Alle inzendingen over drab

een duister elixer een troebele drab de keuken: ik mix er het duister elixer geen cocktails of tics er is heilzamer sap mijn duister elixer mijn troebele drab…

(Ze schonken drab, daar dronkenschap hen indertijd niet kon bekoren.)…

Wie knaagt er aan mijn vroegere idool Oude liefde roest toch niet, dat staat er, Wat woelt er in het drab van troebel water Wat houdt zich schuil in 't slijk van het riool Het leeft van pulp en nutteloze zaden Het borrelt in het gif van roddelbladen…

Ga never nooit met Erdogan in zee Want onderin zijn koffie zit veel drab Straks eet ik in de ochtend al kebab En zit ik in een kaftan aan ’t diner Te laat heeft ons Europa in de gaten Dat we straks Aziáten binnenlaten…

de drab waarin ik uren investeer de helft van mijn leven de narigheid die zich beweegt langs kletsnatte lijnen van de buien met invloed ik voel mij neerslachtig als ik struikel over tegels scheefgeschoven over de vettige substantie aards slik met een hoog lutumgehalte maar kleurloos als een afgedekte hemel toch wordt ze blauw…

als rode drab drijven resten vuurwerk in een ochtendstille plas straat ademt overdaad aan genoten drank en spijs geeft morgen pas zijn katers prijs de schone lei voor jou en mij spiegelt somber wolken grijs wij zijn de eersten die de wereld gaan ontdekken ondanks alle nachtelijke smetten…

uit resten van allerhande soorten oud gebak schiep de bakker van de co-op een soortement van drab versierde het vervolgens met glazuur en verkocht het spul niet al te duur toch vreemd is het te weten dat ik daarvan durfde te eten doch door nostalgie gedreven zou ik er zo weer een euro voor geven (soms is een beetje vies best lekker)…

waar op de trede van de trap, en op het scherpst van elke snede, onder het wenken van de rede en tijdens het blind voorbijgaan van haar snelle stap, een tweede jongedame, zich herhalend, walging wekt, de eerste snollig en ontevreden weerzin en wellust als een stedelijk drab met het allerbotste van haar mes, tevreden, voortbrengt, grijnzend…

een ruiter op een adelaar strijkt over de lotusvijver hij zwaait met vier armen discus en schelp en knuppel als loze wapens in zijn greep één vrije hand plukt de roze bloem ontloken aan een lange steelwortel een doorzeefde kegel zwicht onder zijn gewicht de zaden vallen verzinken in de drab de ruiter rust er op bladgroen als een…

Het fruit moet nog meuken het land moet nog zwellen, het meurt er naar moer, naar zaad en naar drab. Omhoog valt een blauwvoet. Van liefde krijgen we vleugels en van verlangen het lef om op te stijgen. We wolken boven het land te meeuwig om teugels te vieren. ------------------------- uit: 'Af en toe', 2014.…

Ieder jaar de vraag Of het een witte kerst wordt Maar het wordt regen Regen elke dag Tot het einde van het jaar Want de hemel huilt De warme zon schuilt Voor oorlogen en crisis Sneeuw wordt ijs, wordt drab Geen sneeuwwit sprookje Geen eenhoorn of toverfee De kerstboom huilt mee Een jaar van verlies Van loslaten, verder…

Drijfklei neemt mij op tot op een meter diep waar ik een bodem vind de oude wei ik wil mijn woorden geloven die ik ooit eens profeteerde de Broekpolder in haar water spiegel ik mij naast een divers gevormde gevellijn met stofbeslagen ruiten waarin de drab een wazig beeld hier wonen wij ze spreken zacht moe van ’t verhuizen…

Mijn krakend schip, met altijd stinkend drab in ’t ruim. Koppig bonkend tegen de kaai en van alles wat draaien kan ontdaan. We worden weggesleept. Een korte reis over het IJ brengt ons voorbij de laatste kranen, naar mannen met roest in hun baarden. Zij tekenen met krijt de zwakke plekken.…

je zakt in een put diep en inktzwart vol drabberige drab met een bonkend hart. Er komt geen geluid want je keel zit dicht wie redt je hier uit en waar is nog licht? je weet het niet meer gister is voorbij toen wist je; de Heer is aan mijn zij.…

als belletjes blowden tonen geestverruimend ons creatief gesprek geen notulen of herinneringsgeschrijf met gevoel zaken raken zo dat alles goed beklijfd heldere momenten uit gedrogeerde ogen lijken alleen maar wijsheden te verkopen maar als de flow is ingekakt dan blijkt drab de basis te zijn voor zelfmedelijdende pijn als…

Ik koester nimmer oude koeien, gedregd uit sloten vol met drab, hoewel men vindt dat zulks moet boeien, klootschietend tijdens achterklap, bij borreltafels tussen schrootjes, waar plebs gedwee saamhorig lacht om `t trekken van verkeerde lootjes, op tempi van begeerde macht.…

zomers speelden in de krullen van onze haren en het wit van golven het blonde open waar wij vroeger zo vaak hadden gelopen werd parkeren in beton duinen verdwenen voor recreatie rondom de vette baklucht van patat en snelle hap maakte het strand nog viezer dan ooit gedacht met na het wit van witte golfjes wat donker stinkend drab…

het dal leek peilloos diep dit jaar de bodem bleef maar zakken en meegezeulde drab maakte elke stap te zwaar de broekriem werd verstrakt bezittingen vervreemd oude banden doorgehakt nieuwe lasten gemeden en nog was er geen vaste grond werd de gang niet lichter immer drukten de plichten toch sluit zichzelf het zuigend gat verheft zich…

in kaalgeslagen stompen bos met nacht en onmacht in donkere darmen gorgelend grommend en fluitend duister drab van eigen brein komt los schuifelt over de vuile verbodsgrond knarsend het legergroen roestig kolos primitiever dan toen we onwetend waren het stamhoofd bevroegen op zijn wens en bovenop de zere blaren zaten naast de karkassen…

onbestendige tinten grijsden met angst ons bestaan er waren geen rustpunten in de hectiek van vluchten met vrees en schrik in weten wat ons en ik gaat overkomen in het slechtste samenraapsel van onze dromen die we ooit beleefden het waren de hoge uithalers in de muziek die opborrelden uit aarde waar modder drab en verrotting…

verwoest een droomaanzicht Regen, inslaand in de sneeuw Het witte dek is niet meer dicht Geen schim van wat het was Wat ooit een sprookjesland inhield Is nu nog maar een plas Mijn liefde was ooit zuiver wit Puur en onbevlekt Zij leek voor de eeuwigheid bestemd Maar is nu weggelekt De sneeuw werd langzaamaan een bui Wat puur was dat werd drab…

Realiteit en verbeelding mengt zich tot een wazige drab waaruit het monster kwam. Ik ben bang.. Niet voor het monster nee dat niet. Ik ben bang voor mezelf en hoever ik dit laat komen....…

Hijgend naar adem dook ik onder mijn anders zo trouwe automobiel, maar een krokodil beet in mijn opgezette wangen, die als drab ten prooi viel aan een doolziel, met rode oogjes giftig en klein.…

In donderend geweld is verzet gebroken mijn huid gescheurd en wonden open ledematen met lood verzwaard de adem afgesneden rotsen geteisterd door beukende golven stranden gespoeld tot stinkend drab duinen geëffend, vervallen, bescherming verloren velden bruin verbrand door de droogte wouden in vuurzee opgegaan dieren door dorst gestorven…

De witte bruid lost zachtjes schreiend op in grijze drab. ---------------------------------- uit: 'Ongekuste kikkers', 1997.…

die spruiten zijn bedorven dat ruik je toch meteen de lucht komt je tegemoet en gaat door merg en been ik heb je toch zo vaak gezegd, koop die rotzooi niet maar je moet en zou spruiten jij stuk verdriet heel de straat is vergeven en buren aan de deur nou zal je het gaan beleven met die spruitenmeur heb je nou je zin boven dat bord groene drab…

De witte bruid lost zachtjes schreiend op in grijze drab. ---------------------------------- uit: 'Ongekuste kikkers', 1997.…

Hebt u ook last van zitvlees zonder kleren de pompelmoezenziekte in 't vergiet de grofgepalisseerde coniferen de lediggang in 't Leidse zwijnenlied en een frontale zorgdoorgroefde kwab uiteengemergeld atmosferisch brein de manisch-depressief verwrongen drab en zongerijpt tomatensap in wijn het stuiptrekken van zilvervliessyndromen…

Aldus, van 't zinken wél bewust in 't drab van onze' onzaal'ge lust, met jammrig-nutloze armen, gaan we door 't misten onzer jeugd, - barmhartig om ons koele vreugd en lieflijk-wrang erbarmen.…

Aldus, van 't zinken wél bewust in 't drab van onze' onzaal'ge lust, met jammrig-nutloze armen, gaan we door 't misten onzer jeugd, - barmhartig om ons koele vreugd en lieflijk-wrang erbarmen.…