Alle inzendingen over dromerij

de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij het felste licht om daar dromen te dromen die haar het hart vertellen over wat ons elkaar vinden deed de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de grens van tijd waarin wij ooit samen waren wij elkaar lief minnen konden zonder dat de wereld het wist de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de…

in het morgenlicht besef ik meer dan ooit dat jij niet meer hier altijd nog in mij bent tranen in mijn ogen kleuren tot regenboog als ik zachtjes vertel wat mij de dag brengt in het morgenlicht heldert mijn geest die ‘s nachts droomde dat lief koesterend wij weer samen lagen met zijn zonnestralen wast het mijn verdriet tot bron van…

geruisloos kwamen ze weer te voorschijn, vertrouwde beelden uit mijn kinderjaren het huis en de buurt waar ik ooit woonde, de kerk en de oude jongensschool toch zag ik ze nu anders dan voorheen, was het dorp met een gouden gloed omhuld sluimerden straten en bomen in een stralend, tijdloos licht de ochtendzon…

het was stil vandaag ik droomde maar niet alleen verwarmde me aan de zon in de schaduw van jou we zwegen nutteloze woorden * het was stil vandaag bij jou…

In het schijnsel van vroege maan, dansen silhouetten tussen vermoeide bomen waar wolven huilen en durven te komen, dan bront mijn stille waan Bij het dwalen door het leven. Eén bewegen waardoor spiegels breken en het gelaat smeekt om te vergeven door alles met liefde te strelen. De rust wordt me niet gegund, koorts en angst bezweten het…

Jij bent zachter dan het woord zacht Gevangen in een wolk van zoete dromerij Net niet echt Tot je ogen lachen Een woord verloren Zachter dan zacht…

Goethes’ Faust Zeg mij waarom, ô Vrienden, wilt ge uw brein Met allerhande dromerij bevrachten? Is de geschapene wereld u te klein, Dat ge immer ijlt naar ’t rijke der gedachten? Is al ‘t genot dat de aarde bieden kan Te zouteloos, te smaakloos u, mijn Vrienden?…

De dikke trollen van mijn slaap verschijnen in het lome als zij mijn ogen vogelvrij versluiten om dan zachtjes mij gebracht door zoete dromerij mijn droom te laten dromen Zo droomde ik van lange slaap die mij goed zou bekomen maar vond wat later op mijn sprei een briefje met een zin die zei het spijt ons maar nu hebben wij de nacht vrijaf…

de stem van haar verlangen drukt zich uit in woorden door een bloei- tijd maar wel met voorzichtigheid ontwaakt er in haar een poëtisch intermezzo dit leidt tot mystieke dromerijen met blozende wangen wat werkelijk in haar leeft dit kristalliseert haar gevoelens in al de dingen die zij nog niet is tot geheimste weemoed door de taal…

Dromerijen drijven op de tonen van een lichtend firmament Vandaag lijkt wel eeuwig Ik drijf een eindje mee in ongekreukeld zicht Op guirlande en ballade zingt het landschap diep En ik verzink in onbeschrijf’lijke heelheid Heilzaam zing ik jou mijn lippen En sterrennevels als dansende parels cirkelen minnend om ons heen...…

wandelen in jouw tuin vol herinnering de eerste zaadjes zien die we in wedstrijd hebben weggeblazen na hun pluizige bloei omkijken naar de wereld die we samen hebben zien groeien tot de dag van vandaag soms was ik alleen maar altijd zag ik jouw handen hoorde de kleur van je lach om mij heen vaak was ik verdwaald in heerlijke dromerijen…

heb de kersttafel gedekt met mooie woorden die opluisterend bij het linnen horen versierd met snuisterij een tikkeltje ongewoon maar opgeleukt met lijntjes dromerij zij spannen de kroon als hoofdgerecht in het gaan en komen van de kleine gangen waarvan het bouquet als lach blijft hangen de verrassing is van deze tijd zie de pupillen…

Dromerijen. Lezen in bed. Gesprekken. Wat ons van ons maakte. Wij. Zoals we het hadden gewild. En zoals we waren. Al zagen we het niet.…

je klopte in mij schat ik wist zeker dat jij het was al die jaren heb ik op jouw spiritualiteit gepast als onwetend fantast lijnen uitgegooid naar vreemd en onbekend in sprookjes en lieve dromerijen het kwam wel dichterbij een hand op je zij maar nooit het echte vrijen totdat mijn blik uit een carrousel van mooie momenten…

ik dicht jou alle manen van de melkweg toe mijn hart lokt sterren naar boven nu ik me herinner waar ik jou voor het eerst heb aangeraakt waar ik zei ik zie je graag jij dicht me alle woorden van poëten toe in diepe zuchten van dromerij nu jij me draagt op het lichte tij van heden en verleden waar jij zegt ik zie je…

Ik wens jullie honger niet te verkrachten, de wereld is al overvol genoeg lariekoek en oneetbare dromerij. Stik, lafaards! Zielloze amateurs!…

onder de lakens weggekropen de realiteit nog even ontlopen nog even soezen in het heerlijk warme bed mijn handen gevouwen als in een stil gebed nog één keer even op mijn andere zij nog niet ontwaken, nog even lekker vrij dromerig voel ik rond mijn mond een glimlach nog even niet de werkelijkheid van alledag Bruut haalt de wekker me uit mijn dromerij…

bloedsomloop En haperingen maakten rechtsomkeert De binnenzijde van mijn kussensloop Was ook geheel naar buiten toe gekeert Geluiden klonken anders, het getal Was niet meer logisch en de mijmerij Verlichtte elk bereik van het heelal De waarheid werd gewoon een schilderij Ik werd verdwaasd gewekt als nooit tevoor Door golven van genot, door dromerij…

branderijen het klamme novembergrijs hangt zwijgend om je heen een vogel probeert z'n zang maar verzandt in fluisterijen twijfel belaagt het evenwicht dat al vervaarlijk wankelt daar donkert het grijs alweer de dag vervolgt in somberijen het willoos lijf volgt traag de golven van het leven dat leven takelt zichtbaar af zo vervliegen dromerijen…

stapelde dossiers van alle boeken en papieren die ik in mijn leven gelezen en geschreven heb verbazing en verwondering waren de lijn die het zoeken eerst bepaalde daarna kon ik mijn doelen zelf verhalen door die bezigheden ben ik verdwaald heb ik in het echte leven totaal gefaald tot ik jou begroette in terloops ontmoeten jij bent geen dromerij…

En ik lach om machteloze dromerij Van Yâjnawalkya's Zelf-vergodlijking: 'T leed- en verand'ringsloze - baat het mij, Die lijd in wereld van verandering? Tot 'k op uw zee, bevrijd weer, ademhaal, Gangâ van Yâjnawalkya's stat'ge taal!…

halt, deze dromerij erkent geen daad waar in alle redelijkheid de mens wordt gebalsemd tot in zijn oorspronkelijke staat ach, de getrouwen die de hemelen als schepselen bereiken loven hun eigen fantasieën zoals de kribbe het aan de drie wijzen had voorgesteld…

Zonder geld of snuisterij dreef hij bleek zijn koperij van pandjeshuis De Wisselwacht gelegen aan de Slapersgracht waar dromers staande in een rij hun allerlaatste dromerij verkochten voor een lege nacht aan Astaroth van nummer acht Zonder appel of een ei trokken zij die nacht onvrij met ogen hol die al hun pracht verloren waren in een…

één hoog daarboven voor de sterren en de wolken om mij heen die mij wenkend al van verre ver voordat de zon verscheen met hun zachte glans vertelden dat zij verderop ook scheen Met het drijven van de jaren dreef een luchtkasteel voorbij waar ik al mijn bange dagen droomde in een wolkenwei maar nu buig ik zonder vragen voor het land van dromerij…

is dat bestaan geen enkle dromerij? Of is ’t een wijziging van enig ander wezen? Dus vraagde ik reis op reis, tot God mij ’t antwoord gaf. Hij sprak: ’t bestaan is ’t mijn’; wat is, hangt van mij af, De Wereld is mijn stem, en roept u, mij te vrezen.…

poëzie en een vlaag van buiten, een vraag verdwijnt in glans verandert het korte lot; zacht in dromerij leen mij de stilte ver weg van het gevloek, krabbend aan mijn wang hard en kort door nachten geslagen want jij en alles in deze cirkel verzen, het woord, mijn ziel staan stil voltrekking, voltooiing verklaard…

En zij fonklen en zij tieren In het hete middagvieren Van het licht getij; Als de gonzers, neergezonken, Hangen aan hen, zat en dronken, In een dromerij. Aan de witte, aan de roze, Zwart-geharte, rode, boze, Inkarnaat en glad; Die maar pronken en maar krinken, Die maar lonken, laten zinken Bladervlag na blad ...…