Alle inzendingen over duifjes

slaap zacht mijn liefje buiten tortelen de duifjes…

Een koppel duifjes maar lente was het nog niet twee vlugge meesjes…

'k Zie haar na haar duifjes treden, Die ze als anders voeren wil. 't Meisje vindt haar naam geschreven Bij zijn naam, zij bloost, zij lacht: Wat zij dacht, is ons om 't even. Maar wie had het ooit verwacht, Dat haar duifjes hongrig bleven, Daar zij om geen voeren dacht.…

er was eens een sprookje dat niet bestaat altijd word ik behoed tegen rukwind moordenaar wervelstorm kinderdood enkel vrede witte duifjes gaan nooit dood…

Hier zijn duifjes en daarginder Eitjes van de honingbij. Paars de heide in de zomer. Pareltjes in de voorjaarswei. Ieder seizoen schud ik de dromer: Noem dit Eden aan zijn zij, Gans het lusthof... zo nabij!…

Het is nat in Den Haag het donkert en dreuzelt zij is de enige die zich nog staande houdt ze tuurt over zee alsof ze hoopt dat ‘het’ terugkomt ‘het’ dat nog niet weg is en nog geen naam heeft de duifjes samen sterk waartegen is nog onbekend maar het bestaat zoals je je verweert tegen hartenpijn die zich openbaart nog voor ze er…

op zondagmorgen hoor ik kerkklokken luiden en duifjes koeren het zonnetje schijnt flets door de gordijnen heen het voelt zo vertrouwd dat gevoel van toen herinnering uit mijn jeugd is weer heel dichtbij jij bent al onder en hoor je druk bezig zijn roepend: kom je ook?…

Opa van de duifjes Opa van de knuffels Opa van kruipen over de vloer Altijd met ons spelen En met ons willen delen Lieve lieve Opa Ik ben heel erg blij Dat U was mijn Opa Daaaaaaaaag Opa Van mij nu een dikke afscheidszoen Ben je nu bij Oma Kun je haar nu zien Geef haar dan lieve Opa Ook van…

Duifjes in hun columbarium. Hoofdschuddend sprong meneer Jeronimus de kuil in en de wal bezweek. Nog even bewogen jongensmondjes in het zand. Hij wilde schreeuwen maar kon geen schreeuw uitbrengen. Hij wilde graven maar armen en benen weigerden.…

’s Morgens koeren weer de duifjes, ik lig dan nog in mijn bed. Het is steeds een blij ontwaken, pijn en zorg opzijgezet. Ze vertellen, dat de lente komt, waar waren ze gebleven in die koude wintertijd. Heeft iemand hen misschien opnieuw een stem gegeven? De mezen vliegen in het kooitje aan de muur, om de beurt, het zijn er vier.…

Hoog tijd om van elkaar te genieten en te kirren als duifjes Weer lopen lachen om onze stiekume pretjes en fuifjes. Dat wicht van de eerste zoen Bemint hem, meer dan... toen.…

van het park de slotgracht dichtgevroren omsluit dit pronkjuweel het licht tovert de buitentorens tot een steekspel om zij zonder schroom ontbloot charmeert in avondrood de middentoren fonkelt opgetogen de ophaalbrug kraakt zacht ik hoor een licht gekreun het ijs sluipt dieper in de gracht geen mens wordt nog verwacht twee witte duifjes…

Nauw dringt er de zonne binnen, Zij tovert door ‘t naaste verschiet; Drie duifjes beginnen daarbinnen Te zingen een tortellied. Drie zusters zijn het, dat raad je: De oudste een ontluikende knop, Het jongere paar, dat praat je Nog graag van bikkel en pop.…

Op een mooi zwart paard gezeten begeleid door glanzend witte duiven rijd ik in nevelen gehuld door het drassige gebied de varens knappen modderspetters spatten hoog met souplesse ontweken door de snelle duifjes op een open plek blijven we staan en plotseling zie ik door de slierten mist kantelen en een ophaalbrug opaalblauwe stenen…

puntjes pains de champagne ulevellen cerise vol in pure reepjes neuzen fijne sproetjes van cocanje deernes druipen diep om in te kruipen ammehoela choccolata fellationaria laveren kanjers gups fijn met kneepjes in drasland op pollen zeg cran vulvaria evenwichtig eng op te smalle randjes vertraagd fietsend op kleine tandjes eeuwig flets naar duifjes…

Ik weet zoeter, dwazer zangen, Dan der sprookjes poëzij; Vroeger kon ik mussen vangen, En nu - duifjes, blank en blij; 'k Heb een handvol mirteblaêren, Voor amandel en rozijn, En op mijn vervlogen jaren Drink ik met de ouden wijn!…

Hij schoot de duifjes lief met zijn pistool uit de takken. Verdoven deed hij niet aan. Van meisjes knabbelend aan rood en gele tot gifgroene appels hield hij van. Het stonk naar Vim en Dettol in zijn praktijk. Kleutertjes gaf hij een schop onder hun kont als ze gilden van de pijn. Nou ja in ieder geval kleine kinderen dan!…

Wat aantal geluiden Doorgalmen het luchtruim; En roemen als goedheid De Schepper der lente, Die de aarde verheugt, Nu loeien de koeien; Nu briesen de paarden; Nu blaten de lammren, En geitjes en schapen; Nu snorren de insectjes; Nu zingen de vogels; 't Geroep van de koekkoek, 't Gefluit van de merel, Het kirren der duifjes…

Zie hier, op 't oude strodak, Die duifjes dan eens kussen, Dan weer elkaar ontvlieden, Nu zachtjes komen zweven, Dan, wild en wiekenklappend, Met ganse vluchten snellen Naar gindse boerse til.…

Al sprekend schudt de kleine ‘t goudblond haar En rukt daar fluks ‘t zwarte lintje uit los Waarmee zij ‘t briefje aan ‘s duifjes halsje hecht, En kust nog eens zijn vleugels, innig teer... En pijlsnel vliegt de blankgewiekte bode Uit Bertha’s hand het blauwe luchtruim in.…