2800 resultaten.
Daar wil ik je toebehoren
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.723 koepelrond
blakend licht gloeit rotsenstrand
daar wil ik je toebehoren
Waar glimmend duister vol met sporen
van verbluffend vermiljoenen vlekken spel
onbewogen onbegrepen afgelegen
een toevalstreffer of Gods wegen
in jouw hemel, in jouw hel
daar wil ik je toebehoren…
Nachtpassage
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 344 Ik blaas
mijn gedachten weg
en bewonder de maangeest in het duister.
Ik volg een zilverspoor
door een stralend mozaïek
van magische sterrenbeelden
en dwaal langs een hemelsbreed spectrum.
Gesluierde geheimen zweven
in het fluorescerende licht.…
Kaarslicht
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.189 de schaduw op de muur
bekent geen kleur geen woord
de wenskaart is vervlakt tot
een soort geometrische figuur
die uit haar lijnen beeft bij
elke flakkering van licht
de hoeken (telkens anders
uur na uur) tasten de warmte
af van het bericht
spelen tenslotte open kaart
en kringelen het duister in
met op mijn netvlies jouw gezicht…
een streling van woorden
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.120 jouw stem in verlangen
oneindig zacht
alles blijft hangen
tolt om mij heen
een streling van woorden
geschreeuw uit het hart
fluisterende liefde
weergalmt in de nacht
en het duister breekt
verzucht in dromen
de stilte verloor
haar eigenheid
ontwaakt in mijn armen
koester haar zacht
de stem in verlangen
fluistert heel zacht…
voor eeuwig
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.988 dwaal als de wind
door de laan van het leven
omgeven door rozen
in jouw laatste reis
reik naar licht
dat schuilt in het duister
zoek naar dromen
waar de fluistering breekt
en hoor de stilte
in het ruisen der wind
laat jou leiden
op dit bloemenpad
door de stem
die jou liefde belooft
zachtjes bemint
de eeuwigheid door…
Mijn toekomst .....
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 804 Even die zonnestralen proeven
door het kleine wolkje van geluk
heel even maar die intense warmte
voelen in het zicht van de nacht
waar de koude weer bezit neemt
van mijn onstuimige gedachten
terwijl ik diep onder mijn vier-
seizoenendekbed wegkruip
in de duistere vergetelheid
en de onbegaanbare wegen
aanschouw in het zicht van…
Naakt verleden .....
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 723 Jij maakt je los
begroet elke dag
wanneer de nacht
niet meer wacht
duister dimt licht
in naakte uren
schaduwen schuiven
ooit gedroomd
hand in hand
waar passen
stappen drukken
in ongelijke korrels
zie om, nee,
kijk nu goed
daar ligt toen
het past nog net…
de dichter
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 403 met zware
woorden dan wel
speelse accoorden
timmert de dichter
het zijnde dicht
hij is van een
zo groot gewicht
dat zijn ego
vaak wordt verlicht
met de mist
die men kent
in Londen
en omschrijft
met groot gemak
zijn wazige zonden
hij verklaart
de eigen spiegel
vaak met een
duister elan
waar reflectie,
ongetemd,
verdwijnt…
leven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 419 genagelde handen
verkrampt op het ruwe hout
totale eenzaamheid
roepend in het duister
een bang kind
verlaten door god en mens
voor de nacht valt
maken ze hem los
na een dag van spot
en diepe pijn
de balsem geurt
handen zijn gevouwen
het leven ter aarde besteld
zal eeuwig vrucht dragen…
Intershit
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 536 In inktzwart duister
sluipen letters nader
waar verstand op nul
de geest
angstvallig
negeert
spelen flitsen
donderend geraakt
het spelletje
onweer
ziek de taal
welke woorden
vermoord en
gedachten
verstikt
nauw verbonden
wankelt
de laatste zin
schreeuwt het
krampachtig uit
het houvast
verloren…
Virgo *
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.652 bergen klimmen in het tinnen licht
en uw stille, virginale lippen
kuisen aan de sidderende beken
zoete smetten van het groene duister
en uw oof wordt licht.…
licht en draaglijk
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 114 ik spring in het duister
en schrijf je over
alles wat ik niet weet
alles dus want het
gaat nu eenmaal
over niet-weten
vier dingen maken
de sprong licht
en draaglijk:
1. vanaf de maan gezien zijn we allen even groot
2. jij bent mijn medemens
3. de liefde is de eerste wet
4. de dood schrijft en streept…
Als je de ogen sluit
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 408 Als je de ogen sluit,
smelten woorden in de sneeuw
en smoort een duistere vijver
hun leeg geschreeuw.
Als je de ogen sluit,
wordt het ego gedoofd,
wiegen witte rozen in de lentewind
en stijgt een glimlach naar je hoofd.…
Groetjes uit de Cevennen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 862 Ze zijn bij mij tegen de lamp gevlogen,
nu ik me in het duister hier alleen
bedrink. Ik red hun natte vleugels
met mijn lamme pink. En leg ze
bij het suizend gas te drogen.
De maan komt op als volle dame.
Ja, ook wij dansten samen
een gat in de nacht. Maar geen liefde
die van haar eigen vuur genas.…
De achterblijver
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.371 beter dan een minnaar doet
jouw benen overal
omarmen in de vloed
Ik ben wraakzuchtig
op die briesjes daar
omdat ze o zo luchtig
beter dan een mensenhand
jouw haren in geheel
verwarren aan het strand
Ik ben naijverig
op die nachten daar
omdat ze zo lichtlijvig
beter dan mijn gefluister
jouw lichaam helemaal
beroeren in het duister…
De herberg
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 461 Het mens-zijn is een herberg
elke ochtend nieuw bezoek,
vreugde afgewisseld met depressie
en ook de flits van inzicht
komt als een onverwachte gast
De duistere gedachte, schaamte en venijn
begroet ze met een brede lach
ze komen slechts de boel ontruimen
om voor jou weer plaats te maken
[vrij naar Rumi, een bekende soefidichter]…
ontmoeten in eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 248 sluiers trekken over 't land
woorden zweven
wervelend op een wind
de zon drijft hen hoog
zij lossen zich op
vergroeien
met het duister van de nacht
licht
tussen dag en droom
trekken jouw woorden
aan, in mij
wij lieven de schemering
daar ontmoeten wij ons
en zijn toch alleen.
sunset 25-07-2007…
parel
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 203 buiten kijk je meer dan levensgroot
naar binnenhof en ridderzaal
denk je in de verte misschien wel delft
waar je kleuren en mysterie zacht gloeien
tegen de duistere achtergrond van je tijd
waar de onschuld van je jeugd
vecht tegen ontluikende gevoelens
een eeuwige parel schittert in den haag
springlevend in stille tijdloze schemer…
Verwelkende schoonheid
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 559 Ach schone bloem
Ontvouw je nog eenmaal
Opdat wij
Voor de allerlaatste keer
Jouw kleurschakering
Mogen aanbidden
Sluit het licht
Voor eeuwig op
In je groenende blaadjes
Voordat het duister
Zijn intrede doet
Dag schone bloem
Genoten hebben wij
Van je schoonheid
Die nu verwelkt
Maar in onze ziel
Eeuwig groeiende is…
evenwicht
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.035 Ik keek in het duister
En vergat het licht
Ik keek naar de nacht
En vergat de dag
Ik zag verdriet
En vergat de glimlach
Ik droeg haat
En vergat vriendschap
Ik voelde de koude
En vergat de warmte
Ik zag de dorre vlakte
Maar vergat de oase
Ik beleefde oorlog
Maar vergat de vrede
Ik zag de dood
En vergat te leven.…
de zee kleurt
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.167 de wind jaagt
over de golven
omlijst hen met
bleekwit schuim
aan de horizon
kleurt de avond
jouw dode masker
nacht vervaagt de zee
laat branding
hoorbaar breken
herhalend ritme
van stromen eeuwenoud
daglicht onttrekt de zee
aan het duister
aan de horizon
kleurt de ochtend
vaag herinnering…
Vrij ?
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 130 ondervond ik
pijn bij mezelf
of medemensen,
lering te trekken,
terug te keren
bij het ‘zelf’,
overschreed ik
beider grenzen,
de twee kanten
van het leven,
aan het einde
bestaat er niets,
is het om het even
wat kan ik verliezen,
in de nivellering
van het duister
en het morgenlicht,
ontstaat er evenwicht,
valt niets meer…
wintervertrek
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 427 dat het moet
de vlinders onder zerken
van vraatzuchtige dagen
wanneer ze rood zijn
en vingers de nachten bergen met
voorgelogen zomers
de stilte komt toch
met het temperen van
hypothesen
een mond vol brandende woorden
bij de adem van vroegere triomfen
en het zoete gewicht, krabbend
aan het nieuwe duister
nog steeds verleid…
Sterven is niet eenvoudig
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 237 Geen koele nacht
die me wakker laat
in dromen die mij ontmoeten
en ik het duister
getijdeloos laat gaan
terwijl de echo sterft
in het wit van een barak
sterven is niet eenvoudig
wanneer ik waad door het
rijke licht dat me tracht te
doorgronden en ik dankbaar
ja toch wel, mijn evenbeeld
laat schijnen in de
glinstering van je ogen…
Kijkdicht
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 302 Wij slaan splinters in de ogen
van ons eigen vergezicht
en verliezen het vermogen
om te zien wat ons verlicht
in elkanders nachtvizieren
maakt het duister ons kijkdicht
elke poging tot plezieren
stuit op negatief bericht
wij spiegelen de blinde vlek
die alleen de ander ziet
verstoten naar de zere plek
van ons valse levenslied.…
Geest alleen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 245 Omringd door geschilderde geesten
om het duister te verdrijven
heb ik rode rozen, blauw zien blozen
in mijn koffer op weg naar nergens
onder angstaanjagend bewolkte luchten
probeer ik werkelijkheid te ontvluchten
langs herinneringen, met jou in de nacht
blijf ik met mijn geest alleen, niemand wacht
tijd raast voort, vaak ongehoord.…
Lichtval
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 242 Er branden geen schemerlampen diep
in de oceaan, waar allerlei vissen
prima gedijen en in duistere bossen
vinden de nachtdieren hun vreugde,
ik ben één van hen.…
Zwijgzaam
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 500 Jouw zelf gekozen woorden
Dringen zalvend tot mij door
Jij, die tot mij spreekt
Omringd door duister
Ik hoor je aan
Je vult mijn oor
Wanneer jij verhaalt
En ik je beluister
In deze veilige haven
Dit vertrouwde bed
Ben ik het
Die niet praat
Net zo min fluister
Zoveel vertrouwen
In elk gesproken woord
Maakt dat ik voor jou zwijg
en…
Verslaving
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 922 In duistere steegjes,
in vervallen gebouwen,
overvalt hun hebzucht in
de eindeloosheid, overvalt hun
de afmattende paranoia van dit
verwrongen zielloze leven.
In de winst
ligt uiteindelijk het verlies,
van hun zelf!…
Schrijversziel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 222 De meeste mensen, mij bekend
geven niets om mijn zielenroerselen
zij lezen mijn gedichten niet
het zijn vreemdelingen
die het met mijn woorden doen
ontheemde lezers in het duister
en bij dageraad, de neus gesnoten
sluit ik soms mijn ogen in een droom
om ieder woord te conserveren
men hoort mijn stemgeluid niet
de mens die mijn…