Alle inzendingen over dorpeling

Ik ben voor de leeuwen geworpen in deze te luide stad ik heb het wel met hen gehad dan kom ik tot het besef al was ik thuis gebleven te durven leven vereist nu eenmaal lef.…

De dorpeling Is met zijn hart verpand Aan daar waar hij geboren is Hij kent De weilanden De vergezichten De boerderijen De kerk De oude school Hij is getrouwd Met zijn vroegere lief Dat is zijn hartendief Zijn maat Die dezelfde taal spreekt De kern van het dorp kent Niet gauw met Nieuwe ontwikkelingen meerent Ontzag Heeft Voor dat…

De leden van de literaire kring halen de neus op voor hun dorpeling. Met gesteven boorden en gewassen handen ontwijken juristen evenals de anderen de scherven van de gebroken pot. Ze lachen om hun dorpeling voorbijgaand aan haar aanwijzing de alleroverstemmende lach van hun eigen schijnvertoning.…

Waar op de dorpel een doorweekte man op iets te wachten staat dat binnen is en zingt waar liefde woont gebiedt, waar hij ook woont, daar stopt het lied. Ging de deur open, stroomde de liefde over de dorpel. Of je stelpen kon. ------------------------------------- uit: 'Jij als geen ander', 2000.…

Straks zijn de winkels uit elk dorp verdwenen Door supermarktenstrijd gaan zij teloor De huizenprijzen dalen daar ook door En menig dorpeling neemt snel de benen Geen zaak die overlevingskansen heeft Wanneer een dorp zichzelf heeft overleefd…

Wij woonden ooit een wijle tegenover klokkengalm de torenspits benam het halve uitzicht de ganselijke dag van acht uur af de bronzen slagen tot de middernacht wijl zonderlinge dorpelingen sliepen De laatste klanken waren weggestorven rond het middernachtelijke uur hoorde je de verre hese roep de muizenjacht der nachtuil was begonnen…

ik loer naar beneden naar de dorpelingen in de sneeuw de sneeuw, die als een winterse streling hun gezichten streelt ik heb maanlicht in mijn ogen ruw en donker is mijn vacht als schors van de bomen waaronder ik wacht op de mooie herdersjongen zo maagdelijk blank en zoet van geur die het wit van de sneeuw zal veranderen in een bloedrode…

Het was koud middernacht gestommel in het hoenderhok de knuppel, dacht ik en schoot in mijn sloffen tussen de dorpel en de deur vloerde zich een strook licht op de overloop, een zwarte jas als molshoop op het tapijt even verder een paar kisten te groot voor mijn kleine meid ik hoor haar hakken tikken voorbij de tijd, ik slik.…

Aan deur of raam dorpel of drempel Onder ons zijn halve woorden genoeg Je hoeft slechts met een oog te wenken knipperen zou zelfs volstaan Het antwoord waarom ik nog niet vroeg Daarom... wil ik je deze roos schenken.…

de kauwen die wonen in de hoge kerktoren vliegen al krijsend uit in de vroege morgen hun krassen kan je door de dikste muren horen de kauwen die wonen in de hoge kerktoren bezorgen overlast die alle dorpelingen storen of houden zich stil in 'n schoorsteen verborgen de kauwen die wonen in de hoge kerktoren vliegen al krijsend uit in de vroege…

In Vlaanderen tellen we af nog voor de avondklok met klokslag 20/20 als de klokken aan het luiden gaan moeten wij met een glas in de hand op onze dorpel staan met buren klappen in de handen en drinken een goeie slok zonder vuurwerk en vol geestdrift, het jaar uitwuiven hopend dat we volgend jaar uitbundig kunnen fuiven.…

langs het water van de rivier voor de zeedijk blazen hoge schoorstenen triomfantelijk grijze wolken uit de laatste dorpelingen overleden de klinkerpaden verdwenen een praatbankje bleef leeg op het verlaten kerkhof in de verte zien we boerderijen met dichtgetimmerde luiken een kudde pony's en wat knotwilgen de mensen hadden geen…

Om iets te doen te hebben poetst de bediende de pompen In het bos is het al donker Hier blijft het licht, open als je even wacht tot hij zijn bed uit is Maar dat hoeft hij 's nachts niet meer De dorpelingen tanken overdag en passanten rijden voorbij De economie blijft bewegen Het land, iedereen, leeft dank- zij het netwerk (het concrete…

De dorpelingen zijn immuun voor zijn oorlogs-verleden... Niemand heeft behoefte om ook maar iets van hem te weten. Gebombadeerd tot dorpsgek, de rest is vergeten Dat hij mensen heeft gered, van de dood, door bajonet.. En dat men weer gezinnen kon stichten, is aan deze dorpsgek toe te dichten..…

De dorpelingen zijn imuun voor zijn oorlogs-verleden... Niemand heeft behoefte om ook maar iets van hem te weten. Gebombadeerd tot dorpsgek, de rest is vergeten dat hij mensen heeft gered, van de dood, door bajonet.. En dat men weer gezinnen kon stichten, is aan deze dorpsgek toe te dichten..…

op de dorpel naar de morgen ligt uw beeld dat eens de verste einder overspande en met een wimperslag mij kreeg geheeld in stukken: torso hoofd en losse handen ---------------------------------------------------------------- weblog: www.abelstaring.tk…

De dorpelingen lijken optimisten, ’t vertrouwen in los zand is levensgroot.…

daar ik zojuist ben heengegaan Gods licht schijnt mij tegemoet zijn warmte draait om mij heen Nu klinkt er een welkomstgroet ik schijn waarachtig niet alleen Op de dorpel van ’t hemellicht voel ik mij gerust als nog nooit De weg naar gisteren is gedicht nu ik ben opgenomen in ‘t ooit…

Verscholen mensen achter ramen De stilte zoekt een weg in mijn hoofd, het bloed kronkelt over de dorpels van mijn ondergang. Deuren wankelen, ramen verdwijnen, gebroken glas. Ik stap achteruit, seconden kreunen in de goot, de nacht belooft de dood. Ik struikel over stenen mensen…

blik niet terug op de lente één dood te vroeg op haar dorpel en het glinsterend dauwvocht op mijn wimpers vloeit weer in mijn oog terug als ik de woorden tel, de stomme woorden uur na uur, minuut na minuut in ’t ritme van seconden tijd verjaag ze niet, ‘t herinneren blijft ondanks jaarringen spijt zelfs wanneer elke boom die in ons groeit…

Op de dorpel naar de morgen ligt Uw beeld dat eens de verste einder overspande en met een wimperslag mij kreeg geheeld in stukken: torso hoofd en losse handen. Een zingend kindeke wekt mij met gezag tot leven weer: mijn woonstee is haar lach.…

De dienstsluiting bracht de dorpelingen leed en greep diep in in't plattelands leven. Zeker is een tijdperk voorgoed voorbij: hier blijft de lijn maar ook 't hoofd opgeheven.…

De haan van ome Daan is begaafd een ziener die graankorrels pikt van ‘n genummerd toetsenklavier Daan vult de aangeslagen cijfers in Nostrahanus de gezegende haan componeert ‘n winnend formulier Dorpelingen die dol enthousiast Daan zijn wonder haan bezoeken vinden slechts zijn verengewaad ik heb niets gehoord vannacht jammert een verdrietige…

EEN WERELD VOL PIJN De pijn die ons het hart doorsnijdt laat ons weleens twijfelen aan God Is deze liefde een tegenstrijdigheid en is de smart voor eeuwig ons lot De smart die ons alsmaar begeleid voelen we dikwijls als een complot Bestaat ’t leven dan uit enkel strijd of stierf de naastenliefde als gebod Het droef dat dorpels overschrijdt…

En ik verlies mijzelf in druppels die een weg vinden langs de dorpel en een, 80 kilometer per uur, spetterpatroon maken op de snelweg. Forensisch experts gaan zich buigen over de vormen en kleuren, ze reconstrueren met stijgende verbazing een paarse winterjas en bruine ogen, een spijkerbroek en een gebroken hart.…

klanken; Het avond-maal heeft uit: van dis en banken Verdween der jonkheid blij geschaarde krans, - De vlugge voeten reien zich ten dans, En de arm buigt om de leesten heen, de slanken: Daar tripplen zij en stampen naar de maat, Terwijl de kroezen op de dis rinkinken, - En naar de wangen stijgt het vrolijk bloed: De oude, die daar op de dorpel…

onthuld het is ter mijner ere opgericht het was niet mijn wens maar sta daar nu verstild te wachten onder een wit laken verhuld dagen lang heb ik moeten poseren opdat het dorp tot in einde van dagen mij kan vereren na een treurige mars van de fanfare glijdt het doek naar benee daar sta ik dan ernstig uitziend over de dorpelingen…

het is me wat een oud lijkenpad werd herontdekt een voetpad dat zich vanaf Laude door het land via Ter Borg tot de Sellinger kerk uitstrekt dorpelingen, boeren vervoeren de kist met de overledene over dat pad niemand wist nog hoe het liep herontdekt en met respect voor het verleden zal Staatsbosbeheer het lijkenpad weer in eer herstellen…

bewondering voor de renners de coureurs 21 7 17 48 83 fraaie hoofdgroep door het dorp Jonge boeren en arbeiders spreken sportliterair citaten uit de Sportwereld Koorknapen gaan onkelwaarts zondagsent TE DEUM zingend Vrouwen wachten op deemstering kaarten zijn spekvet Fumez la cigarette Dubec La Cigarette du Connaisseur alle dorpelingen…

Ovenlucht en stemmen van dorpelingen raken haar als geurige, vaag ruisende stoom. Onder klokgelui knielt het meisje vroom naast de schapen, geeft zich aan mijmeringen: "Vet gras, goede kudden, hechte woningen: meer dan ons toekomt, geeft Hij, die 'k minnend schroom."…