Een meisje wiegt en windt zich in de dans
Bij 't kwelen van haar zusters dubbelfluit;
Hun vreugd verwelkt niet, eeuwig bloeit hun krans,
En door geen moeheid wordt die voet gestuit.…
Een meisje wiegt en windt zich in de dans
Bij 't kwelen van heur zusters dubbelfluit;
Hun vreugd verwelkt niet, eeuwig bloeit hun krans,
En door geen moeheid wordt die voet gestuit.…
die zich in de minne schaarde
ging in vlucht van mond tot mond,
voorbij te glijden als witte zwanen,
ademloos verbeeldt in menig ziel, dor en
doof, verstijven we in onze wanen in
de onleesbaarheid van ons profiel, zijn de
blinden zieners of ben ik een blinde dichter,
of weeg ik zwaarder, maakt de last niet lichter,
voor mijn passie voor de dubbelfluit…