Het monster had zijn wrede taak volbracht,
het marktplein werd een ware doodsvallei.
Een kleed van bloemen voor wie hier gestorven zijn,
als zachte tonen van een stervend slotakkoord.
Troost voor wie verder leven in verdriet en pijn.…
Nu rijst de zon boven de doodsvallei
waar schuld en zonde onder gaan,
nu spelen licht en leven vrij
hun spel in ons vernieuwd bestaan,
nu zingt ons hart een nieuw lied voor de Heer,
de toekomst heeft een nieuw gezicht,
vreugde kent nu geen einde meer,
wij groeten blij het morgenlicht,
de dreiging van de dood is afgewend,
het kruis is ons…
Ik heb gelachen, wijl ik niet wou schreien
Toen mij de vriend mijns harten had verraden
Ik stond alleen aan 't kruispunt onzer paden
Hij ging, waar blijden zich ten feestdans reien
Vaarwel den weg dien wij te zaam betraden
Mijn gids verlaat mij in donkere doodsvalleien
Waar zon noch bloem mijn blik met hoop wil vleien
En 'k eenzaam…
301
Bezig met laden