Alle inzendingen over donker

de muur kon eten als je honger had nu is er alleen maar april en de maanden die vergleden zijn in de donkere ruimte van de lethargie die rijke mensen arm maakt dit stadsdeel is beroemd om mooie blonde vrouwen die flaneren in de winkelstraten bij het schip dat een gebouw is.…

Vanuit het niets verschijnen zij ten tonele Om zijn grijze hoofd dartelen zij als uitgehongerde donkere duivels Krassend als oude violen die talloze jaren onder het stof hebben gewacht om hun laatste strijkje te mogen spelen Wiekende vleugels zonder richting laten blauwzwarte veren neerdalen als donkere parels die verdwijnen in het herfstige…

Met mijn lichtpunt op het donkere doek relativeer ik met een diepe ademhaling mentaal verlicht je mij met je sympathie maar lichamelijk voel ik jouw aanraking.…

Ik sta in het donker om jou in het licht te zien met een glansrijk silhouet van jouw spiegelbeeld omringt met primaire kleuren door de regenboog rollen al snel de eerste tranen tot een regenbui.…

De zon werd gebroken, door donkere wolken. De wind blaast uit volle borst, zijn adem in de bladeren van struiken en bomen. Het wordt onheilspellend donker ik tuur naar die botsende wolken. Plots een harde klap, had het licht voordien niet gezien, dus kwam het onverwacht.…

Wat wil je haar intiem vertellen achter het donkere gordijn in het holst van de nacht? Dat je een naakte blonde man een glanzende zilveren fluit hoorde bespelen met de melodie van liefde en donkere vogels in een berk zag schuilen onder maanlicht. Hoe moet zij naar je luisteren?…

Donker gat met blauwe randen ik kan alleen nog spartelen in deze oceaan; hulpeloos gemaakt door de warmte van de beweging voel ik mij opgeworpen op golven van verlegenheid, neergegleden in dalen van genegenheid…

Waar zij de nacht ontdekt zich onder toeziend oog verlegd speels schaduwen langer rekt en zetelt in haar recht zo donker licht vergeelt en jaloerse blikken steelt…

Maar het pad was te donker want gisteren raakte ze de weg kwijt...…

Zon, zee, strand, Met jou verken ik de wereld, Hand in hand Altijd weer die lach op je gezicht, Die telkens weer, keer op keer Mijn donkere dag verlicht.…

In de lucht boven de grijze zee Verzamelt de wind donkere wolken. En tussen de zee en de wolken Een machtige stormvogel zweeft zo trots Als een dreigende zwarte bliksem……

Mijn land, ik teken je met een pen in 26 tinten Mijn liefje, ik kleur je met mijn stem van donker tot licht Mijn vriend, ik schets je met woorden die rijmen op je leven Mijn liedjes, het zijn tekeningen voor je oren…

Wanneer stilte geen laatste woorden meer brengt en gordijnen sluit voetstappen op de donkere traptreden het duister inhalen dan vouwen handen zich samen onbereikbaar voor een nieuwe morgen…

Je hebt mij laten sterven, In een donker hoekje, van verdriet. Daar waar niemand het horen kan, Daar waar niemand het ooit ziet. Je wist wel wat je deed, Maar het deerde jou toch niet?…

Wie moet de katjes in het donker knijpen? Niet de imam, ook niet de dominee, Maar de pastóor mag niet van hupsakee, Hij moet zich aan de misdienaar vergrijpen. Toch treft hier de priesters geen enkele blaam, De Heer zei toch zelf al: Neemt, dit is mijn lichaam.…

Dromen bij melodieën, ...een symphonisch stuk Donker doorgroefd verdriet vaak maar heel even. Alweer droog ik de tranen, ...zo is mijn leven.…

met je vingers aftastend helemaal over zijn gezicht heel voorzichtig aanrakend daar, in het donkere licht je voelt hem aan, zo puur niet met gêne, zonder schroom je "ziet" hoe hij werkelijk is zonder dat mooie laagje chroom…

ik staar in het donker zo licht en mijn ogen zoeken jouw gezicht ik ben bang bang het te vergeten ik sta hier als je wilt laat me weten want nooit was er iets zo grauw als een sterrenhemel zonder jou…

Hun donkere kantjes gevleid tegen mijn vage glimlach, worden ze afgewogen en achteloos opnieuw ingeslikt.…

Stilaan wordt het donker, vingers wijzen jouw hemel aan Dichterbij vormen briketten glinsteringen van ons bestaan De barbeque dooft, mijn schat laten we toch slapen gaan...…

zij bukt en plukt de kelkengeur zwoelzoet als kruidenwijn zij breekt en weekt het donker brood een bruid verbindt haar pijn zij vraagt en draagt het stille zijn en kiest de ring van één…

het is de tijd van 't jaar een beetje weemoed kruipt in mijn kraag je kent me toch zo goed de dagen zijn zo donker het avondslot knarst vroeg de rolluiken trok ik niet hoog genoeg…

Wanneer iets neerdrukt zijn er klanken van vogels Donkere gedachten de nachtegaal de dag in haal Wanneer iets blij maakt zonlicht in het aangezicht de nacht haal huismussen tsjilpen…

En wordt het toch te donker in ons land Dan steek ik wel een auto in de brand.”…

mijn vingers voelen als opgezette ballonnen watten in m’n kop m’n hart is doof en luistert niet waarnaar ik verlang strandend in het donker ga ik terug naar mijn gevoel…

Laat ons maar spelen zonder licht van de omgeving het licht dat we bij ons dragen, opdragen aan onszelf vindt vanzelf haar plaats in het spectrum laat ons maar spelen in het donker de lichtknop vinden…

tranen springen rode kringen om de ogen voorover gebogen lopend, hopend op een wonder hoor je de donder zie je de schicht die het donker om je heen weer verlicht…

ik voel het licht als warme lampen, deinend in geboortevocht naar boven, de strijd naar boven, weg van de bodem geluidloos stoot ik op het donkere ijs en zink weg in vergetelheid…

Een donkere dame uit Schagen moest koste wat kost even plagen. ‘Historisch zo’n dag omdat, hard gelag, Oom Tom Uncle Sam heeft verslagen.’…

De plek in de donkere schuur, de hoogte, de diepte, je vingertoppen over de gladde schil, glimlachend: hij is er nog.…