Alle inzendingen over dood van een zus

Dood is niet dood levend is niet levend…

misschien ben ik verdoemd; wanneer reeds nu de dood mij plotseling in de rug zou overvallen dan zou ik, stervend met de honderdtallen, neerstorten in de Poelen, heet en rood.…

de dood is niet genadig, verwacht maar immer onverwacht de dood is een kankerlijer de dood is een hartenbreker de dood is ongeneeslijk ik zie Hein van dichtbij, een onredelijk figuur, neemt levens hij kan niet anders en ik steel elke dag die ik maar stelen kan…

Hij deed ze niet meer open, hij was dood en niemand die daar ook maar iets van merkte. Ach, tien jaar niet bewegen is niet raar voor een gepensioneerde ambtenaar.…

Als je leeft wil je soms dood; Maar als je dood gaat, wil je graag blijven leven. Wat maakt het leven de moeite waard? Waarom kan de dood bevrijden? Gelukkig is dit persoons-gebonden. Ik moet toegeven, dat ik wel met de gedachten speel. Het hoe en waarom van leven...en dood... Net zo fascinerend als geboorte is de dood...…

Wat je niet denkt of raadt Wat niet op je afrijdt Op weg of straat, slaapt nog In de Doods Droom Doos Wat je niet zegt of vermoedt Wat je niet overpeinst Schenkt je zoeter dan room Doods, Doods Droom Doos Genadige hoop, concreter Dan windroos en hondsroos Verlaat ons niet, blijf weg Van Doods, Doods Droom Doos. --------------------…

Ik weet zo weinig van de dingen ik weet zo weinig van de wereld ik weet zo weinig van het leven Toch moet ik er over dichten maar vraag niet waarom zelfs dat weet ik niet.…

Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo levendig aan of ze weer bestaan niet dood zijn gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo verdrietig aan dat ze niet meer bestaan noodgedwongen zijn dood gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt de oorlogen herleven zoveel verschrikkingen begaan waanzinnigheid ontstaan, verslaan Dichten…

Dood, net als in mijn droom Je bent dood en dat is wat ik voel De geest die was er ook Nu, hier bij mij De geest praat ook, tegen mij Hij is er en hij is er niet Dat is wat de dood tegen mij zei Ook zei de dood; De geest gaat weg Slapen, in rust, zonder jou erbij Toen plots vaagde hij weg Inderdaad, zonder mij…

Maar nu dood. Dood. Hij lag op het zand in mijn tuin. Soms meer zijn tuin. Zwart van dood. Donker zand. Dood. Zijn pientere geelomrande ogen, zijn nu ingedroogde ogen. De merel die altijd voor mij floot. Voor mij. Natuurlijk. Natuur. Lijk. Voor mij, en nu, in mei, dood.…

Waarom toch dat sterke verlangen Naar een toestand van half-dood zijn als ik als de dood ben voor de dood?…

Een generaal pardon zal er niet komen: Aan Herben zijn twee kogels opgestuurd. Straks wordt er - schreef men hem - op jou gevuurd! Toen heeft hij maar een nieuw besluit genomen. Dát is pas illegaal; dat door bedreigen de loden lobby zo zijn zin kan krijgen.…

De dode oevers zal ik dood en droevig laten, de weidse verte weids en ver, maar geen grashalm blijft nog over, en geen zon of maan of ster. Ik zal het gele lege bootje zijn dat dobbert, dobbert, dobbert, dobbert in de leegte.…

Elke dag, bijna ieder uur moet ik denken aan de dood de dood van anderen maar ook de dood van mezelf, m'n eigen wezen Ze willen me pillen geven om dat gevoel weg te drukken maar het zal ze niet lukken want 'midden in het leven staan we in de dood'! en dat is doodgewoon voor mij!…

Hij was bezeten van de dood, totdat de dood bezit van hem nam...…

Vooral belijdende christenen gedragen zich als haantje de voorste maar vergeten maar wat al te vaak dat juist 'de haan kraaide' en 'vele laatsten de eersten zullen zijn'!…

Ik zou het liefst bij een begraafplaats willen wonen ja, met zo'n mooie oude kerk met toren, 't liefst een katholieke, een roomse waar nog ondeugende dingen gebeuren, maar ook de ontroerendste, de meest hartverscheurende, verdrietigste,omdat de dood nooit went maar ook voor de ongelukjes met het dragen, het neerlaten van de kist door het verkeerd…

Van de week kwam ik de dood weer tegen. Hij genoot van alle tranen die er vloeiden. Ik tikte hem aan: “Heb je dan nooit genoeg? Mijn man , mijn zoon, zovele vrienden. Je rukt ze uit mijn leven.” Hij hief zijn vinger dreigend: “En jou haal ik ook wel op, maar dat duurt nog even.”…

Wie praat over de dood is nog in leven…

Als een zonnestraaltje Kwam je in mijn leven Met chocolade ogen En krullend haar Je bracht zoveel blijheid mee En je lag daar in je wiegje zo tevre Huilen deed je bijna niet Een blijde lach is wat ik zie Voor je grote zus soms een bezwaar Maar daar maakte je het ook naar Je trok erg graag aan haar haar Maar kreeg bij haar altijd alles…

alleen de rode lampen naar mijn herinnering serveer of ook de idee dat hen een lange weg wachte zouden zij enkel de tom tom aanhoren en in eigen stilte het afscheid van ons willen verzachten ik ging maar weer naar binnen daar waren er nog die moesten gaan geen haast, nee dat niet er was aan niets te kort ik zag geen broer of zus…

de slaap niet kan vatten en 't spookt maar in mijn kop wil ik 't liefst me gaan bezatten of sexen zowel bottum als top stoeien, zuipen, ze vermoeien brengen je gedachten tot staan maar de klamheid gaat ook groeien aan dat denken, aan dat gaan het verraadt leegte en angst niet weten hoe, waar en wat 'k word bang, banger, bangst om zus…

een oude bladluis zei fier en zonder blozen: ik zit op rozen *** een jonge glimworm staart afgunstig naar de maan: jou kan ik niet aan *** een naaktslak smeekte: genade zus huisjesslak, bied me onderdak *** Het web sloot zich niet “geen vlieg”, zei de oude spin de mot zit erin *** Bram, het vliegend hert liet zich finaal verblinden…

Voor mijn oudste zus Hennie Toen jij de liefde Van je leven verloor En voor het eerst In je leven alleen Kwam te staan gingen De jaren niet meer als Vanzelf voorbij, viel jij In het ravijn van de Eenzaamheid, voor jou een Onbekend begrip - de jaren Leken dubbel zo lang te Duren en heel je menszijn Deed pijn, aangestoken…

Geen vader, moeder of zus die dat verhielp. Steeds vaker laat ze je met rust, de leegte. Laat ze je denken dat het goed is dat hij ging. Alles heeft immers een reden en een doel. En ja, het went, zelfs de keuze van het verstotende kind. Maar o, wat doet het pijn soms, dat geamputeerde moederschap!…

Ik ben ook vandaag net als jij opgestaan en weet vandaag ben ik 64, heb ik mijn moeder zus en broer overleefd. Toch leven we samen door als een groot kloppend hart goed genoeg om er te wonen elke dag gewoon te mogen zijn.…

Uw tweeling zus was je reeds voorgegaan Maar nooit heb je het geweten en toch Je voelde diep in je hart dat je iets verloren had. Je bent haar nu gevolgd naar een beter leven Ik hoop dat ik het beste van mijzelf heb gegeven. Vaarwel mijn lieve mama Een stukje van jou blijft immer leven Diep in mijn hart zit er een stukje erin geweven.…

Maar goed samen op pad met de bus Wellicht denkt iedereen het is mijn grote zus. In de stad werd mijn uitje ruw verstoord Want ik werd uitgespeeld en uitgehoord. Mijn vader was voor haar niet de juiste man Dus moest ik luisteren naar haar plan. Mokkend liep ik met haar mee Dit is geen leuk uitje met zijn twee.…

zij is een dochter een zus en moeder hij is een zoon een broer en vader enkel en alleen dankzij het onderscheid tussen hij en zij tussen hem en haar dat wij zo graag maken waarom doen wij dit waarom gedragen wij ons zo hij en zij zijn gelijk als eender zij en hij met elk ook uniek een eigen kwaliteit die wij stimuleren met onze verwachtingen…

Des anderendaags ging het Ros Beiaard los En liep de Ommegang in Dendermonde Met op zijn rug vier zonen van Aymon Wiens naam bij ons verbasterd werd tot 'Heem', Heer van Dordogne, ooit genaamd Dordoen Een graaf van Karel, maar geen Elegast Met Charlemagnes zus was híj getrouwd Zij schonk haar echtgenoot Aymon vier zonen Ritsaert Adelaert…