Alle inzendingen over dorp en stad van toe

Men droomt van grootse liefdes in betere steden en men kijkt uit het raam in een huis in een dorp. En het dorp wordt een stad en de stad de wereld. ------------------------- uit: 'Lagerwal', 2008.…

Ik hou van fietsen Niet van nietsen Ik fiets overal en Nergens naar toe Ik word niet moe Laat mij maar gaan Ik zie mijzelf Nu al weer staan In een vreemde laan Van een dorp of stad Maakt niet uit.....wat…

Ver voorbij - is de wijk van blauwsel binnen handbereik en raap en reuzel op de hoek. Van 'bakkertje, ajuus... tot kijk bij klets- en ouwe wijvenkoek'. Ver voorbij - is het blok van elastiek, voor de onderrok en haagsche-dames-hoedjes. Waar 't paard een kar met kannen trok gevuld voor gruttenpaptoetjes…

duikend vanaf de brug op warme zomerdagen wat verkoeling gaf, niet beseffend dat die stad haar ondergang was. nu zijn er alleen nog gedachten aan het dorp met alle spijt opgeslokt door de tijd.…

4 mei 2020 Het is stil in de stad Het is stil in het dorp Het is stil in de straat Het is stil in de laan Het is stil in de steeg Het is stil op het pad…

tot stadse oorden waarbij sociale controle nog slechts achter gordijnen werd beleden omdat zeggenschap ontbrak bij de generatie van heden…

het neon straalt en knippert vrolijk ja een flard muziek deint mee in warme lucht met feestelijke geuren luidruchtig bruist het leven door een open raam gordijnen die in felle kleuren zachtjes meebewegen maar op de natte straat verschuifelt zat publiek ogen steeds ontwijkend voortdurend langs gezichten strijkend leeg en zonder lach…

Het hele land in 't klein, de weegschaal van de staat, De schave van de jeugd, de schole van de daad, Het dorp der dorpen geen, waar ieder' steeg een pad is, Maar dorp der dorpen een, waar ieder' straat een stad is.…

Wanneer een druppel, slechts een leven is, ‘n kopje vol een aantal, ‘n emmer vol, een dorp en ‘n vijver een stad, enig idee hoeveel levens een zee of oceaan er had?…

Nog torenen kerken uit verheffen zich boven dorp en stad Gaan ze prat op hun God 't kerkvolk -tezamen- knielt en knikt Er is gemikt op aards geluk en 'ín de eeuwigheid' Rest nog: een Amen.…

Het is zo ver, ik ga dit jaar studeren Op kamers wonen in de grote stad Ik ben die dorpse sfeer hier meer dan zat Ik ga het ruige leven kennen leren Die introductie, daar zal ik niet zijn Dat lijkt me niks, zo zonder bier of wijn…

klinkt als een dessert of als mosterd na de maaltijd voeg zelf een netgedicht, toe en ik had nog niets geschreven in keurige volgorde, ingedrukte lettertoetsen, opdracht volbracht zonder meer waarde…

Daar volgt dan op: ‘Hoe rotter of het wordt’ Zo krijg ik van de kenners steeds te horen Dat lijkt voorwaar geen plek die kan bekoren Maar daarmee doen ze echt de stad tekort En bovendien, met koninklijk onthaal Scoort heden zelfs Ons Dorp nog Maximaal…

in mijn mondhoek een schaduwheelal daarachter een verborgen oercontinent, de blues van een land waar ik nog nooit ben geweest gezichten die bij stemmen horen en reizen bij een aankomst in gedachte een weg naar een dorp, de stad en haar lichtzee wentelwoorden; zonder dromen geen leven…

Een echte stadse meid was naar een dorp verhuisd om de frisse lucht en stilte de stad had haar verguisd Ze had lange wilde haren was slank met donkere ogen de tuin was niet zo netjes had wel wat onkruid uit gemogen Er was daar ook geen bankstel maar mooie kussens op de grond rare touw gordijnen die iedereen lelijk vond Ze kleedde zich…

maar dat doet er nu even niet toe vandaag maken we herinneringen…

Het oude van dit land Oma met de breistokken Opa aan het werk De pastorie Het café na de mis Katholiek zijn Of anders Het gekissebis Het dorp De boerderij Verfijnde mensen De elite De stad Nu is iedereen vrij Vrij om te denken en te geloven Er is een kaars die zal doven…

Al lang geen dorp meer doop ik mijn lichaam ouder dan de schelpen voordat ik middelbare leeftijd betreed afgescheept langs wegrestaurant zonder water in de wc.…

De avond valt in duisternis op aardse zwarte gronden er ligt een diep verlangen in het nabije landschap een stille hunkering in dorst naar regen sobere onbestemde nuchterheid tekent zich af met het donkere silhouetten van bomen begrenzen zoete fantasieën jouw lucide dromen reizen met raven, wolven en vleermuizen in vertrouwd…

De velden, bossen, dorp en stad Zijn achter mij: de zee Is voor me en lokt en troost mij wat Van wat mij 't land misdeê. Zij ruist, zij lokt ; zij trekt, zij deint, Zij murmelt: mee, kom mee, En als uw voet op 't land u pijnt Wees dan een golf in zee.…

van de stad naar het platteland het is maar één dag reizen hiervandaan de woorden ze zijn anders hier in het dorp zoals de zaden overgeleverd aan de genade van windvlagen waterstromen warmte en kou liggen ze op de plek waar ze ooit zijn beland niets raakt zoek alles blijft anders hier…

Gestadig ga ik naar de tachtig jaren En op die leeftijd komt het eropaan Hoe ik mij voel wanneer ik op wil staan, Want dat kan dan een heleboel verklaren. Doet niks mij pijn, voelt er niets uit het lood, Dan is dat mooi, maar dan ben ik wel dood.…

Het wegennet slibt dicht, de files groeien Maar Bouwend Nederland ligt nog steeds plat De stallen staan stampvol, 't stikt van de koeien Geen paal wordt er geheid in dorp en stad Een metselaar, in plaats van stenen zetten, Bekwaamt zich in gebeeldhouwde sonnetten.…

Af en toe een boot, een auto, de bezorger -- De stad is verdorpt.…

Smeek ik wederom om vergiffenis Moest slechts even de stad in, tot mijn spijt Help dit baasje weer op het goede spoor Anders timmert Geert er vast een dorp voor…

zo ik een Hagenaar ben (geweest) getuigd mijn identiteitskaart daar nog altijd van maar wat is zaligmakend de stad in het westen of het dorp in 't oosten wie het weet mag het zeggen voor mij is het een keuze tussen tumult van ginds of de betrekkelijke rust van hier en ik moet bekennen dat met het klimmen der jaren ik meer ben gaan…

Als ik opgemaakt 't dorp in ga kom ik niemand tegen ga ik snel in slobbertrui is 't dorp van bekenden vergeven. We willen altijd tip-top ogen dàn voelen we ons goed maar is 't niet de uitstraling die er veel meer toe doet?…

Er staan files ten zuiden van mijn stad langzaam rijdend verkeer opstoppingen rond het dorp winkels onbereikbaar vertragingen op het spoor vluchten geannuleerd stapvoets door de polder boten uit de vaart veerpont gestremd omleidingen en uitkomen op een doodlopende weg maar mijn hart is gewoon bereikbaar…

Alles gaat voorbij De treinen die langsrazen De koeien die daar grazen Het leven, jou en mij De stad, het dorp, de straten Ooit wordt het stil, verlaten Terug naar wat ooit was Van oersoep, water, gas Naar leven, jou en mij Treinen razen langs Koeien in de wei De zon die onder daalt Alles gaat voorbij…

de eeuwige andere kant ineens sta je er midden in als je wandelt in de stad over land door dorpen zoals sommigen nog doen jij en ik vermoed ik steeds minder mensen ze gaan het uit de weg dan hoeven ze niet te denken over asielzoekers het waarom van een spuit een verlaten boterbriefje de betekenis van verlatenheid alleenstaande nauwelijks…