Als donk're watertorren
liggen de duwbakken
stil te dreigen
in geslagen zilver
voor het eiland
bij de witte brug.
Uit de waas van hoogbouw
vloeit een schitt'rende kronkel;
sleepbootje schuift eindeloos
traag door het perspectief.
Ze wacht, de stille oude rivier,
tot appartemenbouw ook hier
de oevers naar God heeft gebracht.…
subtiel dicht met een beleefde smile
-dit gaat 'm niet worden-
kun je op veel manieren zeggen, maar vrouwen
zijn er goed in
dus ik stond even later buiten het zicht
van de doorgedraaide economie
opgelucht een shagje te draaien
en inhaleerde mijn vrijheid in
met diepe teugen
een boot met onbestemde lading
kwam klotsend voorbij gepuft:
-DUWBAK…