Alle inzendingen over dove dek

Sponsae aeternae* Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult, Zo zeker als de bloemen wederkomen: Der dingen dove dek hebt gij genomen, Het donkre leven dat de steden vult, De winterwind die klaagt door dorre bomen, Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult...…

Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult, Zo zeker als de bloemen wederkomen: Der dingen dove dek hebt gij genomen, Het donkre leven dat de steden vult, De winterwind die klaagt door dorre bomen, Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult... Ik zou gelukkig zijn, als slechts geduld De slaap kon vinden om van u te dromen.…

de zon gaat onder door donzen randen herfstkleuren vlammen en doven in stille bossen nu is de nacht onze deken van fluweel we hebben een wereld waarin we liefhebben en die niemand ons afneemt…

Wat baat mij dan mijn klagen Nu gij de dove slacht? Ik zal 't geduldig dragen, Ik wens u goede nacht. Adieu, Prinsesje jeughelijk, Mijn vrouw van mijn gemoed: Adieu en droom geneugelijk, En slaap gerust en zoet: Ach 't is mij zo onmeugelijk Te rusten als gij doet!…

het is droog laten we wat lopen of zullen we kaarten nee bijna etenstijd tafel dekken dan maar waterkaarsjes doven drijvend in ‘t voorbije vredig bijna rook je pijp…

Niets dan pijn is wat ik voel Niets wat ik kan doven Alle lichten zijn al uit Ben het droevig masker gebleken Van de zwarte gal zijn bruid Huilend strijk ik glad de deken Dom te hopen op de dag Klein om niets te willen voelen Nu ik zie wat ik toen zag Steek ik niets meer onder stoelen Ik ben de vleesgeworden wanhoop Ik ben het lege…

Vandaag wordt het Olympisch vuur ontstoken Wat dan op reis gaat door nogal wat landen En daarbij heel de tijd moet blijven branden Of wordt er nog een stokje voor gestoken? Want als de storm in Tibet zo blijft razen Zou dat de vlam wel eens kunnen uitblazen…

geblust verlangen eenletterige mantra’s bezweren branden…

Zacht, stug, hardnekkig Weigert hij al weken Mijn lichaamslijn te volgen En alles te bedekken Zou de deken zich herinneren Hoe wij met schaduw silhouetten De muren deden blozen Zou de deken haar dan missen En zachtjes protesteren Of heeft mijn lieve moeder Toch te heet gewassen…

Ik wikkel deze avond in een deken en draag hem naar een tuin. Niet naar de jouwe, Lief (gemakzucht is voor een gedicht wat noorderlicht voor remslaap is). Maar naar een tuin die aan de jouwe grenst, zo tergend dicht dat jij nooit zeker weten kan of ik mij van adres vergiste of met opzet fout geleverd heb uit kleine, zachte wraak.…

Er wordt om elk risico te mijden Een snelheidsdeken op de weg gelegd Terwijl het kabinet ons had gezegd Dat we wel 130 mochten rijden Dit vind ik weer ontzettend van de softe Dus houd ik Rutte strak aan zijn belofte. Er mag vandaag op de snelwegen niet harder dan 50 km per uur worden gereden. Rijkswaterstaat heeft over de matrixborden een…

Ik denk aan jouw lichaam en waan mij onder een deken ‘s nachts met jouw warmte zonder een woord te spreken Mijn handen verkennen zonder enige vorm van dwang oh, je moest eens weten hoeveel ik naar jou verlang Mijn lippen zoeken de jouwe jij zorgt dat ik ze niet mis jou te zoenen werkt verslavend en ik voel dat het wederzijds is...…

Daar sta je dan: de toga moet nu uit Geteld, gewogen en te licht bevonden Geschrapt van het tableau door zware zonden Infaam en tevens een abject besluit Zeg Bram...heb je het al eens zo bekeken Je slaapt misschien veel beter zonder deken…

Wat zou ik graag een deken zijn om jou, zo mijn warmte te geven je te laten vernemen wat ik voel 'n zonnetje in jouw onbekende leven Voor mij ben je een bramenstruik met zijn stekeltjes en vruchten die met zijn grapjes veel los maakt waardoor ik soms diep moet zuchten.…

Toen de non na gebeden en preken zich koesterde onder de deken, dacht ze: 'Wat een geluk, dat ik onder zo 'n stuk voor het aardse genot ben bezweken.' 'Vergeef me', bad zij tot de Heer, 'alle zonden waarin ik verkeer.' 'Maar het is er slechts één,' zei de deken meteen. 'Zeker niet,' zei ze. 'Jíj smaakt naar meer!'…

, je deed me pijn het gaat je goed maar je verdient het niet hoe anders zou mijn leven kunnen zijn en in stilte wens ik je mijn groot verdriet eens zal die grijze deken weer verdwijnen zullen de zonnestralen mij verwarmen dan zal mijn lichtje weer gaan schijnen en kan ik het leven weer omarmen…

Die regen- deken, moet niet te lang blijven want regen doet wat met de mens dus zonder te vloeken en te kijven heb ik NU voor morgen de intense wens: Laat die regen-deken vertrokken zijn, zodat het klaar is met het chagrijn!…

begint het me te dagen dat het verdriet dat in mij zit ik alleen moet dragen Als ik in de spiegel kijk dan kijk ik in je ogen Tenminste dat is wat mijn familie doet geloven maar als IK in de spiegel kijk dan zie ik twee ogen daar is verdriet in af te lezen want ze kunnen nog niet geloven dat jouw stralend licht langzaam is gaan doven…

Het merk dat uw sigarenboer verstrekt Bevat over een tijdje sigaretten Waar je als roker scherp op moet letten; Ze doven als je er te laat aan trekt Een nieuwe versie is alweer ophanden Dat wordt de sigaret die niet kan branden.…

Een dove breng je tot bedaren Met de taal van de gebaren. De retoriek, Van de gestiek Zal hij aan den lijve ervaren. Ook bij een dove Geldt eerst zien, dan pas geloven.…

In Limburg is een ziekenhuis in staat Dankzij een stel capabele doktoren Om dove mensen weer te laten horen Door middel van een hersenimplantaat Al heb je daar in Limburg weinig aan Omdat je toch die taal niet kunt verstaan…

De Luisteraar luistert naar dove sprekers. Ons Bewustzijn laat en leert. Leert blinde sprekers Luisteren. Laat dove kijkers Zien. Wie of wat regeert.…

de kaarsen van de jonge kastanje ze doven al…

je ogen, waarin ik ben aangeland zie ik voortdurend branden vuur dat ik niet doven kan ik voel de warmte in je handen mijn lijf staat nu in vuur en vlam geen water om mij heen ik blijf je maar beloven en laat je niet alleen dit vuur kan ik niet doven…

ik kam je haren kam je haren zo rustgevend, geen gedoe ik droog je tranen tuurlijk droog ik al je tranen jouw ogen voelen moe waar is jouw deken hier is de deken dek je met al mijn liefde toe…

Er was eens een deken te Reken Die daar voor een non was bezweken Men sprak in de kerk: Het is duivelswerk Straks ligt die non onder die deken…

Niet blind zijn, dove(n)!…

De aardse stilte; luid en duidelijk hoorbaar voor dove kwartels…

gordijnen sluiten verre stadslichten doven geur van ontsmetting…

mijn waardste DEKEN! gij.…