Met zolen die
Zwaar als weemoed
vlinders in je buik
doen stollen tot
bedorven eetlust
loop je een jeugd
van vreemden binnen
een tuin met vreemde bloemen
hoe verkoop je tikkertje?
Of de geur van moeder?
De herinnering aan vroeger
Of hoe koop je het?
Dun als krijt
Staat je leven
Op steen getekend
Foto’s van stof
Zelfs al heb je…
Droombazuiner Schudde
zijn warrige haar
in sneeuw uiteen
en besloot maar te ontwaken
hij keek, om zich heen
was de wereld van vijf voor twaalf
met klokken vol richtingwijzers
en woonkazernes voor mensen die
al (zelf)beeldschermend in oorlog door
snelwegen vol snijpunten scheurden
alles leek
in vreemde driehoeksverhoudingen
rechtlijnig…
Zij staat als een stem in het licht
Breekbaar stralend als een satelliet
Een jonge bruid is zij
Die in haar kleed van rook
en blauw schijnsel met de nacht
paart in een eindeloos geven
zij aait de donkere stenen
beelden aan tafels
illusies in het hoofd
zuigt de lucht uit hun longen
om akkoorden en cadensen
hun eerste ademtocht te geven…
Ook de dag toont nu
Haar schaduwzijde
Alles is bloot
De huizen, slapend
Een handje vol profeten
Dronken (de waarheid naar hun lippen)
Het licht van lantaarns
moet nog eerst
een jaar of duizend reizen
wees niet ongerust
voor iets je ziet
ben je dood
heb je je lichaam aan de aarde
zoals straks aan het bed gegeven
en goed je mag iets…
Woorden had ik allang teveel
Breek me de mond niet open
Ik houd oprecht van zinsconstructie
Het bouwen op een woord
Ik legode als linkerhand
Veel liever iets met klanken
Al vroeg werd ik meandertaler
Vreemde idioomidioot
ik wemelde en wroette in
mijn grond: de letter greep me
tegenvoeter als ik ben
timmerde ik met huilebalken
een luchtbrug…