeweg mijn bomen die zijn zich van geen tijd bewust van alles dat uit absentie bestaat hun diepte…

ik schilder je de bergen op voorbij de rots en de vallei toon je de uitzichten een horizon voorbij zie in blauw de nevels van de morgen even zonder zorgen genieten van de dag ik weet het pad dat je in de verte zag we dalen snel penseel voor jou ravijnen, hun diepte voel je aan mijn hand in samen blikken zal hun dreiging vlug…

Ik waande mij in het dodenrijk En naar ik er langer was Werd mijn waan meer werkelijkheid Er stond een familiegraf open Er zou een kist aan worden toegevoegd De vierde, de laatste; vol Ik keek in dat keldergraf Ik keek te diep in de diepte Het roerde de diepste dood in mij De bloemstukken vierde het leven In al haar pracht en uitbundigheid…

gletsjers gespoeld Van mijn bossen geen sporen Geen groen of hout meer gevoeld Ik ben aan stromen ontnomen Loop als man door de steden Ver van wijkende zomen Akkers als vierkante kleden Ik ben verdwaald ben te oud voor dit leven Horende doof voor het zomers alom Naar zee met de steven, niet meer Naar niets streven Voorwaarts tot diepte…

jij bent mijn geheim ik heb je lief maar de stilte rond je doet me pijn ik wil stralen iedereen verhalen dat jij liefde bent, jij de diepte in mijn ogen kent ik kan niet praten over jou, als ik je ga verlaten, merk ik hoeveel ik van je houd je zindert in mijn lijf duizend vlinders kussen je gezicht in alle kleuren maar mijn…

We dansten naar een nieuw jaar in de utopie van de muziek en de Gouwe Ouwe liederen van liefde verlangen en verdriet die in onze longen wonen en onvoorspelbaar ineens uit de diepte van onze adem naar buiten komen strelend of stormend vol ervaringen die ons laten voelen wie we zijn en waar het om gaat, de eeuwigheid van ons leven te…

En toen ik vannacht weer ging hangen op de brug klonk vanuit de oliezwarte diepte een gerucht Als ge vandaag niet springt kom dan tenminste morgen terug. Behalve een oude man die zijn Herdershond aanlijnde was er niets of niemand behalve het besef; ik ben een bultenaar, mijn vracht drukt heftig op mijn rug.…

Zij schreef haar zwanenzang doorheen de jaren van groeiende leegheid waar eerst nog ruimte werd geschapen in samenhang der dingen Zij dreef af in een oceaan van een voor haar en mij onpeilbare diepte dan wel oploste in een onmetelijke heelal.…

jij hebt dat magische van zwemkampioenen zij klieven door het water dat zich sluit om hun huid met een rust en in ontzag over zoveel mystieke kracht waar zij passeren sluiten golven in verbazing het oppervlak dat alleen nog in diepte verplaatste kolken laat zien waar jij binnenkomt is die bewondering ook te bespeuren in…