Het ritme van de slaande vlegels dorst
het graan ja klopt het koren vrij van kaf
de zwoegers zwaaien zweten op dan af
weer op weer af tot lost de zemelkorst
het overbodig afval moet geschorst
geschopt in vuur verbrand ja afgeschaft
ruw op de harde dorsvloer afgestraft
met slaande stoten dansend op de horst
in diepe grond van je bestaan…
in een wereld waar
jonge reuzen wees zijn
en schepen moeder
voel ik de hete adem
van de vale ruiter
in mijn nek en vlucht
langs dorre akkers
over Moria’s flanken
naar de dorsvloer
waar de man in wit
rode wijn schenkt en
met mij het brood breekt
en weet me gered…
Wulpse boerendochters
vieren feest in vaders
oude hooischuur en
terwijl de genodigden
hallucineren van
sigaretten en alcoholische
dranken, ziet de moeder
hoe haar oudste
flink genaaid word
op een antieke dorsvloer.…
Tussen confetti
waaien letters
van het Woord
die samenbindend
meer dan letters zijn,
vormend een
sneeuwend confettigordijn
Waar naar de letter
vooral wordt gehoord
zal de bruid
niet in wit mogen gaan
In vreugd
en vertroosting
van het Levende Woord
wordt genadig
de Bruidegom getoond
die zijn bruid
wit als sneeuw
met zijn liefde…
De oude bereidingswijze
van het dagelijkse brood
is een bewogen reisverhaal
vol toekomstvragen
laat het rijpe koren
zich vallen bij het zwaaien
van scherpe sikkels
geslagen danst het graan
heen en weer op de dorsvloer
molenstenen malen
met scheppende vernielzucht
de korrels tussen hen
verwondend _ stichtend
in de bakkerij
mag…
Ei, azem met uw droge asem
In 't winterkoren dat ik wan,
Opdat de lucht met vochte waassem
Mijn dorsvloer niet beschaden kan!
------------------------------
veugels - winden
duislig - zacht-speels…
jullie leven nog bloesemde
elkaar werd beloofd
het erewoord van toen
bevruchtte zich tot doorgegeven leven
dat rijpend aan zoete lenteregens
een lange zomer kondigde
waarin verfrissende zomerbuien
noch geselende stormen
het plukken van de bloemen belemmerde
met de rijke oogst van die genegenheid
ontloken aan het geluk in elkaar
op de dorsvloer…