Alle inzendingen over druilerige

Het is vandaag zo'n dag die je liever geheel niet zag het is een sombere dag, waarin je geen sprankje zon zag het is vandaag een dag, waarin zelfs niemand lacht kortom: het is vandaag een sombere, druilerige dag.…

druilerig in zachte regen een gieter solitair doch dwingend aanwezig maar vooralsnog ledig...…

verzopen katjes in druilerige domstad warme zussendag Scorel, Brunamuseum visjes met een wit wijntje Tanka…

Mijn humeur is als het weer, druilerig en teneergeslagen, zodat ik me niet hoef af te vragen, hoe ik er aan toe zal zijn, bij een klein beetje zonneschijn…

Druilerige druppels dropen daar, daar langs de deur. Naakte natte neuzen niesden, snoven niet de geur. Blozende blikken bleken bezig, bezig te onthullen mijn malheur.…

grijs en grauw, als twee enorme kwallen ze kunnen elkaar blijkbaar niet passeren noch elkaar vreedzaam ontwijken en botsen na enkele minuten op elkaar krijg nooit genoeg van ’t kijken naar dit dampige hemelse spektakel dat wringen en dringen van vochtige luchten het uiteindelijke samensmelten tot een nieuwe vorm met als resultaat; een buitje druilerige…

Binnenvaartscheepjes met zwart-glanz'ge rompen Liggen te domm'len langs de kade-lijn In regenschemering, als donk're klompen, Die kinderlijk getuigd met lompen zijn. Een vlagje rook, van diep ultramarijn- Blauw, dat de vochtbezwaarde nevels dompen Waar 't even wappert, wimpelt uit het stompe Vierkanten houten schoorsteenpijpje; een klein…

druilerige mist omsluiert grijs de bomen ontwaakt ruw de ochtend uit duistere dromen jagers der nacht vluchten naar holen onomwonden voor licht spiedende ogen hun hebben gevonden…

In een grijze lucht vliegen grijze meeuwen door een druilerige regen ...het schijnt ze niet te deren... onder zich de grijze gebouwen van een doods Almere Dit alles waargenomen door de gaten van een aan stukken gereten zonnescherm ...zelfs dat is grijs...…

het was een druilerige ochtend regen drentelde gestadig neer maar ik liep vlotjes tussen de druppels door sprong over de plassen dacht dra is het lente tegen de middag scheen plots de zon kon mijn jas drogen…

Vlagen van bevroren Druppels vallen neder Op zijn uitgestoken neus En doen hem zachtjes Terugdeinzen onder Het houten afdakje Dat een functie heeft als Schuilplaats Voor natuurlijk onbehagen Het wit van zijn ogen starend naar de groene Zee van lekkernijen En het vooruitzicht van een Door hoeven ontsprongen Waterballet Doen hem…

De maand : mei, maar koud en kil, ach Ik behoud mijn gouden glimlach. Dit tengere dingetje beleefde pijnlijke zaken Mijn hart voelt zalig warm aan, die regen kan me niet droevig maken! Een kluis of dikke bankrekening, bezit ik niet. De Liefde voor de medemens primeert, niets doet dit teniet!…

Een mens zou in 'n dip gaan zitten, bij een druilerige donkere dag, een mens zou een depressie oplopen, bij 't zien van zoveel ellende. Een mens zou, zo zwaarmoedig worden, dat er geen grein hoop meer voorhanden was, echter: Vandaag is het somber, donker en nat bovendien, maar is een ding zeker: Morgen laat op zeker, de zon zich weer zien!…

Hoe triestig achtergevels, verlaten in regennevels met vensters, waarachter schimmen staren Dode meisjes die vrouwen baren. Zo verzinkt de jeugd in water en pas vele jaren later, sijpelen met het droeve water beelden van een puberende schoolverlater.…

er is een ontmoeten van eenzaamheid in ogen die vragen als een flets troostloos winterblad bewegen zich jouw dagen een nevelmist tempert het ontwakende zonlicht tot druilerige banen draden weeïg hangend als een heimweegordijn van verborgen tranen…

het is druilerig vandaag en al druppelt de regen gestaag, de vogels kwetteren lustig door; en het is alsof ik het overleg hoor, al kan ik ze natuurljk niet verstaan, maar het zal wel gaan over de ook voor hen zo prangende huis-tuin-en-keukenvraag: en, wat eten we vandaag?…

Zit in de put in afnemend licht licht zonder zonzicht druilerige regen schemert neerslachtigheid waar in de put geen plaats voor is dáár somber ik met mijn tegenspoed dieper dan diep tot ik land licht is niet meer dan een vermoeden van stip de enige uitweg…

De dag is druilerig en dof begonnen de vogels zijn zelfs stil geslagen de stilte is beklemmend en zwaar de stenen lijken iets te fluisteren je legt je oor te luisteren maar je hebt het allemaal al eens gehoord het nieuws blijkt oud en grijs…

van de Lützowplatz niets dan druilerigheid geur van natte bladeren nog een taxi die wacht zij die afscheid neemt of mijn verlangen in haar handen verborgen eerder die avond guirlandes slap van verveling aan de bar van Hotel Berlin als elke avond krabbel ik wat ik zie en voel op bierviltjes op visitekaartjes en knik als de barman…

najaar heeft zijn verlangens in ontmoeting van scheppende winter sneeuwkoningin verheft zich boven einder wiegend in een creatieve tred ze speelt haar spel in schepping van rust haar dans beoefend ze in de knisperende kosmos van dreinende druilerige druppels geanimeerd glooiend over winterse weiden…

wanneer vlerken in een zwarte overjas het spreken temmen krassend hard en schel in bladerloze bomen verzen overstemmen als druilerige tegentonen de aanhef tot een dichtmaat weten af te remmen dan zal de stille vlinder geen voorjaar meer kunnen schrijven de winter zal het hart beklemmen…

Het weer geeft mijn gevoel aan, bewolkt het weer geeft mijn stemming aan, druilerig het weer geeft mijn weerzin weer, stromende regen en donderslagen. De weersvoorspelling voor morgen zonnig, warm en droog dus zal mijn stemming omslaan als het weer, en is mijn gevoel, mijn stemming en mijn weerzin spoorslags omgeslagen.…

Kleintjes op bezoek, op een druilerige zondagmiddag Ze spelen, op verzoek tot de jongste het ultieme zag Oma, mag ik een snoepje uit de glasbak vroeg hij? En wij, we kwamen niet meer bij! Op het buffet stond een bokaal van kristal, gevuld met lekker dingen, maar hij zei: mag ik een snoepje uit de glasbak?…

in deze zomermaanden laat ik uit de stilte die me roept mijn woorden stromen overspoeld met licht dat voorzag in druilerige herfstdagen in de zachte wind elkaar verwarmen met de adem die ons onder hun vleugels beschermen terwijl wij binnentreden komt men thuis onbekend als kind op aarde erkend door de moedertaal terwijl…

een druilerige regen stemt mijn Mokum tot een grijs bestaan over lauwe koffie turend zie ik kabbelend water aan mij voorbijgaan vandaag bruist het niet van kleurrijke mensen de stad lijkt dood ook al belt de tram zijn stem en zijn luiken gastvrij geopend door mij gaan verleden wensen en een hoop die zwaarder weegt dan lood…

je hebt een bladzijde omgeslagen het verleden wordt herinnering langer worden straks de dagen intenser het geluk van mijmering beleef nu dan de jaargetijden ongedwongen vrij van druk doe de dingen onbescheiden leef, geniet van het geluk mocht verveling je ooit kwellen op een druilerig moment aarzel niet om ons te bellen weet dat je altijd…

De overtocht is moeilijk, door de druilerige nattigheid. Er is geen houvast meer, en met de moed der wanhoop, probeer je het weer, zonder resultaat, zonder hoop. Zwetend en vermoeid, je vingernagels verschroeid, door het willen grijpen in het ijle, je laatste krachten zijn weg, te hoog was die spitse berg.…

De overtocht is moeilijk, door de druilerige nattigheid. Er is geen houvast meer, en met de moed der wanhoop, probeer je het weer, zonder resultaat, zonder hoop. Zwetend en vermoeid, je vingernagels verschroeid, door het willen grijpen in het ijle, je laatste krachten zijn weg, te hoog was die spitse berg.…

In een nacht Die weigert Zichelf in Een druilerige dag Te verliezen Schuifel ik Langzaam in een Stille stoet van Geluidloze blikken Beesten voorwaarts - Duivelsogen gevuld Met hels licht Staren mij grijnzend Aan, Eco-loss Incidentenbestrijding Kruipt mij tergend Langzaam voorbij - En ik voel mij Verloren in het Sombere…

Platanen langs de laan pathetisch van bestaan, staan hun plaats af aan nieuwe twijgen in de wind om tegen de verwachting in dood te gaan, gespreide takken in een hol gezicht, geheven armen naar de lucht en naar de grond, het licht maant voorzichtig om niet meer te bewegen, ontleend aan stramheid in de druilerige regen, ze zijn…