8 resultaten.
duinen van Klein Zwitserland
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 546 nooit
heb ik later
die geur nog geroken
de warmte gevoeld
m'n dorst zo gelest
als van de dennen
het door de zon
verhitte zand
en
de koele
gepasteuriseerde melk
de langhalsfles ingegraven
onder de schaduw van
de duindoorn…
redevenir petit...
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 228 daar vonden wij
stadskinderen van
de jaren vijftig
ontspanning
schaduw
van dennen
en luwte van
de duindoorn…
weerzien met de vos, aardedonker (1)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 309 daar
staan plekken zeekraal, jonge
konijntjes schieten voorbij
waar zou hij zich ophouden, is
het weer een machtspel waarbij
de onberekenbaarheid en pracht
van dat dier de aarde om mij heen
doen slaan, is het de spanning
van dit uur, de speelsheid van
oog tot oog, ‘ hm, bent gij alleen
en ziet ge mij’, klinkt het verderop
‘ de hoge duindoorn…
Beelden aan zee
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 400 In het museum
tussen duindoorn
en zilverzand
vult
mens in beeld
de ruimte
gaat immens leed
versteend en uitgehouwen
leven
daar
waar het zoute water
zijn lippen verzilt
en zout zich voegt bij zout
veegt de wind zijn tranen
uit de verstarring weg
en in golven
die vervagen
verlaat hem zijn strijd
aanschouwt hij
zacht glijdend leven…
Duinwandeling
netgedicht
4.0 met 50 stemmen 1.104 de schittering van het gebroken schelpenpad
dwingt mij af en toe een oogje toe te knijpen
maar statige koningskaarsen weten mij tijdens
mijn zoektocht naar het vurig slangenkruid
feilloos langs de alom aanwezige duindoorn
te leiden
zonder daarbij te worden afgeleid door de
lonkende en zwaar geparfumeerde duinrozen
die het tot nu toe moesten…
bladmuziek
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 266 vandaag schallen hoorns
zal koper blinken in de zon
velden worden ontruimt
teunisbloem en duindoorn
een tafel dekken van verval
de zee heeft zich geschikt
wat minder zand te nemen
ik ben slechts een waarnemer
muziek door hen geschreven
kruipt in alle holen en gaten
geen partituur is voorhanden
maar ligt voorpoten geschikt
vandaag…
gesprek met de Vos, aardedonker II
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.710 boven op ’t duin zit hem te kijken
statig en fier, bitteke roestig
zijn kop in de wind, wapperende
pluimstaart, bijkans een oude graaf
hij ziet mij, ruikt mij, maakt mij
kwetsbaar en klein, bekanst bang
doorheen de duindoorns en bramen
ga ik op hem af, voel iets machtigs
voor mij, beef en worstel met vragen
een klein konijntje springt…
gesprek met de vos ( 1 )
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 574 ik neem het oude uur
van nacht naar dag
de hemel vonkt nog na
duindoorn bloesemt
als ik voor het hol
mijn stem ondergronds
in echo’s laat klinken
`ik ben hier, kom maar
of zal ik naar binnen komen,
overal rondneuzen, de
pislucht en veren doden’
`nee, ga weg,’ zegt de vos
`ik ruik je oude adem en
het gevaar van mensenvlees’
verschroeid…