Alle inzendingen over duister en licht

Je bracht licht in het duister en was bij duister in licht Bij zaken, die het daglicht niet velen kon, brandde jij Je was bij zaaien en bij sterven Donkere dagen nu jouw vlam voorgoed ons delen dimt - want ook jij had je duur - Nu alleen geef ik vuur aan kaarsen en doof brandend…

Donker Duister Nergens licht Ogen Luister Jouw gezicht Glans van tranen Hartepijn 'k Verlang Om weer bij jou te zijn Vergeten wat er is geweest Blik vooruit Nieuw levensfeest…

dit is de tijd dat duister het licht ontluistert steeds vroeger valt de avond, verdonkeremaant de nacht de dag want de nacht wacht niet als zij lengt en steeds kouder invalt, gelijk de winter alleen herfsttijloos geeft nog een sprankje roze…

waar de dans van het licht jou omringt met leven het ongrijpbare verdwijnt een hart zich sluit en nachtelijk dwalen verglijdt in dansen duister en licht versmelten als één zullen handen gesloten langzaam ontvouwen ontvangt zij het leven dit liefdesduet en het eind van dromen wordt zacht gefluisterd tranen een lach nooit meer duister…

waar de dans van het licht jou omringt met leven het tastbare verdwijnt een hart zich sluit nachtelijk dwalen verglijdt in dansen duister en licht versmelten als één zullen handen gesloten langzaam ontvouwen ontvangt zij het leven dit liefdesduet en het eind van dromen wordt zacht gefluister tranen een lach nooit meer duister…

vingertoppen voelen zandkorrels aan steen, hoe leven kleeft voelen ribbels aan een stof die warmte geeft vingertoppen die langs muren in het duister tasten licht ontdekken het maakt handomdraaiend leven zichtbaar in een flits dat even hecht…

(Kobe/Japan 1995) Door een van onverwachte herkomst wilde vleugelslag bewogen golft de gekleurde hemel van midden januari Het licht is zwart het duistere is licht vanuit een verte roepen zachte stemmen Het is vanuit de grond dat trillingen de aarde…

Duistere stilte, lichte stilte Foto´s komen tot leven Foto´s van oudooms En van oudtantes Ik wil slapen in de wind Tv kijken in de lucht Met op de achtergrond De foto´s die door de lucht zweven Zweven door elkaar Om de minuut zie ik een andere foto De mooiste foto en de bijzonderste Foto lacht naar me…

Jij maakt je los begroet elke dag wanneer de nacht niet meer wacht duister dimt licht in naakte uren schaduwen schuiven ooit gedroomd hand in hand waar passen stappen drukken in ongelijke korrels zie om, nee, kijk nu goed daar ligt toen het past nog net…

In wit winterse dromen zag ik jouw ziel vertrekken naar een onmetelijk duister met licht van lente in zicht en in bladvallende herfst verloor ik mijn dromen die niet langer zomerden in mijn somber gedicht ik had niet gedacht dat het mij zo zou treffen jouw sterven in verloren liefde een stille duisternis in mijn vergeten verleden…

M'n hart dat spreekt de stilte doorbreekt van duister naar licht naar jou gericht mijn stille woorden. Mijn dagboek... In jou schilder ik mijn zuiverste gedachten warm en oprecht wat anders zou JIJ verwachten? Mijn... stille dagboek…

Nu wij weer herdenken de geboorte van “HET KIND” die in het duister zijn licht laat schijnen in een wereld vol oorlog en geweld. Zodat wij zijn warmte kunnen voelen om dan met elkaar in verdraagzaamheid. KERSRMIS TE VIEREN!!…

plots licht geraakt werd…

als een roos verborgen in het kruis als de lente spreekt in ruis de zomer komt o heilig geheim draagt liefde en pijn draagt duister en licht alleen feller dan dit hier nu en altijd paarden rijden alvast vooruit natuurlijk ben ik bang aan het het eind van de gang maar laat het maar komen poorten zagen wij opengaan nooit zijn wij overwonnen…

Lijkt ver weg Wel gezien, toch onhaalbaar Brengt duistere gedachten licht Dieptepunten brengen verlangen Naar het punt dat verlicht Mooie zonsondergang Gratis advies; geniet ervan Verzacht de gevreesde ondergang Vanwaar toch zo bang Voor onzekerheid die net zo vaststaat Als de ondergaande zon Het feit is hij zal onder blijven gaan…

Vanuit de diepte van gekweld verlangen dwars door de stille tranen van mijn geest zie ik een licht in het zo schimmig duister een licht van dankbaarheid voor wat jij bent geweest…

ik heb je ogen bekeken in het breken van duister door licht van de morgen de vogels nog stil jouw liefde nog slapend onze kleine fee wakend ik keek langs je wimpers de lijn van je haren je voorhoofd de ernst in een rimpel de lach die ontstaat uit de kuiltjes in wangen je mond die die lach heeft gevangen een takje lag stil op de grond…

Stel dat ik hemel en aarde tot papier zo dun zou schaven je lid zou niet meer plassen geen hoon werd meer gehoord Priem je tong door je platgeperste lippen tuit ze en fluit maar een lasterlijke deun Mijn haren vonken je tot de komende nachtgestalten als het duister jouw licht komt doven Ik zal over grauwbesmette takken hangen en…

Letters weigerden het verdriet uit het verleden Schriftloos omklemden ze mijn vergeten leven Maar toen kwam jij Aan de rand van mijn stilte Leven en dood tikten tegen mijn raam Jij gaf weer betekenis aan mijn naam Jij veranderde duister in licht Ik weende weer om woorden in een gedicht Jij verzachtte mijn wonden met poëzie Mag ik je bedanken…

dichtbij kent ook de verste verte daarbij is vasthouden zonder zin ik schets de afstand ook wel in zwijgen alhoewel er geen twijfel is over haar die ik bemin of minstens naar toe wil neigen kijken in gedachten is tasten in het duister het licht kaatst dan tegen een spiegel ook als ik duizendmaal luister en de echo's opsla in mijn brein…

ons naar elkander toe te leiden In ‘t steenkoude december kil versmolten harten in de nacht Die maan ach ja die lachte stil die had in de wolken gewacht Op deze kille decembernacht kroop haar liefde in mijn hart Ik heb haar dan thuisgebracht van verliefdheid wat verward In ‘t diepe duister scheen licht van een heerlijke wintermaan…

ze noemen ons kinderen van de nacht als de zon ondergaat komen wij tot leven overdag is het overleven in ons werk van negen tot vijf we behoren tot de nacht omdat het leven dan lacht in de koele avondlucht ademen we vrijer we kunnen nauwelijks wachten tot de schaduw van het duister het licht bedekt onze dromen en verlangens schijnen uit…

Lege kade raakt vol naarmate het tikken van de klok, miezerige mensen verdringen zich onder mij, haasten, rennen, vliegen Ook de lege gangen vullen zich met geroezemoes, Het duistere wordt licht, maar niet voor mij. Ik verzonken in mijn eigen mist staar naar beneden, als een machteloze god die neerkijkt op zijn creatie.…

De lange donkere gang verstopt in een lucht van natte jassen vochtige sjaals en bont gevoerde wanten toont nog even duister en somber alhoewel het welkom warm is wensen, hartelijk en oprecht worden door de kamer gesmeten als waren het pepernoten stemmen gaan door en langs elkaar, met af en toe een glimlach langszij dan weer een schitterend…

Er brandt een kaars in het duister het vlammetje is kwetsbaar en klein God geeft Zijn Licht aan het duister door Hem zal er altijd liefde zijn.…

En aan het eind van levens baan zien wij het paradijs in hemels licht zal de zon eeuwig aan de hemel staan dan zien wij de horizon helder verlicht.…

Zonder het duister kan het licht zichzelf niet zien De aarde draait door, we draaien mee en houden vast Aanpassing is confronterend, ik merk het elke dag Zelfs de wind zocht naar beschutting op gure dagen Wij worden bepaald door waar we gaan, niet waar we waren Houdt de macht bij jezelf en laat de angst maar varen…

Grijpende schaduwen vangen de dageraad schuiven langs aarde schilderen muren grijs Tastende vormen omhelzen elkaar, in gemeenschap maken zij het stille schemer Groeiend naar het duister dat ooit weer sterven zal, als het diffuse licht haar zacht de dood inleidt…

In het diepste duister is dat ene straaltje licht brenger van luister, engel van evenwicht…

Eén straaltje licht brengt in het duister luister en evenwicht…