23 resultaten.
Als extra
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.266 Geld
Heb ik niet nodig
Om gelukkig te zijn
Geef mij maar
Alle pech, de dorheid en de pijn
En ik ga er doorheen
En voel ik
regen, fijne regen
Extra, als een extra
Verkoelende helderheid
Zojuist goed gezien
Zonder te kijken iets te hebben verstoord
Geluk
Heb ik niet nodig
Om gelukkig te zijn
Geef mij maar
Alle pech, de dorheid…
koffieautomaat
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 138 de man boetseerde
holle gesprekken
en vervormde
belegen grappen
dorheid en droogte
bevolkten zijn
mentale landschap
‘s nachts dacht hij aan
oude wijn in nieuwe zakken
het was hem nog niet
opgevallen dat er steeds
minder mensen
bij de koffieautomaat
stonden…
Bloemetjes in huis
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 916 tijd voor
de boodschappen zijn gedaan
het huis is schoon
Die witte lelies staan daar echt goed
echt heerlijk wat een bosje
bloemetjes met je huis doet
Heerlijk, even in het zonnetje
met een kop koffie
en een bonbonnetje
en als ik me nu opzij draai
kijk ik nog in jouw prachtige gezicht ook
en dan voel ik het telkens weer
daar waar ooit dorheid…
De wilde wingerd
poëzie
4.0 met 1 stemmen 382 Al ben 'k verminkt en krom,
Hij wist hoe onder 't mom
Van dorheid 't hart versmachtte.
Nu hij mij kwekend nam,
Verlicht ik met mijn vlam
De dagen en de nachten.…
groeten
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 460 duinen wandelen niet
stuiven wel af en aan
pannen met winters riet
in bekoorlijke dorheid
met van dezen een knikje
en haar hond likt je
fleurt op
door de mens
die de ander
aanziet met een glimp
van vluchtige menselijkheid
soms groet vreugde warm
vaak ziet kilte of verdriet
de ander niet
op het smalle pad…
Opgedroogd verdriet
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.004 Levenslust ontbreekt,
Een glimlach is daar,
Als een masker,
Niet gezien willen worden,
Rust,
Een verzilte huid verraadt,
Een opgedroogd verdriet,
De tijd niet gekomen,
Om te baden in geluk,
Bekeken in tranen,
Is deze bedwongen ziel,
Een spiegel bedrogen,
Dapper bekeken,
Rust,
Strategisch strijden,
De dorheid verdwijnt,
Zorgen weggespoeld…
Geen ster
snelsonnet
4.0 met 14 stemmen 1.874 De paus weet het gevoel van kerst te raken
De makke schapen eten uit zijn hand
Uw hart is leeg, zo preekt de man pedant
Het is nu tijd voor geestelijk ontwaken
Ik hoop dat hij het licht ziet en dan voelt
Dat hij uitsluitend hier zichzelf bedoelt…
Telkens staan we voor de dood
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 442 Zelfs tranen kunnen niet de dorheid
tot een stromen brengen, er zijn alleen
maar vragen en zelfs die verstommen
tot een kijken zonder zien, een niet verstaan
van hoe het verder moet, maar leef maar, leef.…
Sporen vlammen op
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 101 hij is geen god
maar zijn sporen
vlammen op
in het landschap
van verbleken
zijn warmte
is lente brengend
na een zoektocht
vol miskenning en
afbrokkelend respect
door wegen die
zij hebben afgelegd
in de dorheid van
niet begrijpen na het
misoogsten van jeugd
hen is geen
deugd gedaan
maar hij heeft hart
en hand gegeven om
hen…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 960 Zelfs tranen kunnen niet de dorheid
tot een stromen brengen, er zijn alleen
maar vragen en zelfs die verstommen
tot een kijken zonder zien, een niet verstaan
van hoe het verder moet, maar leef maar, leef.
Voor Truus en Gijs bij het plotse overlijden
van hun zoon Johan.…
Vogelvlucht
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 49 het regende gedachten
in het droge land
van talloze wijsneuzen
die constant wezen
naar steeds dezelfde kant
de aarde was gebarsten
toonde haar dorheid
in tal van scheuren door
een immens verlies van
kracht in verbondenheid
daar waar het laatste
groen verbrandde aan
boom en struik vocht men
zelfs om schaduw voor ieder
stukje onbeschermde…
Romeinse villa
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.754 ofschoon je glans
in alle dorheid is vergaan
klim ik je heuvel op
tussen uitgeteerde mozaïeken
rust je naam
de zon brandt nog eeuwen je faam
pijnloos scheurt je marmer open
wespen zoeken in de wonde
naar het opgedroogde leed
maar langs verweerde stenen
groeit eenzaam een perzikboom
bijna devoot beroer ik zijn droom
zelfs een vijgeboom…
een grijze oase
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 382 als de woestijn alleen de hitte verdraagt
van dorheid en struiken met stekels
kan ik nog zo hard worden uitgedaagd
en roepen uit een nabije verte
ik zou geen enkele voet kunnen verzetten
of woorden vormen tot vruchtbaar zaad
jouw zinderend zwart zal het beletten
in de schaduw van een grijze oase speel ik
een lied op de gitaar zonder snaren…
De eerste lentekleuren...
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 807 De geur van voorjaar vult de vruchtbare aarde
Het wazige groen proeft een zachte dauwnevel
In een prachtige kleur laat elke bloem zich zien
De dorheid van de winterbodem verdwijnt weldra
Het is elk jaar weer een moment van bewondering
om deze metamorfose te mogen aanschouwen
De bloemen laten hun weelderige kleuren
op elk netvlies bloeien in…
Duinlied.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 594 hoe zwelt ons het hart
Dáár, waar uw duinwand de zeevloeden tart;
Waar al de schat van uw welige tuin
Grenst aan de dorheid van 't stuivende duin!
Needrig van buiten, maar rijk in uw borst,
Zijt ge, zoet Holland!…
Zonnebloempjes Rénaissance
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 151 In dorheid geslagen, een eenzame ziel,
die enkel een beetje stralen verlangt.
Dan hoort z’ in de verte een heerlijk geluid,
het ritme van de regen zingt haar wijs.
Ze kijkt , ziet het spectrum door luchtig grijs
en kruipt voorzichtig haar schulpje uit.…
Peer
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 1.328 Omsloten door de dorheid van verloren lente
Tot stilte gesust door de dood
De peer
De val
De vrucht…
DRUK LEVEN IN STILLE OMGEVING
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 136 Winterse dorheid
omringt een bloeiend veldje
paarse krokussen.
De verse mesthoop
op natte bouwgrond verdrijft
zilte regengeur.
Ijskoud holt het kind
door de tentoonstellingzaal,
staat bij één schets stil.
Spelend rent een kind
het politiebureau in:
Pa's tas is terecht!…
Waarover zal ik spreken
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 116 Of zal ik spreken
over tijden van geweest,
toen zeden, officieel geknepen,
vleselijk gerief ontkenden,
terwijl nu als norm moet gelden,
geilheid van geest en
dorheid van ziel.
Of zal ik spreken
over ziekte en verdriet;
over eindigheid;
over het doodgaan;
over afscheid moeten nemen
van zo geliefde dingen,
al wil je het niet.…
'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
poëzie
5.0 met 2 stemmen 418 Of ik genieten wil dan of ik lijden mag:
ik wacht op tranen in de dorheid van een lach
en 'k vrees mijn tand waar hij de lippe Gods zal bijten.
Ik ben de lafaard die, voor eigen vreugd bedeesd,
zich-zelf van alle paradijzen heeft verweesd,
en 'k voel me schoon alleen waar 'k beef voor zelf-verwijten.…
Dromenland
hartenkreet
4.0 met 27 stemmen 769 Verdwijnend in antroposofisch stilzwijgen,
doezelend, mijmerend
kijkend naar het baldakijn,
bedenkend
hoe de wortels van het Zijn
diep gegrond ineen zijn gevlochten,
hoe ondanks de dorheid, droogte, schraalheid
de kleurrijke woestijnbloem in de zon groeit te pronken,
hoe de woordeloosheid van woordelijke inhoud
in dichterlijke taal kan verstompen…
Lezen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 379 verwijtend,
in dialoog, vertrouwend, je laten richten,
je laten aansporen, wijzen, maar vrij in je antwoord;
In elke tekst is iemand aanwezig,
is er een wereld van betekenissen,
een verhaal, een vraag, een uitdaging, inspiratie,
bemoediging, verwijt, correctie,
is er tederheid en vervulling
naast leegte en duisternis, naast woestijn en dorheid…
VIJF EN TWINTIG JAREN
poëzie
3.0 met 27 stemmen 6.260 ’t Mochte zijn, dat een winter voorbij waar gevaren,
en haar ijs bij de stralen der lentezon smolt; —
dat — een reeks van onvruchtbaar vervlotene jaren
door één oogst voor het minst al die dorheid vergold!
Neen! de mens mag zijn lente geen tweedemaal smaken;
op zijn winter volgt nooit weer herleving en groei!…