Alle inzendingen over duisternis OR angst

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Gevangen genomen in de duisternis omringd door angst en pijn geen trap om te beklimmen om terug te keren naar de realiteit vragen die bulderen in mijn lege hoofd als een storm in de donkere nacht geen lichtpunt zie ik op mijn weg de weg waarop terugkeren niet mogelijk is de kracht en energie verlaten mijn lichaam geven mijn geest geen nieuwe…

Niet langer angst voor de duisternis. De zon straalt ruimhartig over mij uit. Vrolijkheid bedeelt mij eerder dan de droefenis. Een gevoel van geluk tintelt over mijn huid. Niet langer angst voor de duisternis. Een optimist ploetert, maar trekt voort. Een feest is het leven zonder ergernis. Vrij is de geest die zich niet stoort.…

Indien u het avondrood schuwt Angst heeft voor de komende duisternis Is er de noodzaak nimmer te sterven…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

komt nadert mij met liefdevolle aandacht wie lezen kan en wil 't zingend hart in vreugd en smart dat schone druppels vangen mag och zie de sombere bossen waarom de ranke bomen zwiepen de vijver bedekt met mos en waterlelies in koele gouden dagen van juichend welbehagen de stille ongerepte plekken dat mij rukt uit bange overheersing…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Achter mijn gesloten ogen maakt de duisternis geen geluid. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is.…

steek je kop maar in 't zand want er is niets aan de hand zet je masker op zolang angst regeert heb je er dan nog niets van geleerd dat je keer op keer vervalt in oude streken tot het je niet meer aan durf zal ontbreken je de angst kunt laten voor wat het is en je bevrijd zult worden uit deze duisternis…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

De pijn is rood Van innerlijke verwondingen De pijn is paars Van radeloze angst De pijn is zwart Van verstikkende duisternis Het enige licht is de bliksem Die de pijn nog dieper laat zijn…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Een vrouw beminnen is de dood ontkomen, weggerukt worden uit dit aards bestaan, als bliksems in elkanders zielen slaan, tezamen liggen, luisteren en dromen, meewiegen met de nachtelijke bomen, elkander kussen en elkander slaan, elkaar een oogwenk naar het leven staan, ondergaan en verwonderd bovenkomen. 'Slaap je al?' vraag ik, maar…

toen het licht van de nacht duisternis was het licht van de nacht ons onzichtbaar maakte en wij alleen nog stemmen waren op een bank in de tuin toen de nacht ons omgaf en meenam in de duistere vragen wanneer en waar en wie toen de nacht een geheim was dat met de nacht verdween ------------------------------- uit: 'Toen ik dit zag…

zal het angst zijn die lichtjes van kerstmis begin december..?…

de met klassiek geëtaleerde klanken tonen mij het beeld van waanzin die ik met liefde draag in het exotisch erbarmen waarmee mijn brein is gevuld het rolgordijn halfstok gestreken markeert het duister zoals zij het had bedoeld, ze schermt me af voor de vernedering van de komende nacht die als een schuifelende sopraan mij de valsheid van…

Een leven aan rijkdom gevuld, is niet gehuld in donkerte of in de duisternis maar is open en eerlijk vol gratie aan liefde genoeg en geven en nemen zijn in evenwicht en kunnen en worden goed ontvangen: voor liefde is geen angst.…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Mijn gedachten harken de duisternis bijeen In de groeven landt mijn spleen Een dag opent traag zijn luiken Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld Angsten, onzekerheden weggemoffeld Een frisse herfstgeur dringt zich op…

in het luchtledige bungelen lijnen tussen wat we zien en voelen er gebeurt bijna niets in het spel van licht en lijnen is het alles we houden elkaar vast om de angst onder ogen te komen en de duisternis te omhelzen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Ken dat gevoel Van dagelijkse aanvallen Door alles en iedereen Veilig voel ik Me op weg naar 't UMC Gewoon in lijn twee Woonkamer die gestadig Door het landschap glijdt Licht in duisternis Van angst en dwang bevrijd…

dit is de tijd van angst en moed van wanhoop en van hoop van licht en duisternis van waarachtigheid en nep dit is de tijd van vasthouden en verwaarlozen de tijd van vergeten en herinneren van goed en slecht dit is de tijd van onschuld en vertrouwen wat is tijd wat een tijd…

Wees niet bang Ik blijf dichtbij Dit gaat voorbij Ik sleep je door de bagger heen Naar de overkant Pak mijn hand Door de catacomben Van de duisternis Angst, verdriet Verbintenis Ik blijf dichtbij Wees maar niet bang Dit gaat voorbij…

Achter mijn gesloten ogen is het nu net zo donker als de duisternis die mij aan zou staren, als ik niet bijna in slaap zou zijn. Nu maakt de stilte geen geluid. Mijn botten hebben geen gewicht. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is, als ik niet bijna in slaap zou zijn.…

Achter mijn gesloten ogen is het nu net zo donker als de duisternis die mij aan zou staren, als ik niet bijna in slaap zou zijn. Nu maakt de stilte geen geluid. Mijn botten hebben geen gewicht. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is.…

nog steeds herken ik ze mensen, die zwalken geknakt door ondragelijkheid zware energie heb ik gegeten mijn cellen schreeuwden tanden knarsten door zoveel duisternis bijna gaf ik op houvast was verdwenen ik draaide mij om keek mijn angst aan zag dat hij liefde is…

In duisternis verborgen blijven leugens bedekt. In wijd open ogen wordt bekende pijn gewekt. Traag wordt de waarheid, lokt de dood in mijn hart. Angst breekt vertrouwen, sluit mijn handen vol smart. Vochtig wordt de stilte, heeft de liefde onteerd. Zwart wordt mijn lichaam, de duisternis daalt neer.…