Je fluistert DOORGAAN! in mijn linkeroor
Ik kijk naar links waar jouw schaduw valt
In mijn waan
Zie ik een korenveld vol gemurmel
Scheuren in de aardkorst
Een veld waar de storm een woeste hoer is
Een matte sluier spreidt zich over de voren
Ik slik
De traan brandt in de klier
In mijn waan
Hoor ik kwade mollen delven
Hoor ik een wiegelied…
We kunnen het in vele bronnen lezen,
het is zelfs onomstotelijk bewezen,
al wordt het door de dwarskop nog ontkend.
De wetenschap? Die boeit hem echt geen reet.
Hij luistert liever naar een wappenscheet.…
als een tijdbom
een strop
van prikkeldraad
om mijn dwarskop
geestelijke pijn
verstikt en tikt
een ijstijd
die het hart verstikt
breek liever
iets lichamelijk
want geestelijk
is meer voornamelijk
ik verloor haar
door de blauwe maandag
haar foto's plamuren
mijn hart in beslag…
beter nog
Zwijg maar laat me getuige zijn
Van jouw aarzelende pas
Jagend naar nergens
Hoeveel zinnen heb ik al verspild
Een aangespoelde inktvis bleef ik
Met zuignappen door een blakende zon verschroeid
Er is altijd nog de huiver
Het milde gebaar dat het bloed beroert
Het is die gloed
Die me naar de pen doet grijpen
Tot ik dommelend mijn dwarskop…
539
Bezig met laden