Alle inzendingen over droevige tijden

Samen beleven we de goede tijden, Bij droevige tijden sta je altijd aan mijn zijde, Elkaar zo ontzettend goed begrijpen, Dat je samen kunt lachen terwijl andere je raar nakijken, We hebben samen kattenkwaad uitgevreten, En samen ontdekken we de geheimen van het leven, Mijn tekortkomingen zijn vergeten, Mijn fouten zijn zo weer vergeven…

De radicalisering neemt toe, overal. Waar moet ik het zoeken? In boeken of in hoeken? De radicalisering neemt toe, overal. Waar moet ik het zoeken? In kleurboeken of in smakelijke koeken? De torpedoman roept mij in donkere stegen. Op zijn rug draagt hij een haaievin. Ik durf me niet aan hem te tonen. Ik ben een wigwam in dit leven, ik tel…

tijd droevig wind in grijze loop dood steekt uit dakgoten tijd neemt nu zoveel het gaf smeekte alle plekken waar je geweest was kalk zette zich af en schaduwtongen slokten je op…

de meeste van ons zijn droevig maar niemand laat dat zien ze leven in de schaduw van het leven was ik ook droevig, misschien?…

Er zijn geen klanken, voor die droevige blik. Er zijn letters, voor die verdrietige ogen. Ook al waren ze er wel, niemand kan er in deze tijd nog in geloven.…

Droevige gedachten opgeborgen, voor de dag van morgen, om ze samen te delen, met jan en alle man, die het wat kan schelen, zo worden droevige momenten, momenten met en voor elkaar.…

Nu na al die jaren tijd Heeft zij voor mij Iets wat ik benoemen wil Als vorstelijke werkelijkheid Met warmte voor de mens Haar drang naar harmonie Voor volk en vaderland Er was een moment van lichtgelovigheid, Maar ook van strijd en stimulerende aanwezigheid Voor menig Nederlander nu moment van droevigheid Juliana... ...Hare Majesteit…

Treurend dweil ik tranen van mijn wangen op het puntje van mijn neus weg is al mijn verlangen weg is mijn verdriet echt, het leven bestaat voor even niet. Iedere vorm van gevoel is weg je ziet me staan maar meer ook niet ik kijk je niet aan en laat maar gaan het is niets. Flirtend met de natuur speel ik met gedachten jouw gedachten…

Het diep verborgen geheim dat ik met niemand kan delen het maakt me verdrietiger dan ooit het heeft tijd nodig om te helen. Een traan, een zoute druppel glinsterend als een diamant glijdt langzaam langs mijn wang en spat uiteen op mijn hand.…

Voor altijd blijven jullie voorbeelden in die enorm moeilijke tijd toen er gevochten moest worden. Rust zacht onbekenden en bekenden Een herinnering aan…

droevig schuilende dromen vervlogen met de wind in het hunkerende zand gebrand op verse sporen wacht het pad de leegte lang ogen die hier ruimte zien zijn dichterbij de marathon en vinden stil hun glans mijn voeten voelen warm tijd om vlam te vatten…

Droevige ogen, nog nooit zag ik zo een droevige ogen, ze keken me smekend aan, en ik was verloren, de liefde tussen ons is groot, maar regels zijn regels, ondanks die ene traan, je mag het nooit vergeten, eerst het baasje, en daarna mag het hondje eten.…

Droevige ogen keken mij onzeker aan een moederhart huilt.…

Opgelucht ademt onder opklarende hemel mijn droevige hart…

Ik ken sinds kort een vrouw die, heel apart, weer een helder licht in de zwarte duisternis wist te doen schijnen die heerste in mijn hart, na de dood van mijn liefste en het gemis. Ik zal haar nooit in de bedstee beminnen, want daar is het leeftijdsverschil te groot, maar ze zit liefdevol steeds bij mij binnen, aannemelijk bij deze bejaarde…

‘Kat in ‘T bakkie’ Ongebruikelijk Zelfs licht onfatsoenlijk Om dit gezegde te gebruiken In relatie Tot een gestorven kat Maar ik gebruik deze toch Omdat de pijn die ik voelde Zo hartverscheurend was En tranen zich aan me opdrongen Toen ik mijn buurvrouw Met haar kleindochter En de gestorven Kat in een bakkie Naar buiten zag komen In…

Bevroren ogen blijven me tergen Droevig ijs van vergane tijd Hij kijkt me aan en lacht wel Maar hij kan het niet verbergen Ik kom te snel dichterbij En houd mijn hart vast Gedachten vol van hem Maar vervreemd van mij Kussen wordt strelen Denken maakt dromen Durven doet hopen Maar kiezen is delen…

In woorden als water omwentelt de waarheid de slordige prater zijn niet weten tot feit de werkelijkheid wordt gewelddadig verdraaid zijn waarheid een fort zo vol leugens gezaaid Zijn woorden zijn daden die ons openbaren ze zijn zwaar beladen vervormen het ware hij belijdt zijn moraal en ethiek van de tijd in een droevig verhaal…

Met een klein geweten zou ik als een kabouter bij je wil zijn en wachten op een moraal die nog iets kan redden van ons droevig liefdesverhaal.…

waar de liefde strandt ontbeert droevig drenkeling rede en verstand…

de straat zingt een droevig lied voetstappen vol van verdriet lopen door de straat van verleden tijd elke voetstap zit vol met lood spijt maar we moeten door wachten op de tekens o geef toch èèns gehoor het is zo donker in de straat zo stil de straat is oneindig de straat is leeg de straat de steeg…

Het nestelt zich diep in je darmen woekert daar onverminderd voort de altijd aanwezige seksuele gevoelens het extreem bizarre erotische verlangende wordt schuw weggeborgen het is ongehoord En pijnlijk zijn de gewraakte dromen door de betutteling vervagend in tijd het nooit beleven van die ene uitspatting droevig gevoelloos ben je onthouden…

De wijzers van de klok, ze tikken zacht Je hand omklemt die van mij Het is nog warm, ik ben niet blij Droevig klinkt de muziek van de nacht Weten dat ’t licht snel doven zal Sleept mij in dit diepe dal De tijd, het leven, het is niet in mijn macht De wijzers van de klok, ze tikken zacht Je koude hand zegt me “het is tijd” Pijnlijk is ‘t laatste…

Vader hangt er nog: een mooie jongeman in opzichtige kleren die van zich liet horen op hoge hakken net getrouwd, niet streng de man van plichten die ik heb gekend, in werkkleren bezig met belangrijke zaken toegeeflijk kijkend naar mama die zich tooit in ongemak, 's ochtends op hun koperen bruiloft beiden de wissels voorbij en verder…

die we allemaal kennen als onze eigen tijd…

Wat doet het ertoe hoe oud ik ben, of ik zussen heb en kinderen, waar en met wie? Dat zijn geen wetenswaardigheden In wat voor kleren dan ook ben ik met benen, romp en een gezicht mijn hart, begeerd of niet ik wil jouw fantasie om de wereld te toveren waarin we kunnen leven vrijmoedig veilig zijn en zonder opsmuk knielen voor de…

Kijk niet naar het verleden met statistieken die dienen te stijgen, de afgrond verdiepen waarin we niet durven te vallen Draai je liever om, stap terug leef zoals de oudste mensen eenvoudig, zonder illusies over wat je nodig hebt Zet zoveel stappen terug dat je weer tijd hebt om niets te doen en meer kunt betalen aan anderen Word lid…

Voorbij de Poortloze Poort gaf ik mijn spullen weg – thuisloos zwierf ik onder de Vissen aan de hemel, hun tijd is een lange tijd op de klok van de aarde De steden waren snel gesticht in het korte uur van de Ram – maar Waterman, jouw eeuwen liggen nog ver in de toekomst na de sterke mannen Jij en ik wachten niet meer we lopen voor, in…

Bruggen zijn geen rijkdom meer, ze bieden geen ruimte maar drukte boven mijn hoofd, ze scheiden mensen af en sluiten ze op op een eiland zonder energie een leegte die me uitput en die ik niet kan vullen met de contacten die ik leg over al de bruggen waarmee ik me behelp bij gebrek aan tijd om de deur uit te gaan en mijn eiland te…

De robots laten zich bedienen door mij, ik heb geen keus Ze piepen afgrijselijk als ik het niet goed doe Dan hoor ik de mensen die tekort komen Ze hebben recht op hun dosis elektronische alcohol en op een mooie ontplooiing van hun planten, groei en bloei met kunstige geuren geregeld in de kamer hiernaast Na de dranksensatie is er keuze…