Alle inzendingen over drijfveer

Tv programma’s die lopen over mode en klederdracht hoe rijken staan te showen met hun glitterende pracht laat dit alles maar belopen, ga niet zweven, heus maar zap zeer snel naar een andere zender van keus het dromen over stuff die we toch nooit kunnen kopen is banaal te duur…

als alle drijfveren - achteraf - drijfzand blijken te zijn en die van nu - en de komende - uit drijfzand blijken te bestaan dan laat ik ze varen alle drijfveren en drijf mijn leven…

het zal toch meer moeten zijn dan een broos bestand van lijven die elkaar schampen in ridderlijk erbarmen verwaaid als de kalkgeur van een slooppand opgelost in zeeën van stevig omarmen we stellen ons niets anders ten doel dan onze voortuinen te ontdoen van uitzicht dat hopeloos is en slechts een voorgevoel dat de gulzige avond ons berooft…

ondanks of is het dankzij het menselijk tekort op mijn kerfstok dicht ik van een onzeker bestaan van de tijd waarvan ik kwetsbaar en sterfelijk ben gemaakt ik dicht van de knoop die ik ben van de ander de ander laten zijn van verbinden met jou en jou ik dicht van mijn binnenwereld en die van jou en jou van de kloof tussen…

je lest de dorst stilt de honger luwt mijn woede en geeft weer zin ik voel me bevrijd als jij langskomt schep ik ruimte voor jouw plaats ik verruil mijn stad zoek nieuw leven ik maak me zwanger door jou te wensen als je roept sta ik op streef ik een dag voorbij de moeheid die kwelt en verwart…

stroomopwaarts zwemmen zalmen hun ondergang tegemoet levensdrang geldt het nageslacht te ankeren in het zoet stroomafwaarts drijft mijn boot de ondergang tegemoet erfgoed geldt het nageslacht verankerd in het bloed…

O, heilige van de stad, gesluierde prostitué: je hebt de anderen bewezen, maar voel je je over jezelf iets beter? Kom, ga mee, de waarheid tegemoet! Iemand zal toch moeten helpen jou in het licht te leren leven.…

Helaas bleek bij een stoïcijnse poging even later De eend niet meer dan een drijfveer in het water…

eenden op het water als zwemvogels met drijfveren... doch schijn bedriegt in de boot genomen zijn ze allen weerloos…

Grenzeloos gekleurd door windvlagen langs het hoofd als een zachte bries gaat elk herfstblad zuurstofloos alleen zweven door drijfveer.…

Door plezier en jolijt gedreven, - de drijfveren van mijn leven -, dans ik van ochtend naar nacht. Maar wie ooit zegt, onverdroten, dat ik mijn ogen heb gesloten, heeft toch verkeerd gedacht.…

Er wordt geschilderd en gemusiceerd En hier en daar zelfs ook nog beeldgehouwen Ze hoeven aan geen loopbaan meer te bouwen Toch wordt er onvermoeibaar gecreëerd Het doel verandert, maar er blijft een streven: Een drijfveer om intens te blijven leven…

starend tast zij in een geopend boek verwondering zal steeds haar drijfveer zijn…

Alles wat ooit realiteit was zit verborgen achter het nu waar het onbewuste heerst met zijn eigen drijfveren Gerafelde herinneringen spoken door het hoofd verleden tot flarden vervaagd Ik ben een kind van al mijn weleer maar wat weet ik niet van mezelf wat ik eigenlijk zou moeten weten…

Muziek die ten Diepste drijfveer Was van buitengewone Persoonlijkheden - Take Five waarmee Tientallen generaties Studenten hun studieleed Op benauwde kamertjes In de binnenstad Aangenaam verzachtten En de Canto die Voor miljoenen mensen Het lijflied werd van Hun eigen onsterfelijkheid…

mijn eerste gedicht verdwaalt op de achterkrant van de krant voor een manif opgesloten uit voorzorg voor een nacht een morgenster die door het labyrint gaat met kreatorius vroondienst der muzen bacchus steekt er een stokje voor dans met sint vitus de nachtwaker waakt over jolige nachtbrakers en hun drijfveren…

ik heb een boodschap toch voel ik mij nog geen profeet er zijn volgelingen die mijn geschriften lezen mensen genezen kan ik niet ben ook geen ster of een bekend persoon middelmaat en heel gewoon ik schrijf niet om mensen te bekeren maar wel om hen iets belangrijks te leren hebben en nog meer bezitten zijn geen drijfveren tot leven…

Wakker in de kleine lichtbron van diversiteit niet-rationele drijfveer, ben jij daar van onzichtbare geneugten ik, zaadje in een hersenpan geniet van eenvoudige dingen die me in vreugde laten zingen over duisternis, die mij heeft ontdekt tijdens schimmige uren van verveling voordat de liefde mij bezoeken komt in het schemerland.…

Passie als drijfveer tongen nat en heet Strelende handen bijna geheel ontkleed Wazige zwoele blikken trillend van genot Stotend en kreunend scheur je mijn string kapot Innig verstrengeld de lucht is vol lust Zwetend en zo geil als jij mijn zinnen blust…

Over drijfveren gesproken oneindige momenten, druppelmania en ongelimiteerde natheid, druipsteengrotten onder kletterde daken die doldraaien door ongecontroleerde dwaze wolkendromen.…

verspreidt een grijze vieze slier, een slang van een hoop vergissingen die gaandeweg synoniem daarentegen een levensbeschouwelijke les wordt woorden steken door sterker dan ontevredenheid, sterker dan gevoel onbehaaglijk de onenigheid, als drijfveer op de achtergrond een stugge ongeïnteresseerde houding met een doorluchtig 'presidentieel…

wát als alle dieren mensen zouden worden en met dezelfde stap de mensen: goden en de liefde zou regeren en wij de dieren zouden leren niet te doden en elke drijfveer om te handelen niet meer de richting zou ontberen die hij nu node mist en elk denken hielp om te creëren ……………… ik kan erover fantaseren maar wou dat ik het…

Is leven de dood Als duwende kracht van een tevreden leven De brandstof voor echt zinvol Drijfveer naar leergierigheid Naar weten waar liefde leeft Waarom je geen vleugels bezit Niet kunt vliegen Hoog visualiseren waar het aanvaardbare schuilt Vliegen naar terug Uit angst voor morgen Omdat morgen daar niet huist…

Omdat liefde mijn drijfveer is en ik altijd blijf hopen ooit gaan de harten open Dat is toch waarom we leven? DAAROM!…

soms denk ik dat alleen de eenden niet van god los zijn... als je bijvoorbeeld in een auto aan komt scheuren en ze steken over dan zullen ze plotsklaps heldhaftig verstijven samen thuis en uit verder kunnen ze redelijk vliegen en ze blijven voortreffelijk drijven…

Zij had de gang van een bezetene, badplaats, midden februari: zo schijnbaar onbedacht 'Ben ik iets kwijt? Nee, daar...' snelde zij langs halfverholen eet- en drinkgelegenheden. Een vreselijk dunne man hield haar staande met plotseling geheven brauwen. Om hem direct op zijn gemak te stellen had zij een horloge moeten dragen en niet gedreven…

Ik werd vanmorgen wakker kon nauwelijks m'n bed uit komen strompelde de trap af ik zag haar afgelopen nacht sinds lange tijd weer in mijn dromen Ik verviel in die tijd met haar dat leven, die vijf en een half jaar met elkaar gedeeld Een verloren gevoel als een film heb ik de beelden in terugverlangende gedachten afgespeeld Ik greep…

Hier is het morgen. We schrijven een datum, kijken het raam uit, smeren een snee brood en vrezen het ergste zonder dat het ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van een gelaten stadje op de oever van stromend water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…

Een vrije dag een glimlach in de agenda diepere betekenis verloren vrije dagen geboren Als kind wist ik van varen op de wolken een geest die brandend in mensen hun passie zou vertolken Zonder passie als drijfveer Blijft een onvervuld verlangen Knagend, meer, steeds meer verstillen onze innerlijke zangen Het zonlicht zal over de dagen…

Met elk woord voel ik jouw aanwezigheid de poëzie symboliseert jouw drijfveer de verhalen beschrijven jouw schittering mijn handschrift illustreert mijn droom weer.…