inloggen

Alle inzendingen over dizain

149 resultaten.

Sorteren op:

Sterrenstrooisel wacht

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 325
[dizain als interpretatie van een werk van de Belgische kunstenaar Harald Calle]…
Ludy Bührs19 november 2014Lees meer…

Muizenvallen {Dizain}

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 452
De jonge grijze muis, een spring in ’t veld zich van gevaren niet bewust, ging spelen in ’t hoog gewas, vergat wat was verteld van 't kwaad der stille jacht of pikhouwelen ze dolde, woelde, wilde alles delen met vriendjes even grijs en piep als zij maar ’t zoet van muisjes ging al snel voorbij omdat gewiekste rovers 't leven stalen en groter…

Verdrongen

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 256
[dizain bij een krijttekening van kunstenaar Harald Calle]…

Verken eerst mijn duisternis

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 603
[een dizain als interpretatie van een krijttekening van de Belgische kunstenaar Harald Calle]…
Ludy Bührs16 november 2014Lees meer…

Spijt

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 353
[dizain bij onderstaand olieverfschilderij van Harald Calle]…
Ludy Bührs15 november 2014Lees meer…

Moe van het gemis

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 547
De steenkoude trappen waar ik op zit, zij weren mij, zozeer ontbeer ik jou. De tederheid waarnaar ik zucht, ik bezit slechts mijn handen die ik amper vertrouw. Ik stel mij voor, jouw geur, jij als de vrouw die, innig zacht en trots, mij tot zich laat, een vloed van rust, waarin wij nog bestaat. Dit hunkeren naar jou, mijn hoofd is moe van het…

Nu hier

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 242
Toe laat mij nu, laat mij jou omarmen, dit hier delen, al brengt dat geen respijt. Even wij samen, ons hart hier wat warmen aan een besef dat breekt met eenzaamheid. Laat maar komen, loos toch de stroom van spijt om wat niet was, de dingen, uitgebleven, De ruwe greep van 't onzeker leven, van tijd die holt en korte metten maakt. Wij kunnen…

Zonder gemis geen voeling

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 120
Je schuwt het zijn als je niets meer doorleeft, niets meer erkent van een gevoel dat was. Want stel je voor dat een geliefde sneeft, je schoonheid zag, in felle ogen las, gemis wordt dan een wond die nooit genas. ... Maar kies de zee. Haar baren dragen mild, banen een weg. Van een voetstuk getild slepen ze je mee in ondergangen, tronen omhoog…
Ludy Bührs12 november 2017Lees meer…

De wind weerstaan

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 118
[dizain geschreven bij onderstaande krijttekening van de Belgische kunstenaar Harald Calle]…

Open eind

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 719
[dizain als interpretatie bij een werk van de Belgische kunstenaar Harald Calle]…
Ludy Bührs21 november 2014Lees meer…

Laat het regenen (dizaine)

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 150
Soms wens ik mij in druppels een regen die woordeloos wist wat aan stof is geland. Dan kom ik jou in hun stilte tegen, strijk jij heel zacht langs de huid van mijn hand. Dan glinstert vocht van de levende band die telkens weer aanzet tot ander spel, golft er van diep uit de buik heel fel de moed en kracht van een samen bestaan Dan laaf ik mij…
Ludy Bührs26 februari 2017Lees meer…

LAIS CLXIX

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 48
Op het eindpunt van haar stralen, waar tijd de mens verlaat, aan het raakpunt van haar schijnen waar ’t menselijk betrachten zwicht, in loden stilte achter hemels klaar: de gouden lichtval in heur ochtendhaar. Haar ogen wijken niet, haar lach klinkt klaar, haar hand herhaalt het denken als gebaar, het haar omkranst haar woordeloos gebaar en…

LAIS CLXXI

netgedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 76
Die liederen herinneren het eraan dat het de zang vergeten is. Het wou alleen LAIS die het bemint, want dat is sluitsteen voor het duister van zijn wil, voltooiend niets en van het niets de schil. Haar blik verbrandt het, haar lijf is vuur, haar lach is gong en slaat zijn laatste uur. Tijd is sluier waarin zij slinks verdwijnt. Dat schrijven…

De kracht van een vrouw

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 404
Een warme golf gaat van jouw wezen uit; jouw levenskracht, een kraan die opendraait, een sterke stroom gevoel die stuwt en stuit. Uit elk gebaar waarmee jij liefde zaait volgt nieuwe hoop, ook als een vuur oplaait, ontnemen wil aan wie jij bent gehecht, het eigen kind, bestaan waarvoor jij vecht. De strijd vaak zwaar, zo weinig in jouw macht…

Hondswijs

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 460
In jouw ogen staat nimmer verwijt - de dingen zijn zoals ze gebeuren - maar een band betekent iets voor altijd, dus elk vertrek zul jij diep betreuren. Met verdriet en toch zonder te zeuren kijk jij dan toe hoe wij mensen dwalen, hoe vermoedens onze weg bepalen, hoe dom wij doen, ons gevoel vergeten, hoe wij praten, opgaan in verhalen. Jij…

LAIS CCVI

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 48
nu het dit zegt, zegt het niet hetzelfde dan als het zegt dat het hetzelfde zegt, want als het spreekt, zegt het nooit hetzelfde, hoe vaak het ook dezelfde woorden zegt: het beweegt immers steevast daarvan weg. woorden reiken ons vanuit bewegen onbestaande stilstand aan, waartegen alles helder lijkt en goed begrepen. maar de woorden hebben…

LAIS CCIX

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 44
't mengsel mens wil van zijn vrijheid blijven dromen, en morrelen aan de sloten, wijl elk ander dier van schrik verstijven zou, omdat heel klaar de dood besloten ligt in waar het in leek opgesloten. 't kille lot heeft in de mensillusie met de tijd catastrofaal een fusie aangegaan, en zijn zou al 't bedachte. zo, verdurend in eigen confusie…

LAIS CCCXXIX

netgedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 37
een einde is altijd een nieuw begin.    brede golven wind doorlopen de lucht. een teder omgekeerde kreet wordt in het bed met haat en liefde opgelucht. het zucht. genot, van lijven korte vlucht, heeft net de angst met lentelust vermoord.    het had te lang aanzien, te vaak aanhoord: handen, ogen, droefenis en misbaar.    het sloot met…

LAIS CCCXVII

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 53
het ziet haar lichaam zwemmen en in de data wordt het lijf een school baleinen. het maakt het bont, gemengd met hinde. meewarig de zwijgende dolfijnen gebaren: weinig vin en veel venijn. en zout legt de zon van de zee op zijn huid, en roepende scheepshoorn, zeemeeuwgeluid. wonden die gutsen, golven die lonken gieten twijfel in een vaststaand…

LAIS CCCXVII

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 40
het licht was een cirkel en in dat licht zat heel blij het licht zelf, een vrolijk wicht. naakt zij was zeer zedig als licht in licht, en wind speelde wind met haar in het zicht. de ogen vol onbegrip stonden dicht te treuren bij het onhandige hoofd: het leek geenszins op wat haar was beloofd, ze wou van dat zicht gewoon gaan lopen…

LAIS CCV

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 172
glibberig met slijm glijdt glanzend het rot van in lagen gezalfde gelaten. met schuim op de lippen, tong die taalbot voos op brak beroert, wil men het haten. oprispingen, pogingen tot praten, alom galmt het zingevingsstreven. inderdaad ligt met gaten omgeven god's skelet bloot in de glim der kelen. zo wordt verval tot hoogbloei verheven: ‘wij…

LAIS CCCCXXVI

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 36
verstoord door van vergeten gedachten de korsten, de kuilen, de keien, de betonwonden, ontwaken haar krachten. winddoorwoelde zeewalg opvrijende is d' erg irritante, bakkeleiende menswoekering (aurorakotssliertje in het blauw gapend ochtendkwartiertje). blaast ’s een eeuw en weg is de plaag. Gaia vindt vast een ander pleziertje.…

LAIS CCCCIII

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 43
ik laster goden met gebed aan jou alléén, LAIS, en sla verlossing af die mij laat zijn als parels ochtenddauw, die mij ontslaat van welverdiende straf, daar niets mij geven kan wat jij mij gaf. laat hier en nu in ’t grauw vertoon der nijd te midden wanklank die in wanklank krijt de tijd als trap betreden, op en af, dit pover lied, gebroken zang…

LAIS CCLXXXI

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 84
Kamer, leeg salon. Twee zetels staan er. Aan de haak: een harnas, een nachtjapon. De keuze die zij waren vergaat er. Non Si Non La: het motto was een bron. Het schilderijtje is een liaison, hechter dan zij waren, vals voor elkaar. Het ziet zichzelf, herhaalt een oud gebaar. De haard smeult nog, dat is maar beter zo: je mag de hoop niet doven…

LAIS CCLV

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 49
Haar ogen zee die in zijn ogen strandt, haar lippen wijn die om zijn lippen spoelt, haar oren krullen krullend in zijn hand, heur haren goud waarin het zonlicht joelt en al dat stralen was voor het bedoeld. Zij was een maan, het liet haar schijnend staan tot al het licht van haar was heengegaan. Het gunt u zicht, laat u lezen zelfs haar huid,…

LAIS CCXXXIX

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 49
LAIS is stil, haar klank is visueel: het hoort haar met de snelheid van het licht. Het ziet haar in de klank van het geheel. De vingers typen haar, zij wordt gedicht. In tijdloosheid maakt het haar speels en licht. Als het haar voelt, raakt de tong aan kleuren, en ’t schrijft haar neer in bloesemgeuren. Het is haar lijf, zintuiglijk één met haar…
Dirk Vekemans26 september 2023Lees meer…

LAIS CCXXXVI

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 84
Niets. Het schrijft haar weg in de geschriften. Geen pen met inkt krast door het perkament. Zo’n scherm is een kleed om op te lichten. Het typt het uit: is het zo’n nare vent? ‘Het lijf had lust’: is dat zijn testament? Lyriek is nooit wat er geschreven staat. LAIS is vrij zodra zij het verlaat. Hebben kan hier niet, dus wil het geven. Het telt…
Dirk Vekemans27 september 2023Lees meer…

LAIS CCLXXXIV

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 55
Het is haar het, van nietigheid heelal, der stelsels sluier vliedend van het nu: het is het, een niets en van niets het al. De tijd is teken slechts, een residu, want eeuwigheid is nu, niet continu. Waarheid omarmt het als een warm gebeuren. Schoonheid zweet en danst in zang en geuren. Het is haar poort, van vrede het gebaar, het is de code…
Dirk Vekemans28 september 2023Lees meer…

LAIS CCLVIII

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 47
Donker en rood en traag gaat alles dood in dit stilmondig begrepen heelal. Van rot vergeven en van nijd en nood klemt de mens zich vast in eigen val, gefnuikte lusten in een tranendal. Zwart en zacht is de nacht, zonder kabaal: er hoeft dan niet per woord gedacht. Is taal de vriend niet die verraadt, en god vertaalt tot rot dat met zijn woord…

LAIS CCLXXXIII

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 39
Een volte van eenvoud keert zich in haar. Het licht verschuift, stralen dagen het uit. Donkere tranen parelen gevaar en schaduw glijdt dreigend af van haar huid. Het git wordt wit, de kleuren breken uit, hun weelde laait op lippen, vlammenzucht. Handen doorwoelen een witte wolkenlucht, de lijven wentelen van zij op zij. De zang komt los, het…
Dirk Vekemans29 september 2023Lees meer…
Meer laden...