weet je nog hoe we
alles samen schreven
met hagelwitte woorden
op het nachtzwarte blad
en je vroeg me of je ooit
een plekje krijgen zou
in deze dundruk zodat je
me kunt vergezellen
in alle nieuwe tijden
op weg naar nergens heen
mijn ongekroonde koning
der witregels, zei je, en je zoende
me troostend om het grapje
en stilaan moest…
Licht melancholisch menselijk tekort
Vervat zowel in proza als gedichten
De moeite om voor even uit te lichten
Daar de auteur toevallig honderd wordt
Want ach, 't is rond Carmiggelt na zijn leven
Als Juffrouw Nifterink zo stil gebleven…
213
Bezig met laden