Alle inzendingen over doodsangst

geluiden galmen angstig door hoge gangen doodsangst houdt mijn hart in stalen wurggreep gevangen eenzaam martelend verlaten in mijn cel het felle licht brandend in de hel sterk moet ik zijn als ze me weer komen halen een hoge prijs met mijn leven te betalen Mijn God, mijn God, geef me moed en kracht te doorstaan wat mij morgen wacht…

De angst voor het onbekende De angst dus voor de dood De angst voor de ellende die nadert vóór de dood...…

Vroeger toen ik jong was Was de dood ver verwijderd Nu en na Meer dan een halve eeuw Verschijnen beelden Van de vele gevallen geliefden -Zij die mij vormden Troostten inspireerden Onvoorwaardelijk liefhadden Om mij Het kind -Nu ouder Word ik bang Twijfel aan mijn goedheid Aan een Hogere macht Ik wens niet te geloven In een Hogere…

Niet in de winter, wanneer dagen duister Als nachten zijn, wier zwaarte mij verdrukt, Maar in de zomer, als de bloei, de luister Van dag en nacht, het bevend hart verrukt. Niet in de winter als deuren en ruiten Kreunen bij 't woedend waaien van de wind Maar in de zomer, als vogels hoog fluiten De dag laat eindigt en weer vroeg begint, Vrees…

Vele soorten angst Kende ik al in Mijn leven Maar doodsangst, Wat is dat - Ik voel wat Het zijn kan Als ik in dat Gat kijk, In de diepte Waar niets meer Is en waarin ik Onzichtbaar klein Verdwenen ben…

Laat ik u kussen en u nogmaals kussen. Geeft u liefde voor mijne liefde weder, Wat baat het ons: eens zal de doodwind blussen Uw vlam en mijne vlam, en wij zinken neder.…

Pijlsnel rent de haas door hardbevroren weiland voor zijn doodsangst uit.…

Doodsangst bestaat, dat is waar. Die kun je in andermans ogen zien, als angst om niet te durven leven. Wie levenslustig gestorven is, kan nog dagenlang nadien, zijn levend zaad schenken, aan een vitale vrouw, die daarom vraagt. Hier is geen sprake van doodsangst, maar van doodgewone levensmoed.…

Doodsangst heeft niets met dood. Ook angst kan de geest niet geven. Angst is alleen maar bewijs. Bewijs van onbegrepen leven.…

De dood kent geen einde, en ook geen doods begin. Magere Hein staat almachtig, tussen angsten en beven in. Heintje zelf leeft vrolijk voort, hij overleeft doodgewoon alles, en verjaart doodleuk iedereen.…

vooral die uit doodsangst praten en geen speeksel voor de tong kunnen vragen…

Sterk verzwakt wankelt het geraamte van de eeuwenoude kerk in haar laatste uur Wilde wingerd bedekt het grauw gelaat waaruit miljoenen tranen zweten Haar middenschip draagt nog het geluid van diep begraven leed onder de rotte gewelven Kermende geesten kunnen hun doodsangst voor het helse vuur nooit meer vergeten…

De dichter-schrijver heeft geleden -Dat heeft hij mij destijds verteld- Aan leven, hoe dat werd gespeld Hij had zich zichtbaar moegestreden Vaak ben ik, mede om die reden Per spoortrein naar hem toegesneld Heb hem getroost, stond dan versteld Zag droefheid alweer binnentreden Want niet in staat een woord te spreken Trok hij zich maandenlang…

's Nachts in doodsangst weet ik het zeker: ik loop van het kastje naar de muur. Overdag mij doelbewust bewogen van het kastje naar de muur. ---------------------- uit: Tirade nr. 200…

Gij die mijn grafsteen leze kome gerust wat naderbij Gedenke mij en terwijl mijn Geest U heeft ontwaard en 't U ook niet blijft bespaard Maakt Hij U van Uw doodsangst vrij.…

Waarom zijn moslims steeds zo explosief Ze kunnen niet zichzelf relativeren Ze blazen het zo op, die boze heren Vanuit een hoop op hemels perspectief Natuurlijk is hun doodsangst niet zo groot Wie zonder humor is, die is al dood…

Hoewel ook ik, uit doodsangst voor mijn centen, Tegen de verkoop van mijn spaarbank ben Blijf ik gewoon maar bij de ABN En loop niet weg zoals zoveel cliënten. Want als die allen over zijn gelopen Dan gaan ze gauw de Rabobank verkopen.…

De doodsangst versus hoop op leven dat nu volgen gaat wanneer ik niet meer adem kom ik eindelijk weer op straat.…

Ze zwerven in stilte om Geen trom om op te slaan Geen poot om op te staan Alleen de klok staat stil De eeuwigheid gelijk Ze hebben geen adem meer Die is opgegaan in lucht Ze hebben enkel hun angst Die hen als een wade omgeeft: Doodsangst voor alles wat leeft…

auschwitzmonument onder onze hemel die eens anders was werden zij vernietigd haat doodsangst verstrooide as en rook zes gebarsten spiegels onze hemel is geschonden regendruppels vloeien als menselijke tranen over een gebroken mensbeeld…

Cardiofobie is doodsangst. Harteloos is dat. Ontrouw zijn aan je trouwste vriend. Dank je voor je levenslange trouw. Trouw hart van mij.…

Het moment van doodsangst en duizelingwekkende ademnood Mij een wonderschone schim te binnen schoot Me aanstootte blij en opgelucht De tijd perst sap zelfs uit de droogste vrucht l.v…

ik vouw mijn handen en sla mijn wimperbogen op naar 't licht van Zijn ogen gedenk de wolken van doodsangst die boven de bergen hangen ruik de doodsgeur dat met zijn schaduw door de geschiedenis van het ontheemde volk gaat onder het gewicht van bloed dat zinloos is weggestroomd…

dictators mekken, hoor ze angstig janken hun doodsangst is dus tastbaar want nabij wat bén ik optimistisch, hoopvol, blij nog even, dán die boeven tussen planken de vreugdevuren gaan steeds hoger reiken en vrijheidsdrang zal vaker, raker blijken…

En jij… Jij draagt de waanzin gegijzeld door het lot en witte woedevuisten slaan ravijnen in je hart en muren steeds kapot En ik… Ik sterf de doodsangst gegeseld met het leed en rood omrande ogen huilen zeeën in mijn hoofd waar ik geen kust voor weet…

De bommenwerpers dalen. Hoor ze grommen. Loop niet zo ver van mij in deze verraderlijke mist. Al scheiden ons maar drie meter ik heb je al drie keer gemist. Mijn blik is bewasemd als mijn bril. Kom naast mij lopen, met je elleboog tegen mijn ribben. Kom zo dicht als je kan. Zoals straks in onze kist. --------------------------- uit: '…

Meegesleurd in een zee van klinkend woord door brandend deinende golven langs klimmende rotsen roeiend met korte riemen geen angst kennend zie ik geen spook die langs mij komt maar hoor slechts; “Gooi je netten aan loefzijde uit!” en zie, het net staat op barsten.…

vingers in mijn geest ze trekken aan het beest dat ik heb opgesloten door mij is neergestoken toen het me bedreigde het bloed is nog niet opgeveegd het sijpelt door in woorden die me storen die vakjes open maken van wat is geweest die ik had afgesloten omdat ze anders spoken mij dwingen tot verkeerde dingen onberedeneerde…

Moeder zangvogel duikt vanuit haar woonboom telkens naar beneden haalt wormpjes en vliegjes uit dichte bloemenrijen voedt de piepende jongen die steeds meer willen eten het toegewijde diertje zorgt voor sterk nageslacht omringd door gezond lover boven fraaie bloemkronen bouwt komend leven op dat lustig ontluikt naast een hoge muur waarachter…

ben afgedaald op donkere tonen naar de catacomben van mijn geest een duister schimmig rijk waar opgesloten zit wat is geweest spoken uit de werkelijkheid in halfdood trance zoekend naar balans in waanbeeld reiken zij de hand een welkom om te kiezen voor hun kant ben in doodsangst weggevlucht snakkend naar de waarheid van wat…