Alle inzendingen over dulden

Dan is er ook nog zoiets als loslaten, laten gaan, niets doen, niet ingrijpen, dulden, en dat alles kan de herfst ons leren.…

Het willen bestrijden of liefdevol dulden? Een nieuwe levenskunst luidt: "Zoek strenge verdraagzaamheid!"…

Ze dulden niet de ouderlijke orde de kinderen van nu die zonder schuld toch wisten dat ze ouder zouden worden zoals hun ouders werden door hun engelen geduld…

Zonder woorden, zonder beelden, stilte tot in het diepst van je wezen, overgave aan het onbekende, laten gebeuren, laten zijn. Geen afkeer,geen goedkeuring, stilte tot in het diepst van je wezen, laten gebeuren, diep ademhalen, aanwezig zijn in hier en nu. Nada te turba, enkel zijn, aanwezigheid in mededogen, in stilte en vertrouwen,…

Gaarne zou ik naar 't gouden verschiet Volgen die wagens, galmen dat lied, Volgen die wagens, galmen dat lied, In vrijheid springen en dansen, Met meisjes winden de kransen, Ach, maar zij dúlden mij niet.…

je verwart trouw met vertrouwen geen schulden met geen schuld rouw steeds met berouwen dulden met geduld zwijg en zij zal praten praat en zij wordt stil doe wat je niet kunt laten maar laat haar … als zij dat wil…

grijze wolken belagen voortdurend de lucht dulden haast geen zomer horen niet waarom ik zucht en brom dompelen mijn hunkering naar de zon in eindeloos doorweekte dagen…

vroeger, met de gulden toen wij elkaar nog duldden vroeger, toen een kwartje nog twee dubbeltjes en een stuiver was en je toch met een stuiver ging aan 't gas ja, dat was vroeger, toen had je de riks nu hebben we de euro, en dat is helemaal niks…

Of duld dat ik, uw kind, het recht en slecht U overgeef, hoewel verspeeld, toch gaaf. Ik buk het hoofd: ik ben uw knecht, uw slaaf. Gij zult het nooit, nooit in het stof vertreên.…

Mensen schoppen tegen schenen dulden ook geen tegenspraak Is de jaloezie verdwenen houdt ook op gemene wraak...…

Maar dat is voorbij De tijdgeest kan, in deze maatschappij Die daalder ofwel gulden niet meer dulden Je Euro is een Dollar waard voortaan Maar hoe zal onze Dollar het vergaan?…

Als Allerhoogste duld Ik geen kritiek, vreest thans Mijn toorn, gij ketters en misdeelden ! Vervloekt, o heidenhonden, honderdmaal, Ik keer mij van u, Ik, Louis van Gaal.…

Het kleinste land ter wereld gaat failliet Het eilandje Nauru heeft zoveel schulden Dat crediteuren geen excuus meer dulden Als witwaseiland slechts rest een verschiet ’t Zijn toch de veronachtzamers der wetten Die in de crisistijd op kleintjes letten…

Ik spreek woorden Als gouden druppels Ik regen Wanneer dat maar nodig is Ik stort me uit Rond verdriet en droeve dagen En spin leugens Van achtergebleven dauw Ik duld geen tegenspraak Want dan stamp ik Hard in de plassen Plaatselijke buien Maar niet op mij…

Ik duld geen flauwe grappen, geen gehoon. Die ene dag per jaar is hen gegund. Bij vele eisen hebben ze een punt. Gelijke rechten en eenzelfde loon. De boodschap kwam hard aan, ’k heb me misdragen. ‘k Kijk nu al uit naar al die Mannendagen !…

De dominee die de emoties van mijn verwarde moeder onder controle hield duldde geen pottenkijkers tussen de wijkende muren van de oude boerderij nam hij een ei mee uit het kippenhok in kale vleugelslag verloor hij zijn veren verliet hij de hoeve op zijn kreupel paard.…

Dat zij nog maagd was, duldde hij niet langer. Hij maakte deze vrouw op vrijdag zwanger.…

Geen woorden zijn te vinden, geen adem die verlicht, het is alleen maar dulden tot het weer koeler wordt en tot er regen valt die alles schoon spoelt en die de mensen doet herleven. Wie kan er nu nog helder denken wie woorden vinden licht en speels?…

Hoewel blij verrast met de nieuwe schilderskwast, duldde Petrus geen verweer. “Je blijft ten allen tijde hier aan gene zijde ook al werk je bij het veer”.…

Het voorlopig dulden is gebleven, hoelang heb jij me nog gegeven? Wanneer heb ik volledig afgedaan, of zal jij zijn weggegaan? Ik pas niet langer in het plaatje, o, verdraaid rot op, ik haat je.…

De postkoets in de strijd tegen de file En allemaal weer met de trekschuit mee Dat is het Holland van de PVV De allochtone Geuzen staan voor Brielle Zo'n Rutte die gedoogd wordt en blijft dulden En straks nog gaat betalen met de gulden.…

stel ik kan mijn zielenpijnen herleiden tot verstarde lijnen in schier nekkende patronen van dulden en gewonen deze vatten en vervormen zodat een opening ontstaat waar warmte in kan stromen die angst en spanning vlieden laat zacht schakeert dan in het licht een stroom bevrijde levenskracht verlossend van de harde kluisters gepaard aan…

eenzaamheid en het vulsel dat wat toen was van nu scheidt het zijn maar woorden en de plek waar ons naar werd verbannen viel nergens te bekennen de ongeloof over hoe zoiets kan breken is een verhaal te lang voor leken Het onbegrip, de vrijheid en de ironie smelten al brandend samen tot een trilogie van verdriet nog even niet want elkaar dulden…

De stilte verdrongen met versteende gedachten aan momenten die geen aarzelingen dulden in de kou. De kou die steeds antwoordt met een eenzame echo. En een stem die geen warm gehoor zal vinden of het licht van de eenzaamheid zal verwarmen. Want de vragende tijd is verloren in beloften die geen kou verdragen.…

Wat letters en woorden en heel veel wit dat hier of daar er misschien tussen zit, dat maakt de ontmoeting, dat maakt het verschil, en of jij of ik dat nu wel of niet wil, de taal gaat haar gangen, het denken zijn weg, het leven stroomt verder, weet heg soms noch steg maar laat ons maar dulden wat ons overkomt, de zon en de regen,…

Je duldde geen horizon geen weg uit ’t verdriet een glimlach of de zon je zag ze beiden niet je kwam bij me terug in emotieloos vragen het eten was bedorven de rugzak niet te dragen je kon niet tegen tegenslag jouw moeder was gestorven in een akelig zwart verleden je hield niet van ’t heden vond al mijn woorden laf de strijd werd…

Afdelingshoofd is een geweldig mooie functie de slijmjurk haalt iedere dag voor mij een consumptie Sta ik boven iedereen op de werkvloer en ik duld absoluut geen geouwehoer. Voor de functie die ik heb vonden ze eigenlijk geen andere gek Ik voel mij verheven boven de rest en de hele afdeling heeft aan mij de pest.…

En dat er steeds weer nieuw leven is: kinderen, bloemen, knoppen in de herfst, beloftes die ooit gehouden worden, al moeten we nu nog wachten en dulden.…

Glad gepolijst als zij was Duldde zij geen oneven Lang gestrekt in eenvoud Dat bepaalde haar leven Onverhoeds in haar vlak bestaan Was er soms een oneffenheid viel zij aan Grof tierend verpletterend was haar beleid Zonder aanzien mededogen of spijt Tot er die dag een jonge krul verscheen Bevallig libido zij kon daar niet omheen Toen…

Ver weg en dichtbij waar geen stem weldadiger klinkt of waakt en wachten helende herinneringen belooft van weerzien en gebaren die troosten en dulden.…